Czas konsolidacji

Najważniejszym następstwem opóźnienia hydrodynamicznego jest opóźnienie osiadania konstrukcji, tzn. że trwa ono przez wiele lat od chwili zakończenia budowy. Wykres osiadania w czasie dwóch punktów budynku nr 10 MIT w Bostonie. Osiadanie tego budynku w pierwszej dekadzie po zakończeniu robót budziło ogromne obawy. Prof. Terzaghi zbadał budynek po przybyciu do USA w 1925 roku i słusznie przewidział, że przyrost osiadania zmniejszy się z biegiem czasu (program uprawnienia budowlane na komputer).

Na tym etapie zaawansowania wykładów ważna jest ocena czasu opóźnienia hydrodynamicznego w różnych typowych rodzajach gruntów. Wydaje się wskazane przeprowadzenie intuicyjnej analizy procesu konsolidacji w celu stwierdzenia, jakie właściwości gruntu i w jaki sposób wpływają na zjawisko opóźnienia hydrodynamicznego (w rozdziale 27 omówimy dokładnie zagadnienia związane z konsolidacją i ich rozwiązania) (program uprawnienia budowlane na ANDROID).

Czas konsolidacji powinien zależeć od dwóch czynników. Powinien on być wprost proporcjonalny do objętości wody wyciskanej z gruntu. Objętość wody jest zależna od iloczynu przyrostu naprężeń, ściśliwości szkieletu i objętości masy gruntowej. Powinien on być odwrotnie proporcjonalny do prędkości przepływu wody przez grunt. Z mechaniki płynów wiadomo, że prędkość przepływu wody zależy od iloczynu współczynnika filtracji i spadku hydraulicznego i że spadek jest proporcjonalny do straty ciśnienia płynu w gruncie podzielonej przez drogę przepływu płynu w porach (uprawnienia budowlane).

Grunty o znacznej zawartości iłów wymagają długiego czasu do zakończenia konsolidacji od jednego roku do kilku stuleci. Natomiast w gruntach gruboziarnistych proces ten przebiega bardzo szybko, zazwyczaj w ciągu kilku minut. Różnice czasu zakończenia konsolidacji poszczególnych rodzajów gruntu stanowią jedną z najważniejszych właściwości wyróżniających rozmaite grunty (program egzamin ustny).

Porowatość

W części II omówimy cząstki i ziarna gruntu, sposób ich skupienia oraz chemiczne oddziaływania zachodzące między cząstkami i wodą w porach. W części III przedstawimy zjawisko powiększania objętości oraz oporu na ścinanie suchych gruntów. Następnie w części IV zostanie przeanalizowane znaczenie fizycznego wzajemnego oddziaływania między szkieletem gruntowym i wodą w porach w warunkach naturalnych (opinie o programie). W części V zajmiemy się omówieniem przejściowych zjawisk występujących w gruncie wskutek zmian obciążenia.

• Wymienić przynajmniej trzy przykłady z rozdziału 1 związane z fizycznym oddziaływaniem szkieletu gruntowego i wody w porach.
• Wymienić przynajmniej jeden ustęp z rozdziału 1 związany z opóźnieniem hydrodynamicznym lub skutkami konsolidacji.
• Czas wymagany do osiągnięcia konsolidacji warstwy iłu w 99% wynosi 10 lat. Wyznaczyć czas potrzebny do zakończenia konsolidacji w 99% w przypadku dwukrotnie grubszej warstwy gruntu, o współczynniku filtracji pięć razy większym i o ściśliwości trzy razy większej.
• Wymienić możliwe czynniki wpływające na odkształcenie gruntu.
• Jakie czynniki wymienione w odpowiedzi do 2.4 miałyby istotne znaczenie dla każdego z następujących przypadków:
• obciążenia luźnego układu kul stalowych,
• obciążenia szeregu równoległych płyt,
• odciążenia próbki zwartego gruntu składającego się z piasku kwarcowego i blaszek miki (segregator aktów prawnych).

Porowatość jest to stosunek objętości porów do całej objętości masy gruntowej, a wskaźnik porowatości jest to stosunek objętości porów do objętości szkieletu gruntowego. Wartość porowatości jest zazwyczaj wyrażona w procentach (promocja 3 w 1).

Wskaźnik porowatości podaje się zwykle z dokładnością do dwóch znaków po przecinku, może on osiągać wartości większe od jedności. Zarówno porowatość, jak i wskaźnik porowatości oznaczają względny udział objętości porów w próbce gruntu. Te pory wypełnione są płynem: gazem albo cieczą, zwykle wodą. Chociaż oba pojęcia są używane w mechanice gruntów, to jednak wskaźnik porowatości jest bardziej przydatny.