Ciężar karpiny

Na skutek zmniejszenia się objętości i ciężaru karpiny zwiększa się poważnie względna ilość żywicy, osiągając swoje maksimum mniej więcej po 15 latach na glebach wilgotnych i gliniastych, a po 20-25 latach na suchych glebach piaszczystych. Do celów przemysłowych użytkuje się karpinę, która zawiera więcej niż 13% żywicy; osiąga się to po 7 latach dojrzewania. Użytkowanie i przerób karpiny mniejszej zawartości żywicy nie opłaca się (program uprawnienia budowlane na komputer).

Zawartość żywicy w karpinie starszej jest większa i dochodzi po 15-20 latach przebywania karpiny w ziemi do 40% w stosunku do ciężaru suchego drewna. Karpinę nadającą się do przerobu chemicznego (a więc dojrzałą) określa się mianem karpiny przemysłowej w przeciwieństwie do świeżych, niedojrzałych pniaków sosnowych, które określa się mianem karpiny opałowej (program uprawnienia budowlane na ANDROID). Opłacalność przerobu karpiny zależy w dużym stopniu od możliwości wykorzystania strużki poekstrakcyjnej. Ostatnie badania radzieckie dowodzą, że przy odpowiedniej wilgotności można przerabiać karpinę zupełnie świeżą.

Przy ocenie jakości karpiny bierze się pod uwagę:
1) zawartość żywicy w karpinie,
2) wilgotność karpiny,
3) sposób wyróbki karpiny (uprawnienia budowlane).
Pod względem zawartości żywicy karpinę dzieli się na:
1) tłustą o zawartości kalafonii ponad 20%,
2) średnio tłustą o zawartości kalafonii 16-20%
3) chudą o zawartości kalafonii 13-15%.

Zmniejszona wydajność

Karpina tłusta ma ciemną, bursztynową barwę; cienki wiór z takiej karpiny jest ciemny, tłusty i przeświecający. Karpina średnio tłusta i chuda są jaśniej zabarwione. Pod względem wilgotności wyróżnia się karpinę suchą o wilgotności do 20%, średnio suchą o wilgotności 20-25% i świeżą o wilgotności ponad 25%. Wilgotność karpiny utrudnia transport, układanie i chemiczny przerób karpiny, zwłaszcza w procesie ekstrakcji; od wilgotności bowiem zależy czas ekstrakcji, którego nie przedłuża się nawet w wypadku zmniejszonej wydajności(program egzamin ustny).

Do ekstrakcji używa się karpiny średnio suchej. Ciężar 1 metra przestrzennego (1 mp) karpiny suchej wynosi około 300 kg, średnio suchej około 375 kg, a świeżej około 450 kg.
Karpinę wydobywa się z ziemi ręcznie lub mechanicznie, np. za pomocą ciągników oraz przy użyciu środków wybuchowych.
W warunkach polskich z karpiny sosnowej w wieku 7-10 lat otrzymuje się 12-15% produktów żywicznych, w tym około 80% kalafonii i około 20% terpentyny. Z 1 mp karpiny otrzymuje się średnio 32 kg kalafonii i 8 kg terpentyny (opinie o programie).

Terpentyna otrzymywana z karpiny przez ekstrakcję, określana mianem terpentyny drzewnej, ma niższą jakość niż terpentyna balsamiczna. Mniejszą wartość użytkową ma również otrzymywana z karpiny kalafonia ekstrakcyjna. Różni się ona od kalafonii balsamicznej ciemniejszą, czerwonawą barwą, która spowodowana jest utlenieniem kwasów żywicznych w czasie procesu technologicznego oraz obecnością wyługowanych z drewna barwników. W porównaniu z balsamiczną kalafonia ekstrakcyjna zawiera mniej węglowodorów, a więcej kwasów wtórnych; punkt zmiękczenia leży przy 55 C, punkt topliwości przy 100° O, liczba zmydlenia jest mniejsza, a zdolność krystalizacyjna jest większa (segregator aktów prawnych).
Uboczne produkty żywiczne przy produkcji celulozy. Przy produkcji celulozy można otrzymać poważne ilości ubocznych produktów żywicznych.

Przy produkcji celulozy z drewna świerkowego metodą siarczynową otrzymuje się cymol. W skład jego wchodzi 75-85% p-cymolu;’ w mniejszych ilościach występują a-pinen, borneol, tłuszcze i kwasy żywiczne. Wydajność wynosi 1 kg cymolu na 1 t wyprodukowanej celulozy. Cymol stosowany jest jako rozpuszczalnik oraz jako surowiec do dalszego przerobu chemicznego (promocja 3 w 1).

Przy przerobie drewna sosnowego metodą siarczanową otrzymuje się na 1 t wyprodukowanej celulozy 7-8 kg terpentyny siarczanowej oraz około 30 kg surowych mydeł żywicznych, które po hydrolizie dają smolej, czyli olej talowy.