Ciężar stropu

Ciężar stropu wynosi 256 kG/m2, zaś ilość stali - 6,80 kG/m2 (program uprawnienia budowlane na komputer). Stropy o zupełnie analogicznym przekroju stosowane są i w innych krajach. Np. w Rosji stropy o przekroju elementów 14X29,5 (otwory o d = 10,5 cm) były stosowane do rozpiętości 4,0 m jako niesprężone, natomiast dla rozpiętości w granicach 4-6 m były sprężone. Analogiczne rozpiętości dla stropów z elementów o przekroju 20X39,5 wynosiły 5,2 m i 5,2-7 m.

Inny strop podobnego typu (NRF). Szerokie szczeliny między elementami belkowymi zalane zaprawą umożliwiają uzyskanie dobrej sztywności i zapobiegają klawiszowaniu stropu. Ciężar własny stropu (wraz z płytą izolacyjną) wynosi 256 kG/m2 (program uprawnienia budowlane na ANDROID). Mniejszą sztywność od powyżej opisanego stropu wykazują stropy. Stropy bez nadbetonu są stosowane tylko do lekkich drewnianych podłóg, przy obciążeniach użytkowych nie przekraczających 350 kG/m2. W przypadku zastosowania nadbetonu stropy te mogą przenieść większe obciążenia użytkowe, jednakże, pracują one źle na zmienne obciążenie skupione (uprawnienia budowlane).

Najmniejszą szerokość belek przyjmuje się 6 cm, szerokość pólek - dla elementów teowych - 4 cm, a dla elementów o podwójnych półkach - 3 cm. Stropy te zwane skrzynkowymi są dość sztywne po zalaniu zaprawą cementową ukośnych szczelin utworzonych między dosuniętymi do siebie elementami. Te belkowe elementy dla zwiększenia sztywności poprzecznej posiadają pionowe przeponki w odległościach co 1,04-1,5 m (program egzamin ustny). Przekrycia monolityczne. Są one stosowane rzadko ze względu na te same wady, które mają niesprężone konstrukcje monolityczne.

Do rzadkości należą przekrycia zbrojone kablami, oddzielnymi strunami oraz splotami, natomiast spotyka się niekiedy zbrojenie w postaci sprężonych strunami listew (częściej stosuje się je jako sprężenie prefabrykatów). 

Przekrycia prefabrykowane-monolityczne

Zaleca się stosowanie listew o przekroju, którego jeden wymiar jest nie mniejszy niż 4 cm (opinie o programie). Przy stosowaniu strun o średnicy 2,5-3 mm można grupować po 3 do 4 strun, dla strun zaś o średnicy 4 mm - po 2 struny. Te przekrycia nie wymagając pełnego deskowania wykonuje się zazwyczaj dwojakiego rodzaju: a) ze sprężonych strunami desek, b) z belek strunowych (o monolitycznej górnej strefie ściskanej), na których opierają się elementy wypełniające, zwykle w postaci pustaków.

Oparte na podporach (ścianach lub belkach) płaskie deski stanowią deskowanie dla wylewanego betonu. Ponieważ deski są ułożone obok siebie na gładki styk, przy zróżnicowanych na stropie obciążeniach (bądź przy obciążeniach skupionych) konieczne jest ułożenie na deskach poprzecznych listew strunowych pełniących rolę zbrojenia rozdzielczego. Dla zwiększenia przyczepności desek do nadbetonu z górnych płaszczyzn desek wystają ku górze strzemiona (segregator aktów prawnych). Przy znaczniejszych rozpiętościach desek, aby zwiększyć ich sztywność podczas transportu i w fazie montażowej.

Strop o sprężonych lekkich beleczkach, na których opierają się pustaki. W celu lepszego powiązania sprężonych strunami dolnych stopek z nadbetonem, wystają z nich ku górze spiralne strzemiona zagęszczone przy podporach. 

Wkładki strunobetonowe mają tu przekrój 14X4 cm i posiadają wystające ku górze pionowe strzemiona. W tych przedstawionych stropach nadbeton powinien mieć markę nie niższą od 200. W obu przypadkach mało sztywne sprężone wkładki muszą być jednak podstemplowane w kilku zazwyczaj miejscach (promocja 3 w 1).