Czas osiągnięcia pełnoletności

Czas osiągnięcia pełnoletności określany był w źródłach różnie. Najczęściej spotyka się ogólnikowe określenie, że świadczenia ze strony domu rodzicielskiego ustają w chwili osiągnięcia pełnoletności. Wyjątkowo ustala się to na moment, kiedy dziecko zacznie samo zarabiać na życie. W końcu XVI w. wymienia się 12 lat jako pełnoletność. W XVII w. spotyka się różne określenia takie, jak: 15, 16, 18, 20, 21, 22, a nawet 24 lata. Wydaje się więc, że nie było jednej ustalonej granicy pełnoletności i zależała ona chyba tylko od zasobności gospodarstwa rodzicielskiego (program uprawnienia budowlane na komputer). Wobec dziewcząt częściej wymieniany jest wiek 18 lat lub wcześniejsze zamążpójście. W wypadku wcześniejszej śmierci dziecka, obiecana wyprawa wracała, zgodnie ze zwyczajem żuławskim, do gospodarstwa rodziców, pieniądze zaś z ojcowizny (Voter- i Muttergut) dziedziczyło pozostałe rodzeństwo.

Dość częstym zjawiskiem na Żuławach Gdańskich było wycofywanie się obojga rodziców z aktywnego życia wskutek podeszłego wieku, słabości i złego stanu zdrowia. W takich wypadkach, jak również w razie śmierci ojca lub matki, w działach rodzinnych zastrzegane bywały warunki dożywocia. Niekiedy fundowane ono było jak gdyby z części ceny całego gospodarstwa lub z procentów od należności zapisanej na nim (program uprawnienia budowlane na ANDROID). Głównym i podstawowym warunkiem było mieszkanie, wyżywienie i opieka w gospodarstwie przekazywanym nowemu właścicielowi. Inne zobowiązania zależały zazwyczaj od zasobności gospodarstwa. Spotyka się więc przede wszystkim informacje o wyłącznym korzystaniu z określonej liczby krów i koni, bryczki lub nawet kolasy ze stangretem czy też zbiorów z kilku morgów ziemi (uprawnienia budowlane).

Ilości produktów żywnościowych

W razie nieporozumień z nowym gospodarzem i jego rodziną przewidziany był rozdział od wspólnego stołu, a wówczas wypłacano dawnym gospodarzom ustalony Kostgeld, jak w wypadku dzieci (program egzamin ustny). Nie wyczerpywało to jeszcze obowiązków nowego gospodarza, bo po odstąpieniu od wspólnego stołu trzeba było zazwyczaj dostarczać osobom na dożywociu określonych ilości produktów żywnościowych, jak: mięso, masło, nabiał, kasze, mąka, czasem też zboża, piwo, łój do świec, drewno opałowe, torf itp. Przede wszystkim zaś wymagany był zazwyczaj domek mieszkalny w ogrodzie, nieraz domek zagrodniczy j iż istniejący, albo zastrzeżona była jego budowa. Nie było to, jak się wydaje, pobożne życzenie, gdyż posiadamy konkretne wzmianki o budowie domków z powodu rodziców na dożywociu. Niekiedy wystarczała osobna izba z oddzielnym piecem. Najczęściej wymagano też służącej, stale zatrudnionej przy korzystających z dożywocia, która w razie ich choroby spełniała funkcję jakby pielęgniarki (opinie o programie).

Znajdujemy wzmiankę, że specjalną opiekę, tak pielęgniarską, jak i materialną, zapewniono Michałowi Haase, umysłowo choremu chłopcu, który w wypadku zmiany właściciela po śmierci swej matki zamieszkać miał z pielęgniarką w dwóch domkach zagrodniczych Informacje o dożywociach i działach rodzinnych ukazują z jednej strony losy rodziców wycofujących się z aktywnej działalności gospodarczej w zacisze swych izb lub domków w sadach, z drugiej zaś pokazują, jakie możliwości materialne miały dzieci rozpoczynające samodzielne życie. Przy rozpatrywaniu żuławskiej kultury ludowej należy uświadomić sobie, jakimi środkami majątkowymi posługiwali się mieszkańcy tego terenu (segregator aktów prawnych).

Wielkość gospodarstw chłopskich, zbadana na podstawie żuławskich ksiąg gruntowych, w powiązaniu z cenami odpowiedniej wielkości gospodarstw, a więc z ich wartością rynkową, wiele mówi w tej kwestii. Jak wiemy, najwięcej było gospodarstw mających do 4 włók ziemi. We wsiach pańszczyźnianych stanowiły one 67,5 proc. wszystkich gospodarstw, a łącznie obejmowały połowę ziemi (50,5 proc.) (promocja 3 w 1). W porównaniu z nimi liczba gospodarstw większych maleje gwałtownie. Gospodarstw do 5 włók było tylko 17,3 proc., do 6 włók proc., do 7 włók - 3,5 proc., a gospodarstw największych, liczących powyżej 7 włók - tylko 1,3 proc.