Dolna powierzchnia formy

Dolna powierzchnia formy była wykonana z blachy grubości 1 mm, ułożonej na poprzeczkach drewnianych przykręconych śrubami zakotwionymi w sześcianach betonowych ułożonych na piasku. Do dolnych powierzchni form zamocowywano wibratory dużej mocy, o ciężarze 1600 kG, przesuwając je wzdłuż belki w miarę postępu betonowania. Odległości między kolejnymi położeniami wibratorów wynosiły 3,70 m (program uprawnienia budowlane na komputer).

W ten sposób belki były wibrowane tak, jak na stolach wibracyjnych. Ściany czołowe form mogły być zdejmowane; dla umożliwienia chwytania belki za końce i przenoszenia jej z miejsca prefabrykacji pozostawiano dno i ściany formy.
Betonowanie belek rozpoczynano z jednego końca i prowadzono nieprzerwanie do drugiego, zachowując skośną powierzchnię świeżego betonu. Beton w górnych półkach zagęszczano wibratorami powierzchniowymi (program uprawnienia budowlane na ANDROID).
Dla zmniejszenia do minimum ciężaru belek głównych, wpływającego na koszt torów do ich przesuwania i koszt urządzeń do podnoszenia, zmniejszono szerokość półek górnych do 1,20 m, to jest do 1 :41 rozpiętości. Wskutek tego belki te były bardzo gibkie w płaszczyznach poziomych.

Stwarzało to duże niebezpieczeństwo zniszczenia przez parcie wiatru pierwszych belek ustawianych w każdym przęśle i niestężonych z przyległymi, a tylko utrzymywanych w położeniu pionowym na podporach. W praktyce okazało się, że niestężona belka wytrzymała parcie wiatru uniemożliwiającego podniesienie drugiej belki dla jej stężenia (uprawnienia budowlane).

Nasuwanie i podnoszenie belek obejmowało następujące czynności:
- ustawienie belki na dwóch wózkach umożliwiających przesunięcia w dwóch kierunkach wzajemnie prostopadłych;
- doprowadzenie belki po torach pod dane przęsło, z boku jego filarów;
- podnoszenie belki do poziomu głowic filarów na linach i zbloczach zawieszonych na stalowych wysięgach zakotwionych w tych głowicach;
- przesuwanie poziome belki wzdłuż filarów;
- ustawienie belki na łożyskach.

Belki

Belki chwytano za uchwyty kątowe dociskane przez jarzma obejmujące jej końce (program egzamin ustny).
Podnoszenie 40 belek w ośmiu przęsłach wiaduktu trwało przeszło 15 miesięcy.
Płytę pomostu i przepony betonowano z pomostu roboczego ułożonego na belkach głównych, posługując się poprzeczną kładką roboczą obejmującą te belki od spodu. Ta sama kładka służyła do sprężania poprzecznego przęseł i do wypełniania otworów na kable.
Most ten zbudowano w miejscu dawnego mostu wiszącego o drodze jednopasmowej, zniszczonego w 1944 roku. W roku 1946 zbudowano most prowizoryczny na drewnianych podporach. W roku 1955 ogłoszono konkurs na budowę nowego mostu (opinie o programie).

Pomost mieści jezdnię czteropasmową o szerokości 12,50 m oraz dwa chodniki, każdy o szerokości 4,00 m, z możliwością ich poszerzenia. Ruch na drogach tej klasy wymaga zapewnienia widoczności przedmiotu o wymiarze 10 cm, umieszczonego na wysokości 1,35 m nad powierzchnią, z odległości 230,00 m. Ze względu na ten warunek dojazdy do mostu mają odcinki proste o długości 135,00 m na każdym brzegu. Most składa się z dwóch belek skrzynkowych, jednoprzęsłowych wspornikowych, połączonych przegubem w połowie rozpiętości środkowego przęsła.
Podpory mostu są połączone bezprzegubowo z belkami przęseł. Łożyska na przyczółkach są wykonane w postaci wahaczy z betonu uzwojonego. Przęsła są sprężone wzdłużnie z wyjątkiem środkowych odcinków o długości po 1,50 m w obie strony od osi przegubu środkowego. Odległość 3,00 m zachowano dla ustawienia lewarów. Sprężenie wykonano za pomocą kabli o sile 65 T. W przekrojach nad filarami biegnie 66 kabli; przy przegubie środkowym zakotwione jest 40, a nad przyczółkami - po 36 kabli (segregator aktów prawnych).

Filary są puste i wąskie. Składają się one z dwóch ścian betonowych grubości 30 cm. Odstęp między ścianami wynosi 1,40 m. Ściany są obłożone warstwą betonu ochronnego grubości 25 cm.
Przyczółki wykonano z betonu uzbrojonego.
Każdy z filarów jest ustawiony na 6 palach betonowanych w ziemi, a każdy z przyczółków na 4 takich samych palach. Pale te sięgają na głębokość 23 m pod stopy filarów; są one zagłębione w warstwę żwiru (promocja 3 w 1).