Część rusztowania

Niezależnie od tego czy będzie to część ruchoma, czy nieruchoma rusztowania, pod względem przeznaczenia konstrukcyjnego rusztowania możemy podzielić na następujące części: ustrój niosący i podpory (program uprawnienia budowlane na komputer). Część rusztowania, która ma za zadanie przenieść ciężar ustroju niosącego wraz z ciężarem budowli wznoszonej na grunt, nazywamy podporą. Podpory w budownictwie cywilnym, przy budowie domów, gdzie prawie zawsze można oprzeć podpory na gruncie stałym, a nierzadko na płycie betonowej, lub belkach stropowych są zazwyczaj proste. Składają się z szeregu słupków okrągłych lub kantowych zwanych stemplami, podklinowanych od spodu lub opartych na podwalinie. Przy większej wysokości od 3.00 m stemple te stężają się tężnikami poziomymi lub pionowymi. Do wysokości 3.00 m żadnych stężeń się nie stosuje (program uprawnienia budowlane na ANDROID).

W budownictwie mostów gdzie budujemy most nad wodą, nieraz w błotnistym, słabym gruncie, sprawa zastosowania odpowiednich podpór jest bardziej skomplikowana. Przy projektowaniu podpór, w każdym razie, należy pamiętać, że dopuszczalne ciśnienie na grunt nie powinno przekraczać 2-3 kg/cm². Odpowiednio do tego wymagania statycznego muszą być projektowane podpory (uprawnienia budowlane). Zależne od swej konstrukcji rozróżniamy podpory stałe i pływające. Podpory stałe budowane są na słupach lub palach wbijanych. Podpory pływające na krypach, pontonach i statkach.

Słupy stosuje się wszędzie tam gdzie można je ustawić na podwalinie, to znaczy na suchym gruncie i gdzie nie ma obawy, że w czasie trwania rusztowania przybór wody na skutek ulewnych deszczów lub topnienia śniegu może uszkodzić (podmyć) rusztowanie (program egzamin ustny). Stosuje się je najczęściej w suchych parowach, przy budowie wiaduktów itp.

Naprężenia dopuszczalne w konstrukcjach

Słupy zawsze są oparte na podwalinie ułożonej do poziomu na wyrównanym gruncie. Jeśli wytrzymałość gruntu jest niedostateczna wzmacnia się go za pomocą wbijania kamieni lub urządzenia podłogi pod podwaliną. W tym ostatnim wypadku ciężar słupa rozkłada się na większą powierzchnię gruntu i w ten sposób osiągamy ciśnienie dopuszczalne na grunt (opinie o programie).

Słupy w podporach są umieszczone w odstępach uzależnionych od potrzeb konstrukcyjnych. Tam gdzie w części rusztowania jest obciążenie większe umieszcza się je gęściej, gdzie obciążenia są mniejsze umieszcza się je w dalszych odległościach od siebie. Rozstaw jest uzależniony od konieczności statycznej. Słupy mogą być z drewna okrągłego lub kantowego. Podwaliny, albo legary i oczepy z drewna okrągłego lub kantowego. Można także używać okrąglaków ze ściętą dolną lub z dolną i górną płaszczyznami (segregator aktów prawnych).

Naprężenia dopuszczalne w konstrukcjach ustala się ostatecznie w ten sposób, że zasadnicze naprężenia dopuszczalne podane w punkcie A przemnaża się przez tak zwane współczynniki poprawkowe. Rozróżnia się następujące współczynniki poprawkowe z uwagi na:

1. kategorie konstrukcji i jakości drewna u,
2. warunki wilgotnościowe, w jakich znajduje się konstrukcja podczas eksploatacji
3. warunki odbioru drewna o…
4. rodzaj drewna a,
5. uprzednie wygięcie elementu a.,
6. uwzględnienie wszystkich możliwych obciążeń a,.
7. Współczynnik poprawkowy ą, z uwagi na jakość drewna użytego do poszczególnych kategorii konstrukcji. Jeśli jakość drewna dla poszczególnych kategorii konstrukcji są inne od podanych jako właściwe wówczas przyjmuje się współczynniki u.,. Dla kategorii III jeśli materiał jest jakości średniej ą, r= 1,2; przy jakości drewna pośledniej == 1,0.
8. Współczynnik poprawkowy z uwagi na warunki wilgotnościowe, w jakich konstrukcja znajduje się podczas eksploatacji (promocja 3 w 1).