Deskowanie złożone

Zbiornik obliczono jako cylindryczną ścianę o grubości 30 cm, opartą na płycie, która z kolei jest ułożona na sztywnym podłożu. Gdy zbiornik napełnia się wodą, w miarę odchylania się ścian odkształca się tylko wiotki pierścień (szerokości 1,65 m) połączony sztywno ze ścianami (program uprawnienia budowlane na komputer).
Ściany wykonano w deskowaniu złożonym z płyt.

Deskowanie obejmowało 1/3 obwodu. Ze względu na krótki termin wykonania oraz w celu uzyskania
dostatecznej szczelności betonu (a więc możliwości jego lepszego wibrowania) - grubość ścian przyjęto z pewnym nadmiarem, tj. 30 cm. Od wewnątrz deski były heblowane, tak że uzyskano gładką powierzchnię, której nie tynkowano ani nie pokryto warstwą izolacyjną. Dla utrzymania odległości między deskowaniem w czasie betonowania użyto specjalnych stalowych uchwytów, lecz bez klocków betonowych, przy których często występują nieszczelności (program uprawnienia budowlane na ANDROID).
Ciekawy sposób sprężania zastosowano we Francji przy budowie zbiornika cylindrycznego na benzynę o pojemności 3500 m3. W zbiorniku tym w celu uzyskania dużej szczelności sprężono wszystkie elementy, a mianowicie: dno, ścianę i kopułę przekrycia.

Zbiornik ma średnicę wewnętrzną
24,0 m, wysokość ściany 7,30 m, grubość ściany i kopuły 13 cm, strzałkę kopuły 2,15 m (uprawnienia budowlane). Poza kopułę wystaje wspornikowo pierścień o zewnętrznej średnicy 29,0 m. Dno zbiornika, grubości 12 cm, o spadku 1% w kierunku do środkowego otworu odpływowego zostało zabetonowane bez dylatacji na wyrównanej chudym betonem warstwie ubitego piasku grubości 100 cm.
Piasek ten został ujęty pierścieniem żelbetowym o przekroju 50 x 100 cm, który jest równocześnie fundamentem pod ścianę.

Dno sprężono 220 drutami ułożonymi promieniście i zakotwionymi w zewnętrznym pierścieniu żelbetowym oraz w środkowym pierścieniu stalowym, otaczającym otwór odpływowy. Ścianę sprężono 6 pierścieniami o wysokości 1,30 m. Każdy pierścień został wykonany z siatki o zmiennej liczbie drutów, przebiegających w dwóch kierunkach po tworzących hiperboloidy (program egzamin ustny).

Dolna siatka

Dolna siatka została zakotwiona dołem w pierścieniu i połączona z wyżej położoną siatką bolcami 0 1″. Najwyższa siatka została górą zakotwiona w pierścieniu kopuły (opinie o programie). Naprężenie siatki następowało poprzez bolce 0 1,5″ pionowe zaczepione do górnych załamań siatki i podciągane do góry na poziomym stalowym pierścieniu podpartym pionowymi słupkami. Rusztowanie to służyło następnie do umocowania stalowych elementów deskowania, w którym betonowano ściany do wierzchu naprężonej kolejnej siatki.

Po stwardnieniu betonu zwalniano naciąg, zakładano następną wyższą siatkę, łączono z poprzednią bolcami 0 1″, podwyższano ramę, naprężano siatkę itd. Siatka naprężonych drutów powodowała w betonie ściany naprężenie ściskające obwodowe poziome 80 kG/cm2 i pionowe 40 kG/cm2. Przy napełnieniu zbiornika naprężenia obwodowe zmniejszały się do 10 kG/cm2.
Kopuła została wykonana w następujący sposób. Najpierw zabetonowano dolną część płyty kopuły o grubości 6,5 cm i na niej ułożono siatkę drutów promieniowych i obwodowych. Następnie w stalowym deskowaniu pierścienia kopuły napięto 28 drutów łączną siłą 100 T i zabetonowano pierścień (segregator aktów prawnych).

Z kolei w pierścieniu zakotwiono napięte struny promieniowe kopuły i zabetonowano drugą warstwę kopuły. Kopuła została obliczona na obciążenie 1,0 T m.
Marka użytego betonu wynosi 300 kG/cm2, proporcje składników na 1 m3: cement 225 - 176 kg, Thurament (środek patentowany) - 175 kg oraz WIC = 0,54. Naciąg kabli rozpoczynano przy wytrzymałości betonu 240 kG/cm2, idąc od dołu do góry. Konstrukcję zabetonowano w podwójnym deskowaniu przy użyciu wibratorów wgłębnych.

Stożek górny wykonano z dosyć suchego betonu i zagęszczono wibratorem powierzchniowym. Beton stożka okazał się porowaty, co wymagało uszczelnienia wyprawą od dołu. Pozostałe ściany były szczelne. Rusztowanie oparto na wspornikach zabetonowanych wewnątrz zbiornika, które po wykorzystaniu usunięto (promocja 3 w 1).