Część wklęsła jezdni

Nie znajdują również uzasadnienia, w świetle obserwacji ruchu na skrzyżowaniach skanalizowanych, wysepki „krople” o kształcie wklęsłym (program uprawnienia budowlane na komputer). Część wklęsła jezdni, zwłaszcza przy małych wymiarach wysepki, jest nieużytkowana przez ruch, natomiast pojazdy mają tendencję do poruszania się wzdłuż linii łączącej skrajne punkty wysepki środkowej, zjeżdżając przy tym na pobocze. Zaleca się zatem stosowanie płynnych konturów wysepki środkowej bez ostrych łuków odwrotnych linią przerywaną. Wysepki rozdzielające wykonujemy na dwukierunkowej jezdni drogi głównej w celu rozdziału kierunków ruchu. Szerokość wysepki przyjmuje się zazwyczaj 4,00 m, a długość co najmniej 100,0 m (program uprawnienia budowlane na ANDROID).

Wysepki rozdzielające zwracają uwagę kierowcy, że dojeżdża on do drogi poprzecznej, umożliwiając mu zmniejszenie szybkości i segregację ruchu przed skrzyżowaniem. Przy większej liczbie pojazdów lewoskrętnych projektujemy dla nich w obrębie wysepki specjalne zatoki. Szerokość zatoki wystarczy przyjąć 2,50 m, wtedy szerokość pasa rozdzielczego wzdłuż zatoki wyniesie 1,50 m. Długość zatoki przyjmuje się co najmniej 25,0 m. Wysepki rozdzielcze powinny umożliwiać płynny ruch pojazdów w kierunku „wprost” (uprawnienia budowlane). Na odcinkach prostych wbudowanie wysepek wymaga rozsunięcia obu jezdni przez zastosowanie krzywych odwrotnych. Promienie łuków tych krzywych powinny być możliwie duże.

Na odcinkach drogi głównej położonych w łuku poziomym wysepki rozdzielające mają kształt sierpowy. Stosowanie krzywych odwrotnych jest w tym przypadku zbędne, gdyż wymagane poszerzenie jezdni możemy uzyskać przez zwiększenie promienia wewnętrznej krawędzi i wbudowanie krzywej koszowej. Wysepki bezpieczeństwa projektuje się na przejściach dla pieszych o znacznych długościach (L > 20 m) (program egzamin ustny). Mają one umożliwić bezpieczne schronienie się pieszych przy przekraczaniu jezdni i są stosowane na przejściach o dużym natężeniu ruchu pieszego, a więc na ulicach miejskich (opinie o programie).

Specjalne wysepki bezpieczeństwa

Specjalne wysepki bezpieczeństwa są rzadko stosowane, natomiast w tym celu wykorzystujemy zazwyczaj:

1. wysepki kierujące i rozdzielające ruchu kołowego,
2. części pasa zieleni między jezdniami jednokierunkowymi na ulicach dwujezdniowych,
3. wysepki przystanków komunikacji zbiorowej (segregator aktów prawnych).

Należy nadmienić, że wysepki regulujące ruch tylko wtedy spełniają swe zadanie, gdy wydzielają poszczególne kierunki ruchu, wyznaczając w węźle szereg jezdni jednokierunkowych, dlatego też niewłaściwe jest projektowanie wysepek. Rozwiązania tego

typu nie są już obecnie stosowane ze względu na wiele poważnych niedostatków, z których najważniejsze to:

• brak urządzeń zmuszających kierowcę do zmniejszenia szybkości przed punktami kolizji,
• przecięcie się kierunków ruchu w punktach a, b, c pod dużym kątem i z dużą szybkością,
• możliwość ścinania łuków na jezdniach dwukierunkowych AB i BC, co może wywołać niebezpieczne zderzenie pojazdów,
• słaba widoczność punktów kolizji skrzyżowania i rozpraszanie uwagi kierowcy.

Wysepki kierujące i rozdzielające powinny być widoczne z dużej odległości, a w warunkach ruchu miejskiego dobrze oświetlone specjalnymi punktami świetlnymi. W celu uprzedzenia kierowcy, że zbliża się do wysepki, maluje się na jezdni jej przedłużenie(promocja 3 w 1). Na drogach ruchu szybkiego zaleca się ponadto stopniowe wznoszenie tego przedłużenia aż do poziomu krawężnika wysepki, aby zapobiec ewentualnemu uderzeniu pojazdu w krawężnik. Również w celu zmniejszenia niebezpieczeństwa najechania pojazdu na wysepkę odsuwa się jej ostry koniec od osi drogi w lewo.