Ciśnienie sprężone

W podłużnym kierunku keson usztywniony jest za pomocą dwóch belek blaszanych, czterech ceówek oraz noża dolnego. Do zawieszenia kesonu na łańcuchach służą podwójne ceówki NP 30 dowiązane po obu bokach kesonu (program uprawnienia budowlane na komputer). W kierunku poprzecznym obliczamy wytrzymałość stropu kesonu w ten sposób, że przyjmujemy nacisk świeżego jeszcze nie stwardniałego betonu o wysokości 1-2 m ponad stropem. Wsporniki obli czarny do końcowego okresu opuszczania, przyjmując układ nacisków pionowych, przy czym zakładamy dwie możliwości:

- gdy wskutek jakiegoś wypadku ciśnienie powietrza w komorze roboczej spadło do normalnego atmosferycznego, z zewnątrz występuje parcie wody i gruntu w pełnej wysokości, a na keson nie działa wypór wody,                                                                                       

- gdy od wewnątrz działa ciśnienie sprężonego powietrza w pełnej mierze, a od zewnątrz grunt obsunął się na całej wysokości wspornika i działa na keson tylko parcie wody (program uprawnienia budowlane na ANDROID).

W kierunku podłużnym, gdy grunt w górnej warstwie nie ma jednolitego charakteru, zaleca się uwzględnić możliwości nierównomiernego oparcia na gruncie. Można tu przewidzieć dwa wypadki;

1. gdy keson opiera się na gruncie przede wszystkim swą częścią środkową,
2. gdy keson oprze się na gruncie w głównej mierze swymi skrajnymi odcinkami (uprawnienia budowlane).

Można w pierwszym wypadku przyjąć, że na skrajnych odcinkach długości po 0,25 L (gdzie L - długość całego kesonu) grunt będzie przyjmował tylko połowę średniego obciążenia p przypadającego na 1 m wzdłuż kesonu, a za to na środkowym odcinku reakcja gruntu będzie o 50% zwiększona. W drugim wypadku stosunek będzie odwrotny.

Opuszczanie kesonu

Aczkolwiek przyjęte tu założenia nie mogą być uzasadnione dokładniejszym dowodzeniem matematycznym, jednakże są one o tyle rygorystyczne, że nieraz powodują potrzebę zwiększenia zbrojenia w częściach konstrukcji 5 i 1 wobec momentów gnących wynikających z obliczenia (program egzamin ustny). Obciążenie stropu kesonu przyjmuje się w granicach ciężaru warstwy betonu 1-2 m; gdy można pierwsze dwa metry opuszczania kesonu w grunt prowadzić wolniej, to warstwę tę można przyjąć 1-1,5 m.

Opuszczać keson można albo z rusztowań, gdy na miejscu budowy znajduje się głębsza woda, albo ustawia się keson bezpośrednio na gruncie i prowadzi pogrążanie go zaczynając z suchej powierzchni terenu. Ponieważ ten ostatni sposób w znacznej mierze upraszcza organizację robót, przeto pożądane jest utworzyć na rzece sztuczną wyspę i wykorzystać ją następnie do budowy oraz do opuszczania kesonu (opinie o programie).

W praktyce stosowane bywają różne odmiany rusztowań. Typ, który niejednokrotnie był użyty z pełnym powodzeniem. W celu podtrzymania poprzecznych belek stalowych 1, na których zawiesza się keson, buduje się rusztowania złożone z dwóch szeregów słupów rozstawionych w obu kierunkach w odstępach około 3 m. Pierwszy szereg pali należy oddalić o 1 m od noża kesonu, licząc od skraju pala do krawędzi noża, gdyż przy większym zbliżeniu groziłoby palom przy opuszczaniu kesonu wybranie gruntu w bezpośrednim ich sąsiedztwie i osłabienie ich (segregator aktów prawnych). Większy odstęp zwiększałby niepotrzebnie moment gnący działający na belki 1. Na rysunku dodany jest trzeci szereg pali; dodanie go chociażby z jednej strony niezmiernie ułatwia dostawę materiałów do muru fundamentowego ponad kesonem. Założenie kleszczy pod wodą można wykonać w następujący sposób: przymocowuje się je dolnymi końcami do pali i następnie przy wbijaniu każdego pala odchyla kleszcze ku górze; po wbiciu pala sąsiedniego można kleszczom nadać właściwe położenie i dowiązać je śrubą (promocja 3 w 1). Pomost z belek stalowych 2, służący do oparcia na nim kesonu podczas jego budowy, usuwa się przed opuszczaniem kesonu; w tym celu trzeba na początku z lekka podnieść keson ku górze. Wysokość rusztowań zależy od możności umieszczenia pionowych rur szybowych i śluzy wejściowej przed rozpoczęciem opuszczania kesonu.