Dokładność określania wilgotności

Dokładność określania wilgotności zależy w głównej mierze od dokładności ważenia próbek. Dokładność ważenia jest to stosunek dokładności odczytu wagi do ciężaru ważonych próbek. Jeżeli np. ciężar ważonych próbek wynosi 5—10G, a dokładność odczytu wagi 0,01 G (program uprawnienia budowlane na komputer).

Przy zachowaniu tej samej dokładności ważenia i określania wilgotności można w miarę wzrostu ciężaru próbek stosować coraz mniej dokładne wagi i coraz mniejszą dokładność ważenia. Chcąc np. określać wilgotność z dokładnością 0.1% wilgotności trzeba ważyć próbki o ciężarze 10G z dokładnością 0,01G, próbki o ciężarze 100G z dokładnością 0,1G. Przy określaniu wilgotności z dokładnością 0,5% wystarczy ważenie takich próbek z dokładnością 0,05 i 0,5G (program uprawnienia budowlane na ANDROID).
Przy badaniu mechanicznych własności drewna próbki do badania wilgotności mają wymiary 2X2X2 cm, a ciężar ich w stanie ‘całkowicie suchym zamyka siię między 4 a 5 G. Ważenie próbki o ciężarze 5 G z dokładnością 0,01 G daje w określaniu wilgotności błąd 0,2%.

Chcąc utrzymać dokładność 0,1% musimy ważenie wykonywać z dokładnością 0,001 G, co daje błąd 0,02%, a więc błąd mniejszy od założonej dokładności. Przy określaniu wilgotności z dokładnością 0,5% wystarcza ważenie próbek ciężarze 5G z dokładnością 0,01 G (uprawnienia budowlane).

Metodę suszarkowo-wagową można stosować do określania wilgotności drewna, które nie zawiera substancji ulatniających się w temperati.i zt 100 C lub zawiera je w tak nieznacznych ilościach, że można pominąć błąd wynikający z ich ulatniania. Do badania drewna zawierającego dużo substancji lotnych (np. żywiczne drewno sosnowe) lub drewna impregnowanego trzeba stosować inne metody określania wilgotności. np. metodę destylacyjną(program egzamin ustny).

Metoda destylacyjna

Metoda destylacyjna polega na:

1) odparowaniu wody z badanego materiału w środowisku cieczy, wrzącej w temperaturze około 150 z wodą,

2) przedestylowaniu obydwóch cieczy do kalibrowanego odbieralnika,

3) zmierzeniu objętości wody. Aparatura do określania wilgotności składa się z kolby szklanej o pojemności około 500 cm3, chłodnicy i kalibrowanego odbieralnika. Odbieralnik i chłodnica muszą być dokładnie wymyte mieszaniną chromową (później wodą destylowaną, alkoholem i eterem), gdyż w przeciwnym razie do ścianek naczyń przylegają kropelki wody, co powoduje zmniejszenie dokładności wyników (opinie o programie).

Próbkę rozdrobnionego drewna, w postaci trocin, stróżki lub podobnych do zapałek patyczków w ilości 20-30-50G waży się na wadze technicznej z dokładnością 0,01 G. Przy stosowaniu małych próbek i dokładnym oznaczaniu wilgotności ważenie przeprowadza się na wadze pół- analitycznej z dokładnością 0,001 G. Zważoną próbkę drewna wprowadza się do kolby i zalewa się 200 cm:i chemicznie czystego, bezwodnego ksylenu C6H4(CH3)2, o ciężarze właściwym 0,863 G/cm:{ i temperaturze wrzenia pod normalnym ciśnieniem barometrycznym 139 C. Obok ksylenu stosować można toluen C6H5CH.$ (7 = 0.885 G/cm3, temp. wrzenia 111 C), czterochloroetan C.H?C14 (7 = 1,628 G/cm:1, temp. wrzenia 145’C) iub inne związki nie tworzące z wodą mieszanin, o niezbyt wysokiej temperaturze wrzenia (segregator aktów prawnych).

Kolbę ogrzewa się w łaźni wodnej lub piaskowej lub na płycie ogrzewanej elektrycznie, co zmniejsza niebezpieczeństwo pożaru. Ulatniające się pary wody i ksylenu skraplają się w chłodnicy i zbierają się w kalibrowanym odbieralniku, przy czym woda jako cięższa zbiera się w dolnej warstwie i wyraźnie oddziela się od ksylenu. Substancje lotne, jak np. żywica, rozpuszczają się w ksylenie, co nie wpływa na dokładność określania wilgotności. Nadmiar skroplonego ksylenu spływa z powrotem do kolby (promocja 3 w 1).

Z chwilą gdy wysokość słupa wody w odbieralniku przestanie przyrastać, destylację uważa się za skończoną; wymaga to oddestylowania około 150 cm3 ksylenu. Jeżeli przedestylowany ksylen jest mętny (na skutek znajdujących się w nim kropelek wody) należy odbieralnik zanurzyć na pewien czas do łaźni wodnej.