Dokładność metody belkowej

Jednak stosowanie metody belkowej zależy, poza stosunkiem długości do szerokości, od wielu innych warunków. I tak, jeżeli np. powłoka posiada poprzeczne żebra usztywniające, to sztywność przekroju poprzecznego jest tak wielka, że błędy metody belkowej są nieznaczne nawet wtedy, gdy jest nieco krótsza (program uprawnienia budowlane na komputer).

Dokładność metody belkowej zależy również od rodzaju obciążenia. Jeżeli obciążenie wywołuje tylko małe momenty obwodowe w porównaniu z siłami rozciągającymi, to metoda belkowa daje stosunkowo lepsze rezultaty niż wtedy, gdy te momenty są duże. W razie wątpliwości co do stosowania metody belkowej, szybkość zbieżności metody iteracji Qi powinna być określona ze wzoru. Zwykłe, normalnie występujące rzędy obciążeń pozwalają posługiwać się metodą belkową wówczas. Z drugiej znów strony, jeśli obciążenie powoduje specjalnie duże momenty, konieczne staje się stosowanie metody iteracji (chyba że znacznie jest większe od 1) (program uprawnienia budowlane na ANDROID).

Przy obliczaniu izotropowych powłok o przekroju kołowym łatwiej jest posługiwać się metodą analityczną niż metodą iteracji. Metoda analityczna ma jednak tę złą stronę, że jest mniej jasna. Dlatego metodę iteracji stosuje się głównie przy obliczaniu izotropowych powłok o przekroju niekolistym i o średnich długościach, dla których analityczne obliczenie jest wyjątkowo skomplikowane. Metoda iteracji tak samo jak i metoda analityczna mają tę wadę, że można je stosować tylko przy obliczaniu powłok jednoprzęsłowych, swobodnie podpartych (uprawnienia budowlane).

Rozpiętości powłoki

W paragrafie wykazano, że jeśli obciążenie jest rozwijalne w szereg Fouriera, to wystarczy rozważyć naprężenia i odkształcenia w środku rozpiętości powłoki.  Pierwszy etap obliczania metodą iteracji nie różni się w zasadzie od uogólnionej metody belkowej (program egzamin ustny). Mimo tego wyprowadzono ponownie wzory, częściowo dlatego, że konieczne będzie obliczenie, które nastąpią, a które dotyczą związków między naprężeniami a przemieszczeniami, omawiane będą powłoki anizotropowe z żebrami usztywniającymi w obu kierunkach, podłużnym i poprzecznym. Aby jednak zbytnio nie komplikować metody iteracji, musimy wprowadzić kilka założeń, a mianowicie:

• Żebra poprzeczne są tak blisko rozmieszczone, że ich sztywność można przyjąć jako jednostajnie rozłożoną na całej powierzchni powłoki.
• Mimośród żeber w stosunku do płyty powłoki jest nieznaczny w porównaniu z promieniem krzywizny powłoki.
• Pomija się współczynnik Poissona.
• Pomija się odkształcenie odpowiadające siłom poprzecznym (Q,, i Q_x) jako nieznaczne.
• Odkształcenia łuku w porównaniu z grubością powłoki (włączając zebra poprzeczne) są niewielkie (opinie o programie).

Założenie a. oznacza, że powłoka w kierunku tworzących działa jako jednorodna konstrukcja; liczba żeber potrzebnych do spełnienia tego warunku. Dla żeber w kierunku tworzących taki warunek nie jest potrzebny, ale wygodnie jest, jeżeli żebra są rozmieszczone blisko siebie i można przyjąć ich sztywność jako rozłożoną jednostajnie (segregator aktów prawnych).

Jeśli chodzi o założenie b. to należy podkreślić, że siły ścinające działają w środkowej powierzchni powłoki, podczas gdy momenty obwodowe i odkształcenia łuku odnoszą się do powierzchni walcowej przechodzącej przez wspólny środek ciężkości powłoki z żebrami poprzecznymi. Jeżeli jest istotna różnica między tymi dwiema powierzchniami, trudno jest przeprowadzić poprawne obliczenie metodą iteracji, mimo że możliwe jest dokładne ustalenie związków między naprężeniem a przemieszczeniem, gdzie wzięto pod uwagę współczynnik Poissona i inne warunki). Założenie d. jest dobrze znane z obliczenia zwyczajnych belek i płyt(promocja 3 w 1).