Ciśnienie powietrza

Ciśnienie powietrza wytwarzają odpowiednie wysokoobrotowe maszyny, tzw. turbodmuchawy, a nagrzewanie odbywa się w specjalnych urządzeniach, zwanych nagrzewnicami dmuchu, pracujących na zasadzie regeneratorów (program uprawnienia budowlane na komputer).
Nagrzewnicę skonstruował po raz pierwszy w 1857 roku E. Cowper i stąd potocznie nazywa się je „kauperami”. Każdy wielki piec obsługują normalnie 3 nagrzewnice.
Przekrój pionowy nagrzewnicy wraz z osprzętem i fundamentem. Nagrzewnice dmuchu konstruowane są jako cylindry o wysokości 40-50 m, średnicy 7-9 m o płaskim dnie i sferycznej kopule na górze (program uprawnienia budowlane na ANDROID).

Zewnętrzny płaszcz, tzw. pancerz, wykonany jest z blach stalowych o grubości 14-24 mm, łączonych za pomocą spawania. Czynione są także próby zastąpienia blach stalowych pancerza konstrukcją żelbetową z betonu żaroodpornego. Wnętrze nagrzewnicy podzielone jest na dwie odizolowane od siebie komory: mniejszą - komorę spalania i większą - komorę nagrzewu (uprawnienia budowlane). Przestrzeń wolna pod kopułą łączy obie komory. Komora nagrzewu wypełniona jest rusztem z bloków i kształtek szamotowych ułożonych w ten sposób, że tworzą one przestrzenną siatkę kanalików zwaną kratownicą. Ostatnio zamiast bloków i kształtek szamotowych zaczyna się stosować do konstrukcji rusztu kratownicy elementy wykonane również z betonu żaroodpornego (program egzamin ustny). Pomiędzy pancerzem a obmurzem wewnętrznym pozostawia się przestrzeń o szerokości 80-M20 mm, wypełnioną elastyczną masą węglową.

Cykl pracy nagrzewnicy dmuchu w dużym uproszczeniu przedstawia się następująco: gaz zmieszany z powietrzem doprowadza się do komory spalania. W komorze mieszanka ulega spalaniu. Spaliny wznoszą się pod kopułę nagrzewnicy, a następnie zmieniają kierunek i płyną w dół komorą nagrzewu przez kratownicę nagrzewając ją do wysokiej temperatury, po czym uchodzą przez zasuwę oraz przewód spalinowy do komina (opinie o programie).

Po ukończeniu nagrzewu, trwającego 1-2 godzin, zamyka się palnik gazowy, a przez zasuwę zimnego dmuchu wtłacza się do nagrzewnicy zimne powietrze, które dostarcza turbodmuchawa. Powietrze przechodzące z dołu do góry, poprzez kratownicę odbiera od niej ciepło, nagrzewa się do wymaganej temperatury 800-1100°C i przez zasuwę gorącego dmuchu oraz odpowiedni przewód wtłaczane jest do pieca.

Czas przedmuchiwania nagrzewnicy

Czas przedmuchiwania nagrzewnicy (czas efektywnej pracy) trwa około 1 godziny. Po tym okresie następuje ponownie faza nagrzewania i cykl powtarza się od nowa.
Z uwagi na to, że czas nagrzewu jest dwukrotnie dłuższy od czasu efektywnej pracy nagrzewnicy, dla jednego wielkiego pieca buduje się 3 nagrzewnice dmuchu, ustawione zazwyczaj szeregowo. Każda nagrzewnica podłączona jest za pomocą odpowiedniego przewodu do wspólnego tunelu spalinowego zakończonego kominem. Rozstaw osiowy nagrzewnic wynosi z reguły 10,0 m (segregator aktów prawnych).
Konieczność utrzymania pełnej szczelności połączeń przewodów zimnego i gorącego dmuchu z pancerzem nagrzewnicy nie zezwala na dopuszczenie do powstania jakichkolwiek przemieszczeń pionowych (różnicy osiadań) pomiędzy poszczególnymi nagrzewnicami.

Dominującym i zasadniczym obciążeniem fundamentu nagrzewnicy jest jej ciężar. Do wybudowania jednej nagrzewnicy dmuchu potrzeba ok. 2000- 2700 T szamoty, 120-140 T konstrukcji stalowych, 60-70 T odlewów; stąd łączny ciężar jednej nagrzewnicy wynosi od 2200-2900 T.
Tak więc z narzuconego układu technologicznego, warunku szczelności połączeń przewodów powietrznych oraz dużego ciężaru nagrzewnicy wynika zasadniczy kształt bryły fundamentu (promocja 3 w 1).

Zasadnicze typy fundamentów nagrzewnic dmuchu, ukazując zarazem ewolucję ich formy od najprostszej blokowej, poprzez ścianową, do słupowej. Najczęściej spotykanym kształtem fundamentu nagrzewnicy jest duży masyw żelbetowy w kształcie pełnego bloku o wymiarach 10 x 10 x 4 m lub wspólny blok dla 3 nagrzewnic o silnie rozwiniętej podstawie.