Dolomity

Dolomity są to skały o zbliżonym składzie i wyglądzie do wapieni. Składają się z CaC03 i MgC03. Twardość 3,4-4, ciężar właściwy 2,8-2,9. Z kwasami rozcieńczonymi i na zimno nie reagują, burzą się dopiero gwałtownie po ogrzaniu. Jako odmiany dolomitów znane są dolomity zbite, porowate i krystaliczne (program uprawnienia budowlane na komputer).
Osady krzemionkowe powstały przy współdziałaniu organizmów skałotwórczych krzemionkowych (okrzemek).

Rogowiec jest to zbita szara skała złożona w całej masie z SiC2 z widocznymi niekiedy kryształami kwarcu.
Ziemia okrzemkowa jest to luźna mączysta, biało lub żółtawo zabarwiona masa, składająca się ze skorupek okrzemków. Używana jest do czyszczenia metali, jako masa filtracyjna, do celów izolacyjnych i do wyrobu dynamitu. Wskutek dużego ciśnienia pojawia się uwarstwienie (program uprawnienia budowlane na ANDROID).
Lidyt jest to skała zwarta, bardzo twarda, barwy szarej do czarnej, wyraźnie uwarstwiona, składająca się głównie z kwarcu, chalcedonu i opalu. Ciemne zabarwienie pochodzi od rozdrobnionej substancji węglowej. Lidyt zawiera często szczątki organizmów, co wskazuje na jego pochodzenie ze szkielecików zwierząt i roślin, zawierających krzemionkę. Używany jest do wyrobu osełek i przez jubilerów.

Krzemienie są to na pozór całkowicie zbite skały krzemionkowe; za pomocą słabych kwasów można z nich wypreparować szkieleciki okrzemków.
Osady krzemionkowe. Są to skały utworzone przez osadzanie się z roztworów wodnych i składają się przeważnie z krzemionki (uprawnienia budowlane).

Biaława lub pstra, mniej lub więcej zbita masa amorficznej uwodnionej krzemionki, która osadza się z gorących źródeł przy ostyganiu zwana jest nawarem krzemionkowym. Z nawarów pochodzących z dawniejszych czasów powstały kwarcyty słodkowodne.
Osady wapienne. Są to bardzo lekkie i porowate skały, osadzające się z wód mineralnych; noszą one nazwę tufów wapiennych lub trawertynów i stosowane są w budownictwie. Osady wapienne (chemiczne) ze źródeł gorących noszą nazwę nawarów (program egzamin ustny).

Osady siarczanowe

Spośród siarczanów wymienić należy anhydryt jako skałę osadową pochodzenia chemicznego, złożoną z kryształów anhydrytu (CaS04), różnie zabarwioną. Pospolitym barwnikiem jest glina lub substancje bitumiczne. W wilgotnym powietrzu anhydryt przechodzi w gips, powiększając swoją objętość (opinie o programie). Odmianą silnie sfałdowaną jest tzw. kamień trzewiowy (jelitowiec); gips składa się z drobnoziarnistego lub zbitego białego, szarego, żółtego, różowego lub niebieskawo zabarwionego minerału gipsu (CaSOH • 2H.O). Tworzy pokłady lub masy w postaci pni w najrozmaitszych formacjach. Twardość -2. Najczęstsze domieszki: substancje gliniaste, margiel, substancje bitumiczne. Odmiany krystaliczne czyste, przeświecające, noszą nazwę alabastru. Anhydryty i alabastry stosowane są w budownictwie do celów dekoracyjnych.
Sposoby rozpoznawania skał osadowych.

Brekcje i konglomeraty - łatwe do rozpoznawania makroskopowo. Należy przy badaniach makroskopowych ustalić rodzaj okruchów (bazalt, kwarc itp.) oraz rodzaj lepiszcza (wapienne, krzemionkowe, gliniaste) (segregator aktów prawnych).
Piaskowce rozpoznaje się po charakterystycznym, szorstkim, niekiedy błyszczącym wyglądzie powierzchni. Należy ustalić wielkość ziaren, czyli budowę (gruboziarnista ‘) - ziarna 0,5 do 2,00 mm); średnioziarniste - 0,25-0,5 mm; drobnoziarnista - 0,1-0,25 mm). Ważny jest również rodzaj lepiszcza: wapienne (burzy się pod działaniem HC1), gliniaste (zapach gliny po chuchnięciu), krzemionkowe (gdy nie stwierdzono poprzednich rodzajów).

Iły i g 1 i n y. W stanie suchym są to masy ziemiste o różnych kolorach. Po chuchnięciu czujemy charakterystyczny zapach gliny. Z wodą nabierają plastyczności (promocja 3 w 1).
Wapienie. Skały różnego koloru i wyglądu. Charakterystyczna cecha rozpoznawcza przy wapieniach zbitych - gładki wygląd powierzchni przełamu z wgłębieniami; przy wapieniach muszlowych - ślady skorupek i muszli; przy wapieniach krystalicznych - kryształki kalcytu. Należy sprawdzić twardość (3-3,5); łatwo rysują się nożem. Pod wpływem rozcieńczonego HC1 wydzielają intensywnie CO,.