Diamagnetyzm

Diamagnetyzm - podstawowa właściwość wszystkich ciał umieszczonych w polu magnetycznym, polegająca na magnesowaniu się przeciwnie do kierunku pola magnesującego; ciała diamagnetyczne są wypychane przez pole magnetyczne (program uprawnienia budowlane na komputer).

Diament 1 - minerał, regularna odmiana alotropowa węgla, C; występuje w przyrodzie w postaci kryształów o twardości przekraczającej twardość wszystkich znanych minerałów; najcenniejszy kamień szlachetny używany w jubilerstwie; stosowany (głównie karbonado i bort) w technice; w wiertnictwie jako uzbrojenie części roboczej koronek, w obróbce skrawaniem (:ob. diamentowanie), w szklarstwie do cięcia szkła, jako materiał ścierny itd..

Diament 2 - stopień pisma drukarskiego o wielkości 4 punktów typograficznych (1,50 mm).

Diamentowanie 1 - obróbka skrawaniem (najczęściej toczenie lub wytaczanie) narzędziami o ostrzach diamentowych.

Diamentowanie 2 - obciąganie ściernic diamentem.

Diamentówka - obrabiarka skrawająca przystosowana do diamentowania.

Diametral pitch (w kolach zębatych) - wielkość określająca liczbę modułów (zębów) przypadających na 1 cal średnicy podziałowej koła zębatego, stosowana w krajach posługujących się calowym systemem miar.

Diamikrokarta, mikrokarta przejrzysta, mikrofisza - mikrokarta zawierająca kopie dokumentów na przezroczystym nośniku.

Dian, bisfenol A - dwu-(4-hydroksyfenylo)-dwumetylometan, produkt kondensacji fenolu i acetonu w obecności katalizatorów kwaśnych; stosowany w skali przemysłowej do otrzymywania tworzyw sztucznych (poliwęglanów i żywic epoksydowych).

Diapauza - okres zahamowania procesów fizjologicznych w różnych stadiach rozwoju organizmu; występuje u owadów oraz niektórych zwierząt; m.in. pozwala przetrwać wyjątkowo niesprzyjające warunki klimatyczne w pewnych porach roku, np. w okresie zimy (w strefie klimatu umiarkowanego) lub w okresie letniej suszy (w strefie klimatu gorącego).

Diapoteka - uporządkowany zbiór diapozytywów.

Diapozytyw, przezrocze - pozytywowy obraz fotograficzny na materiale przezroczystym (program uprawnienia budowlane na ANDROID).

Diaskop, rzutnik - aparat projekcyjny do wyświetlania pojedynczych obrazów nieruchomych (diapozytywów).

Diaskopia rentgenowska - metoda badawcza pozwalająca na rozpoznanie części składowych obiektu nieprzezroczystego dla promieniowania widzialnego, przez prześwietlanie promieniami X.

Diaspor - minerał, uwodniony tlenek glinowy A1203 • H20, ważny składnik niektórych boksytów będących surowcem do produkcji aluminium

Diasporametr

Diasporametr - klin optyczny obrotowy (uprawnienia budowlane).

Diastaza - enzym hydrolizujący skrobię do maltozy; stosowany do otrzymywania alkoholu etylowego ze skrobi.

Diastereoizomeria - rodzaj stereoizomerii spowodowany różnym rozmieszczeniem w przestrzeni atomów lub grup atomów w cząsteczkach (czyli różną konfiguracją) związków, które nie są enancjomerami.

Diastereoizomery - stereoizomery nie będące enancjomerami.

Diastrofizm - zespól procesów powodujących deformacje skorupy ziemskiej w jej geologicznej ewolucji, np. trzęsienie ziemi.

Diatermia - leczenie prądem wielkiej częstotliwości i wysokiego napięcia; d. polega na przegrzewaniu tkanek w następstwie zmiany energii elektrycznej w cieplną; rozróżnia się d. długofalową i krótkofalową, przy których przegrzanie tkanek jest spowodowane głównie prądami przesunięcia i prądami wirowymi oraz d. mikrofalową - gdy przegrzanie spowodowane jest pochłanianiem fali elektromagnetycznej wskutek zjawisk relaksacyjnych; (2) aparat do diatermii (program egzamin ustny).

Diatermotomia - elektrotomia.

Diatomit - skała osadowa pochodzenia organicznego, składająca się głównie z opalonych szczątków okrzemek, niekiedy przekrystalizowanych w chalcedon; d. jest używany jako materiał absorpcyjny, termoizolacyjny oraz do wyrobu zapraw, betonów, materiałów ogniotrwałych (opinie o programie).

Diazotypia - dwuazotypia.

Dichroizm, dwubarwność - zjawisko występowania dwóch barw pleochroicznych (por. pleochroizm) w barwnych ciałach krystalicznych optycznie jednoosiowych, wywoływane różnicą wartości współczynników absorpcji światła w głównych kierunkach optycznych.

Dichroizm kołowy - dichroizm wywołany różną absorpcją promieniowania spolaryzowanego kołowo w lewo i w prawo przez substancje optycznie czynne; d.k. polega na eliptycznej polaryzacji przepuszczonego promieniowania.

Dichromatyzm - brak wrażliwości oka na jedną z trzech barw podstawowych.

Dielektryk - ciało źle przewodzące prąd elektryczny i ulegające polaryzacji dielektrycznej; w modelu energetycznym (pasmowym) d. energia pasma zabronionego jest większa od 2 pV.

Dielektryk biegunowy, dielektryk polarny - dielektryk, którego cząsteczki mają trwały moment dipolowy.

Dielektryk ceramiczny - dielektryk o strukturze polikrystalicznej uzyskanej w wyniku spiekania proszków, głównie tlenków i węglanów metali (segregator aktów prawnych).

Dielektryk doskonały - dielektryk, w którym cała energia potrzebna do wytworzenia w nim pola elektrycznego powraca do układu elektrycznego (źródła), gdy pole to zanika.

Dielektryk niebiegunowy, dielektryk niepolamy - dielektryk, którego cząsteczki nie mają trwałego momentu dipolowego.

Dienofile - związki wykazujące zdolność reagowania z dienami w syntezie dienowej.

Dieny, dwuolefiny - węglowodory łańcuchowe o ogólnym wzorze C,,H, 2, zawierające w cząsteczce dwa wiązania podwójne.

Diesel - silnik wysokoprężny.

Dieselizacja trakcji - wprowadzanie do ruchu kolejowego spalinowych pojazdów trakcyjnych z silnikami wysokoprężnymi (dieslami) (promocja 3 w 1).