Poprawienie własności mechanicznych

Stosuje się trzy główne rodzaje obróbki cieplnej: wyżarzanie, hartowanie i odpuszczanie różniące się między sobą temperaturą nagrzewania oraz (głównie) warunkami chłodzenia. Odcinek AD obrazuje nagrzewanie stali do określonej temperatury, odcinek BC odpowiada okresowi wygrzewania stali w danej temperaturze obróbki; odcinek CD (jego nachylenie) charakteryzuje szybkość chłodzenia dla różnych zabiegów obróbki cieplnej. Porównując poszczególne wykresy widzimy, że przy wyżarzaniu i hartowaniu stosuje się podobne temperatury, natomiast temperatura odpuszczania jest znacznie niższa. Zasadnicze różnice dotyczą szybkości chłodzenia (program uprawnienia budowlane na komputer).

Wyżarzanie jest zabiegiem cieplnym polegającym na nagrzaniu stopu do odpowiedniej temperatury, wygrzaniu w tej temperaturze w ciągu dłuższego czasu, a następnie powolnym studzeniu do temperatury otoczenia. W drodze wyżarzania można osiągnąć różne efekty, np. poprawienie struktury stali uprzednio obrobionej cieplnie, zmiękczenie stali przed obróbką wiórową, poprawienie własności mechanicznych odlewów itd. Rozróżnia się następujące rodzaje wyżarzania:

1. ujednorodniające,
2. normalizujące,
3. zmiękczające,
4. rekrystalizujące,
5. odprężające (program uprawnienia budowlane na ANDROID).

Wyżarzanie ujednorodniające polega na nagrzaniu materiału do temperatury 1050-1250 C, tj. ok. 1320-1520 K, wygrzaniu w tej temperaturze w czasie 12-15 godzin i powolnym chlodzeniu. Wyżarzanie to ma na celu usunięcie miejscowych niejednorodności składu chemicznego, jakie występują przy krzepnięciu stali (uprawnienia budowlane).

Wyżarzanie normalizujące polega na nagrzaniu materiału do temperatury 30-^-50°C (30^50 K) powyżej A₃ lub A_cm, wygrzaniu w tej temperaturze i następnie chłodzeniu na wolnym powietrzu. Wyżarzanie normalizujące ma na celu otrzymanie równomiernej drobnoziarnistej budowy o dobrych własnościach mechanicznych. Odmianą wyżarzania normalizującego jest wyżarzanie zupełne, które różni się od poprzedniego sposobem chłodzenia (materiał studzi się razem ze stygnącym piecem). Tak obrobiona stal charakteryzuje się dobrą ciągliwością i małą twardością oraz podatnością do obróbki wiórowej (program egzamin ustny).

Wyżarzanie zmiękczające

Wyżarzanie zmiękczające polega na nagrzaniu stali do temperatury zbliżonej do temperatury przemiany A₃ (ok. 723°C, tj. ok. 996 K), wygrzaniu w tej temperaturze przez kilkanaście godzin i następnym powolnym studzeniu. W wyniku tej obróbki uzyskuje się cementyt kulkowy na podłożu ferrytycznym, nadający stali własności plastyczne (opinie o programie).

Wyżarzanie odprężające polega na wygrzaniu materiału w temperaturze 550-650 C (ok. 820-T-920 K) w celu usunięcia naprężeń własnych, które mogłyby powstać podczas odlewania, spawania, przeróbki plastycznej na zimno lub zgrubnej obróbki skrawaniem (segregator aktów prawnych).

Wyżarzanie rekrystalizujące polega na nagrzaniu stali do temperatury 600-700°C (ok. 900 K), wygrzaniu w tej temperaturze i powolnym studzeniu. Celem tego wyżarzania jest odbudowa struktury zniekształconej przy przeróbce plastycznej i przywrócenie stali poprzednich własności plastycznych. Wyżarzanie rekrystalizujące stosuje się najczęściej między operacjami podczas ciągnienie drutu na zimno i tłoczenia wyrobów z blachy.

Hartowanie polega na nagrzaniu stali do temperatury 20-30°C (20-30 K) powyżej temperatury odpowiadającej punktowi na linii GSK, wygrzaniu (zazwyczaj krótkim) w tej temperaturze, a następnie szybkim ochłodzeniu w wodzie lub oleju. Stal zahartowana ma strukturę martenzytyczną, wskutek czego jest bardzo twarda. Przez hartowanie osiąga się polepszenie własności wytrzymałościowych niezbędne dla stali konstrukcyjnych) oraz zwiększenie zdolności tnących (dla stali narzędziowych). Hartowanie zwiększa twardość i wytrzymałość stali, a obniża własności plastyczne (promocja 3 w 1).