Czas wibrowania

Czas wibrowania waha się w granicach 30-200 sekund. Wibrowanie można uznać za zakończone, jeżeli są widoczne na zewnątrz przecieki mleka cementowego, a wymagania zarówno odnośnie do czasu wibrowania, jak i wielkości amplitud zostały spełnione.

Zamocowanie wibratora do deskowania lub formy powinno być trwałe, gdyż przy obluzowaniu zamocowania część drgań przekazuje się na silnik, powodując szybkie grzanie się jego obudowy (program uprawnienia budowlane na komputer).
Stopień zagęszczenia masy betonowej jest różny, pas przylegający do deskowania wykazuje większą szczelność niż część środkowa. Z tego względu nie stosuje się wibratorów przyczepnych do zagęszczania masy betonowej w ścianach o grubości ponad 25 cm oraz do słupów o przekroju powyżej 50×50 cm (program uprawnienia budowlane na ANDROID).

Stoły wibracyjne. Służą one do zagęszczania elementów betonowych i żelbetowych w formach i są stosowane przede wszystkim w zakładach prefabrykacji. Umożliwiają one w większości wyrób elementów lżejszych, jednakże istnieją stoły o ciężkiej konstrukcji, które umożliwiają produkcję prefabrykatów kilkutonowych; dotyczy to również zastosowania układu bateryjnego złożonego z kilku połączonych mniejszych stołów wibracyjnych. Pod względem konstrukcyjnym stół wibracyjny składa się z masywnej płyty, na której spoczywają formy z zagęszczaną mieszanką.

Nogi płyty są zaopatrzone w sprężyny i płytki gumowe, ażeby zabezpieczyć przed przenoszeniem drgań na podłoże (uprawnienia budowlane). Płyta wibracyjna jest wprawiana w ruch drgający przez wibrator powierzchniowy lub zespół wibratorów, które powinny być osadzone na jednej wspólnej osi poziomej w celu uzyskania pełnej synchronizacji.
Warunkiem sprawnego działania stołu jest możliwie sztywne połączenie urządzeń drgających ze stołem (blatem), dobre zamocowanie formy oraz właściwy dobór częstotliwości i amplitudy drgań do danej masy mieszanki.

Wielkość stołu należy dostosować do wymiarów elementu i jego ciężaru (program egzamin ustny). W celu uzyskania możliwie największej stosowalności stołu wibracyjnego nowoczesne rozwiązania konstrukcyjne uwzględniają następujące założenia:
- zmienność momentu kinetycznego,
- możliwość umocowania form stalowych za pomocą elektromagnesów,
- możliwość wytwarzania sterowanych drgań pionowych i elipsoidalnych,
- zmienną częstotliwość drgań,
- zmienną amplitudę.

Dobór parametrów procesu wibrowania

Przy zagęszczaniu na stołach wibracyjnych stosuje się beton wilgotny lub gęstoplastyczny o W/C = 0,35-0,50. Stosowane częstotliwości drgań wynoszą 7500-3000 min-1 przy kruszywie o grubości ziarn odpowiednio 10-f-40 mm. Wartościom tym odpowiadają amplitudy od 0,1-T-0,6 mm (opinie o programie). Małe stoły wibracyjne przeznaczone do produkcji lżejszych elementów. Ich siły odśrodkowe wynoszą 700-r-2000 kG i są stopniowane dla uzyskania optymalnych parametrów zagęszczenia. Jak to już zaznaczono, uzyskanie optymalnych efektów zagęszczania masy betonowej przez wibrowanie wymaga dokładnego dobrania parametrów wibracji w zależności od rodzaju i składu mieszanki oraz wielkości i kształtu elementu.

Z punktu widzenia właściwego zagęszczania mieszanki konieczna jest znajomość głównych charakterystyk procesu wibrowania, do których należą:
- amplituda drgań A, tj. wychylenie cząstek masy betonowej z przeciętnego położenia,
- częstotliwość drgań n - liczba drgań cząstek masy betonowej w jednostce
- szybkość wibrowania V - prędkość drgań będąca długością drogi, którą przebiega cząsteczka masy betonowej w jednostce czasu (segregator aktów prawnych),
- przyspieszenie ruchu drgającego cząstek masy betonowej a,
- siła wibrowania S, czyli siła wzbudzająca (odśrodkowa) wibratora, działająca na zagęszczoną masę betonową.

Pomiędzy tymi parametrami istnieją ściśle określone zależności, które wynikają z analizy harmonicznego ruchu drgającego masy betonowej.
Drugim zagadnieniem jest zależność głównych charakterystyk procesu wibrowania od charakterystyki ruchu elementów drgających wibratora, a w szczególności jego momentu kinetycznego Mk = pe (objaśnienia niżej).

Aby zagadnienia te należycie rozpatrzyć przyjmuje się zazwyczaj do rozważań przybliżony model teoretyczny harmonicznego ruchu drgającego, jakim jest swobodnie drgający ciężar zawieszony na sprężynie (promocja 3 w 1). Model powyższy jest bardzo uproszczony, gdyż nie uwzględnia wszystkich sił działających na ziarna, jak: ciężar własny, siły tarcia, spójność itd.