Długość liny

Przecinanie uzyskujemy za pomocą ruchu ciągłego linki stalowej bez końca, splecionej z trzech drutów, uruchamianej ze stacji napędowej; przesuwa się ona przez bloki zamocowane na stojakach kierunkowych i stojakach roboczych. Długość liny szybko ścierającej się nie może być mniejsza od 400-500 m (program uprawnienia budowlane na komputer). Do piłowania kamienia stosuje się ponadto piasek kwarcowy, który jest chwytany i unoszony przez spiralne wnęki plecionej liny.

Piasek doprowadza się za pomocą strumienia wody do miejsca gdzie pleciona lina wchodzi w żłobioną szczelinę. Jeżeli długość przepiłowywanego bloku jest duża, piasek doprowadza się do kilku miejsc (program uprawnienia budowlane na ANDROID). W celu oczyszczenia liny z przywierającego mułu kamiennego, powstającego w czasie jej pracy umieszcza się ostre szczotki w miejscu, w którym lina wychodzi ze szczeliny.
Lina opasuje wyżłobione na obwodzie koło napędowe, które poruszane jest przeważnie silnikiem elektrycznym, koło to następnie wprawia linę w ruch.

Stojak kierunkowy, umożliwiający zmianę położenia liny w dwóch poziomach składa się zwykle co najmniej z dwóch bloków dających się ustawić w kierunku pionowym i poziomym, ze słupka stalowego, na którym zamocowane są bloki, oraz z trzech odciągaczy stalowych zakotwionych w skale (uprawnienia budowlane). Stojaki robocze umożliwiają doprowadzenie i umiejscowienie liny w płaszczyźnie roboczej. Rozróżniamy tu dwa typy podpór. Jedne z nich pozwalają przecinać skałę tylko do poziomu powierzchni pokładu, drugie posiadają urządzenie umożliwiające opuszczenie wałka roboczego poniżej poziomu powierzchni pokładu, do szybika. Napięcie liny dokonywane jest za pomocą specjalnych urządzeń, które dzielą się na dwa typy. W pierwszym z nich blok, przez który przechodzi lina, zamocowany jest na ruchomym wózku, obciążonym balastem i umieszczonym na równi pochyłej (program egzamin ustny).

Materiał kamienny

Drugi typ składa się z dwóch części: wózka z blokiem i właściwego naciągu z balastem. Przy długości piłowanej calizny ok. 20 m lina przeciera w ciągu godziny bruzdę o głębokości 8-15 cm zależnie od twardości skały. Zwykle płaszczyzna cięcia bywa pionowa, niekiedy jednak stosuje się pochyłe i poziome piłowanie (opinie o programie). Piłowanie poziome stosuje się do oddzielenia spodu bloku od skały, jeśli nie wykazuje ona uwarstwień ani spękań, które pozwalałyby na oddzielenie go za pomocą łomów i klinów po przepiłowaniu pionowym.
Wrębiarki. Istnieje również szereg maszyn pozwalających na wydobywanie wielkich bloków skalnych o regularnych kształtach geometrycznych.

Jedną z takich maszyn-wrębiarek. Składa się ona z 10 pionowych ustawionych rur zaopatrzonych u dołu w specjalne koronki wykonane z twardych stopów (np. Vidia). Rury wykonując ruch obrotowy ścierają skałę zagłębiając się w nią. W czasie pracy do wierconych otworów doprowadza się wodę lub powietrze w celu usunięcia startych części skały. Postęp wiercenia wynosi ok. 35 cm na minutę w skałach średniej twardości. Chcąc otrzymać bryłę w kształcie graniastosłupa odcinamy w wyżej opisany sposób po kolei wszystkie ściany (segregator aktów prawnych).
Oddzielenie spodu graniastosłupa od skały przeprowadzamy za pomocą łomów i klinów.

Inną maszyną jest urządzenie składające się z trzech zespołów poruszających się po szynach wzdłuż ściany kamieniołomu. Jeden z zespołów przecina skałę prostopadle do Wrębiarka rurowa kierunku ruchu maszyny, zaś dwa pozostałe przecinają ją wzdłuż i podcinają. Elementami trącymi są tutaj łańcuchy o obwodzie zamkniętym zaopatrzone w zęby trące wykonane ze specjalnych stopów.

Materiał kamienny rozdrabniamy za pomocą specjalnych maszyn-łamaczy lub kruszarek przez zgniatanie, uderzenie, ścieranie i rozłupywanie (promocja 3 w 1). W przypadku rozdrabniania materiałów odznaczających się dużą twardością najlepsze wyniki otrzymujemy stosując uderzanie i zgniatanie, przy materiałach miękkich najskuteczniejsze jest ścieranie, natomiast przy materiałach kruchych - łupanie.