Czas cyklu obróbki cieplnej

Przy zastosowaniu takiego samego podgrzewania, lecz ciągłego, można rozformować element po 24 godzinach o każdej porze roku (we Francji). Metoda ta wymaga małych nakładów inwestycyjnych, jest tańsza od metody klasycznej i dobrze dostosowana do prefabrykacji polowej. Na skrócenie okresu sztucznego dojrzewania betonu wpływa dodatnio stosowanie elektrycznego nagrzewania z równoczesnym podgrzaniem masy betonowej („gorące betonowanie”) (program uprawnienia budowlane na komputer). W tych warunkach czas sztucznego dojrzewania może być skrót do 1,5+2,0 godzin.

Aby skrócić czas dojrzewania masy betonowej, stosuje się w ostatnich latach również specjalne szybko twardniejące cementy. Na przykład we Włoszech jedno z przedsiębiorstw doprowadziło okres rozformowania płyt żelbetowych w położeniu pionowym do 2, a w położeniu pionowym do 3 godzin. Znany jest wreszcie przypadek (Francja) rozformowania płyt już po 45 min przy stosowaniu elektrycznego nagrzewania i specjalnych cementów. Przebieg cyklu cieplnego betonu. Ogólny schemat cyklu obróbki cieplnej betonu z podziałem na szczegółowe fazy. Czas cyklu obróbki cieplnej jest okresem, w którym odbywa się wiązanie oraz twardnienie betonu umożliwiające rozformowanie elementu betonowego i przeniesienie go na plac składowy (program uprawnienia budowlane na ANDROID).

Problematyka szczegółowa związana z warunkami przebiegu cyklu cieplnego w betonie (wstępne dojrzewanie masy betonowej, podwyższenie temperatury, nagrzewanie właściwe, studzenie), w zależności od roli poszczególnych etapów tego przebiegu, wyboru gatunku i marki cementu - musi być przedmiotem badań technologicznych w każdym konkretnym przypadku. Dlatego też ścisłe określenie cyklu cieplnego przed przystąpieniem do nagrzewania lub podgrzewania w skali przemysłowej należy sprawdzić laboratoryjnie i nie można polegać wyłącznie na istniejących tablicach, które służą jedynie dla celów orientacyjnych (uprawnienia budowlane).

Place składowe

Badania przeprowadzone przez prof. R. Kozaka (Politechnika Poznańska) doprowadziły do stwierdzenia, że temperatury w samych prefabrykatach betonowych są o 20 do 30°C niższe od założonych temperatur maksymalnych (program egzamin ustny). Zaobserwowano również w różnych miejscach prefabrykatu i w różnych fazach naparzania znaczne różnice temperatur, a mianowicie od 30 do 50°C. Na podstawie tych badań stwierdzono, że wytrzymałość betonu po naparzaniu może być niższa od założonej o 30 do 50%. W związku z tym nie należy ograniczać się tylko do ustaleń laboratoryjnych, lecz poddawać badaniom wytrzymałościowym próbki pobrane z gotowych elementów (opinie o programie).

lace składowe gotowych wyrobów są przeznaczone zarówno do dojrzewania elementów jak również do przechowywania zapasów bieżących i na okres zimowy. Ze względów technologicznych przyjmuje się, że procesy produkcyjne w okresie sezonu wyprzedzają o jeden miesiąc montaż elementów. Dlatego pojemność składów w tym okresie powinna odpowiadać zapasowi jednomiesięcznemu przy robotach montażowych prowadzonych na dwie zmiany (segregator aktów prawnych). Przed początkiem okresu zimowego, kiedy produkcja sezonowa zostaje przerwana, zaś montaż odbywa się nadal, lecz na jedną zmianę - zachodzi konieczność stworzenia na placach składowych zapasu elementów na 4-5 miesięcy zimowych.

W wykresie przyjęto równomierną produkcję sezonową w ciągu 9 miesięcy, natomiast montaż w ciągu całego roku, na dwie zmiany w ciągu 7 miesięcy oraz na jedną zmianę w ciągu pozostałych 5 miesięcy (promocja 3 w 1). Maksymalny zapas na składzie wytwórni w okresie zimowym trwającym 4 miesiące wynosi 2500 szt. elementów dla robót montażowych.