Domieszka środka wodoszczelnego

Jeżeli niedopuszczalne jest zawilgocenie ścian, to należy wykonać izolację pionową. Izolację taką może stanowić warstwa zaprawy cementowej o stosunku 1 : 2; 1 : 3 i grubości ok. 2 cm z domieszką środka wodoszczelnego, warstwa zaprawy gliniano-cementowej o tej samej grubości lub powłoka z warstwy lepiku nałożona na warstwę zaprawy cementowo-wapiennej (program uprawnienia budowlane na komputer).

Gdy poziom wody gruntowej występuje bezpośrednio pod fundamentami lub gdy budynek jest posadowiony na gruntach nieprzepuszczalnych, konieczne jest wykonanie izolacji poziomej w podłodze. Izolację poziomą i pionową ścian wykonuje się w opisany wyżej sposób.
Izolację poziomą podłogi może stanowić warstwa zaprawy cementowej o stosunku 1 :2 do 1 : 3 i grubości 3 cm, ułożona na podłożu betonowym o grubości 1 OH-15 cm. Izolację można wykonać również z podwójnej powłoki asfaltowej, na której układa się posadzkę z płytek klinkierowych lub terakotowych, warstwę zaprawy wodoszczelnej o grubości 3 cm lub warstwę asfaltu lanego grubości 2-3 cm (program uprawnienia budowlane na ANDROID).

W budynku posadowionym na gruntach spoistych należy wykonać dylatację (szczelinę dzielącą konstrukcję budynku) między podłogą i ścianą o szerokości 1,0-P1,5 cm. Dylatacja konieczna jest ze względu na różne osiadanie bardziej obciążonej ściany mniej obciążonej podłogi. Szczelina dylatacyjna powinna być odpowiednio zabezpieczona.

Ten typ izolacji można stosować nawet wtedy, kiedy woda gruntowa występuje powyżej poziomu podłogi piwnic, ale w wypadku gdy poziom jej zostanie sztucznie obniżony.
W tym celu wzdłuż ścian budynku układa się sączki drenarskie ze spadkiem lH5%o w kierunku odpływu (uprawnienia budowlane). Ze studzienek przepływowych wodę sprowadza się do studzienki zbiorczej, a obok niej umieszcza studzienkę z pompą, zaopatrzoną w pływak. Napływająca woda unosi pływak, który uruchamia pompę. Po obniżeniu poziomu wody pompa wyłącza się automatycznie.
Odpompowaną wodę odprowadza się rowem lub rurociągiem jak najdalej od budynku (program egzamin ustny).

Sączków nie należy układać poniżej poziomu posadowienia fundamentów, aby nie spowodować porywania przez wodę drobnych cząstek gruntu i jego rozluźnienia, co może doprowadzić do nierównomiernego osiadania fundamentów i spękania budynku.

Wykonanie izolacji poziomej

Omówione powyżej sposoby wykonania izolacji stosuje się do zabezpieczenia nowo wznoszonych budynków (opinie o programie). Zdarza się również, że zachodzi konieczność zmiany przeznaczenia pomieszczeń piwnicznych w budynkach istniejących. Wykonanie izolacji przeciwwilgociowej od zewnątrz jest wtedy zbyt kłopotliwe i należy ją wykonać od wewnątrz.

Wykonanie izolacji poziomej wymaga najczęściej usunięcia warstwy gruntu, a na jej miejscu ułożenia podłoża betonowego i izolacji z papy jak w budynku nowo wznoszonym.
Izolację pionową wykonuje się zależnie od stopnia zawilgocenia ścian. Przy niewielkim zawilgoceniu wystarczy tynk cementowy dwuwarstwowy z dodatkiem środków uszczelniających. Tynk narzuca się na oczyszczoną i wysuszoną powierzchnię ścian, z których został usunięty tynk istniejący.

W razie większego zawilgocenia oczyszczoną z istniejącego tynku i kurzu oraz wyschniętą powierzchnię ścian wykłada się płytkami wodoszczelnymi na zaprawie cementowej z dodatkiem środków uszczelniających (segregator aktów prawnych).
Jeżeli różnica poziomów pomiędzy zwierciadłem wody i podłogą piwnic wynosi nie więcej niż 0,5 m, to można obniżyć poziom wody za pomocą drenażu. Sposób ten jest jednak kłopotliwy, ponieważ przeważnie są tu niezbędne stale działające sprawnie pompy, a odprowadzenie wody nie zawsze jest możliwe. Dlatego najczęściej stosuje się odmienne sposoby zabezpieczeń, w zależności od wielkości parcia wody (promocja 3 w 1).

Izolację wodoszczelną projektuje się i wykonuje w sposób uniemożliwiający jej zniszczenie przez parcie wody. Warunki te spełniają najlepiej izolacje wykonane po zewnętrznej stronie budowli, ponieważ parcie wody dociska izolację do podłogi i ścian.