Czucie materiału

Jak różnorodne mogą być formy udziału architekta w opracowaniu i wdrażaniu nowych materiałów do produkcji przemysłowej oraz praktyki architektoniczno-budowlanej, pokazuje poglądowo schemat 2-1, na którym przedstawiono wszystkie zasadnicze etapy tych opracowań. Etapy, w których urzeczywistnieniu architekt pracujący w instytucie naukowo-badawczym lub biurze projektów powinien brać udział dominujący, oznaczone są na schemacie literą „A”, a te, w których udział jego ogranicza się tylko do konsultacji przy wiodącej roli innych fachowców literą ,,K” (program uprawnienia budowlane na komputer).

Chciałoby się spróbować odpowiedzieć na pytanie: co musi wiedzieć architekt po to, aby twórczo brać udział w produkcji materiałów i wyrobów budowlanych, być nie tylko użytkownikiem, ale również współuczestnikiem ich tworzenia, a zatem aktywnie przyczyniać się do wdrażania nowych materiałów do praktyki architektoniczno-budowlanej (program uprawnienia budowlane na ANDROID)?

Podstawowe wiadomości są wykładane w wyższej uczelni od pierwszych lat kształcenia przyszłego architekta. Dlatego rozważania o materiale i twórczości architektonicznej najlepiej jest rozpocząć od materiałoznawstwa architektoniczno-budowlanego nauki, której z całą pewnością przypada ważna rola w przygotowaniu przyszłego architekta, w wykształceniu u niego „czucia materiału”, a w rezultacie umiejętności stosowania w praktyce bezbłędnego wyrobu i właściwego użycia tych właśnie materiałów i wyrobów, bez których nie można zrealizować pomysłu zamierzonego w projekcie (uprawnienia budowlane).

Długotrwałość piramid nowoczesnych

Wytrzymałość i długotrwałość piramid nowoczesnych stupiętrowych wysokościowców zależą w określonym stopniu od fizycznych i chemicznych procesów, które w materiałach na poziomie cząsteczkowym. Lzany jest dialog Burowa z jednym z akademii architektury, którego nudziło myślenie : tym, jak „kręcą się cząsteczki” i nie wiedział, ic co to jest potrzebne (program egzamin ustny)? Burow mówił mu: „Architekt musi znać atomową i molekularną po to, żeby uzmysłowić sobie materiałów, z których buduje, i umieć czerować tymi właściwościami termoizolacją, kolacją akustyczną, wytrzymałością wewnątrz materiału, a nie tylko w konstrukcji… Nie . -.ciąłbym się dostać w ręce lekarza, który nudzi się na myśl o tym, jak we mnie wiercą się kulki. Jeśli lekarz musi tyle wiedzieć rozumieć tylko po to, żeby leczyć, a nie formować człowieka, to ile musi rozumieć architekt po to, aby budować i tworzyć organizm architektoniczny?”

A naprawdę, ile musi wiedzieć architekt? Przecież nie sposób dziś, jak w czasach Witruwiusza, wiedzieć wszystko… Czy istnieją zaś limity „niezbędnego”, „możliwego”, w końcu - po prostu limity czasu ludzkiego? Jeśli zaś mowa o studencie wydziału architektury, o przyszłym architekcie - to limity jego czasu są ograniczone bodaj jeszcze bardziej. I zawodowe spory na temat roli lub udziału technicznych dyscyplin i materiałów budowlanych w przygotowaniu architekta z biegiem czasu nie tylko nie uciszają się, ale stają się coraz bardziej zacięte (opinie o programie).

Burzliwy postęp naukowo-techniczny we wszystkich dziedzinach wiedzy potęguje w niebywałym tempie potok informacji (w tej liczbie również z zakresu nauk inżynierskich), który musi opanować współczesny architekt. Zarazem zupełnie regularnie zwiększają się wymagania dotyczące twórczego rzemiosła architektonicznego. Bardzo znamienna jest następująca liczba: około czterdziestu różnych nauk musi studiować student w wyższej uczelni, aby uzyskać kwalifikację współczesnego architekta (segregator aktów prawnych). Trzem klasycznym elementom architektury - nauce, technice i rzemiosłu artystycznemu robi się ciasno w tych sztywnych limitach. Każde dążenie do poświęcenia większej uwagi wychowaniu zawodowemu architektoniczno-artystyczne- mu rzemiosłu przyszłego specjalisty - mimo woli boleśnie odbija się na znajomości nauk technicznych, potrzebnych nie mniej współczesnemu architektowi. Jak wreszcie zrobić, aby projektowanie architektoniczne nie tylko nie przeciwstawiało się „nużącym” technicznym dyscyplinom, ale organicznie złączyło się z nimi, stało się jednolitym i nierozdzielnym procesem twórczym? Nad tym dużo i owocnie pracuje w ostatnich latach radziecka szkoła architektoniczna (promocja 3 w 1).