Domieszki hydrauliczne

Skutek oporów przemysłu cementowego, dla którego produkcja cementu wolnowiążącego stanowi niewątpliwie utrudnienie, zwłaszcza gdy zbyt owego cementu bywa uzależniony od okoliczności, na które przemysł cementowy nie może mieć wpływu.

Mimo to tendencja w tym kierunku istnieje i np. we Francji przepisy żądają, aby cement do budowli wodnych nie wykazywał większego ciepła hydratacji jak 80 kcal/kg po 28 dniach, co odpowiada ok 60 kcal/kg po 3 dniach i charakteryzuje markę cementu PC 250/315 (program uprawnienia budowlane na komputer).
Dość znaczne obniżenie kaloryczności można uzyskać stosując zamiast zwykłego cementu portlandzkiego cement żużlowy, otrzymywany przez zmieszanie klinkieru cementowego z żużlem wielkopiecowym i wspólny przemiał (program uprawnienia budowlane na ANDROID). W porównaniu z cementem portlandzkim cement żużlowy wykazuje niższy udział tlenku wapniowego CaO i większy krzemionki Si02 przy prawie tej samej zawartości tlenku glinowego A1203. Na skutek mniejszej zawartości wapnia jest on nieco bardziej wrażliwy na chemiczne działanie przesączającej się wody i ten czynnik stanowi prawdopodobnie przeszkodę w jego szerokim rozpowszechnieniu, aczkolwiek nie da się zaprzeczyć, iż znajduje on coraz szersze zastosowanie.

Spotyka się nawet przypadki, gdy zmielony żużel wielkopiecowy jest dodawany do cementu portlandzkiego na budowie w ilościach nawet do 70°/o ciężaru mieszaniny.
Obok żużla, jako dalsze domieszki hydrauliczne, a więc mające zdolności wiążące, a jednocześnie obniżające termiczność betonu, stosuje się zmielone tufy wulkaniczne i trasy w ilościach do 25-P33% ciężaru cementu, głównie w Niemczech, objęte wspólnym mianem domieszek pucolanowych. Wreszcie w ostatnich czasach zaczyna się coraz szerzej popularyzować dodawanie do cementu popiołów lotnych zwanych też pyłami dymnicowymi (25-30% spoiwa), przy czym doświadczenie wskazuje, iż nie obniżają one wytrzymałości betonu, natomiast pozwalają na obniżenie dozowania wody przy zachowaniu dobrej urabialności masy betonowej (uprawnienia budowlane).

Szersze rozpowszechnienie tej techniki w Polsce będzie jednak dopiero wtedy możliwe, gdy przemysł (a dotyczy to głównie elektrowni cieplnych) opanuje produkcję popiołów lotnych o stałych i z góry ustalonych parametrach, pozwalających na ich powszechne zastosowanie w budownictwie bez obaw, jakie mogą powstawać, gdy skład ich i przemiał bywa zmienny.

Sztuczne chłodzenie masy betonowej

Trzeci sposób opanowania trudności związanych z wydzielaniem się dużych ilości ciepła w masywach betonowych polega na chłodzeniu tych masywów. Można to czynie instalując sieć rur wewnątrz betonu, przez które przepompowuje się zimną wodę. System ten stosowany był niejednokrotnie, jednak powszechnie jest uznany za kosztowny i dość
kłopotliwy, bowiem wymaga skomplikowanych robót, opóźniających postęp budowy (program egzamin ustny).
W ostatnich czasach system ten zaczyna zanikać na rzecz metod odmiennych, zasadzających się bądź na sztucznym chłodzeniu poszczególnych składników kruszywa do betonu (zapora Dokan w Iraku), bądź też na chłodzeniu wody zarobowej, a nawet dodawaniu do niej kryształków lodu, których tajanie wymaga, jak wiadomo, dużych dotacji ciepła (ciepło topnienia lodu 80 kcal/kg).
Podane wyżej sposoby walki z nadmiernym grzaniem się betonów masowych nie wyczerpują bynajmniej całości zagadnienia betonów hydrotechnicznych (opinie o programie).

Jako bardzo istotne wymienimy tu problemy deskowania, następnie dobór kruszywa do betonu i wreszcie sposób traktowania szwów roboczych, zwracając uwagę, że wszystkie te sprawy łączą się zresztą organicznie z podstawowymi problemami szczelności i rys, omówionymi uprzednio.
Rola deskowań w termice betonów hydrotechnicznych (segregator aktów prawnych).
Jeśli chodzi o deskowania, jest rzeczą niewątpliwą, iż niezależnie od zasadniczej ich funkcji tworzą one pewnego rodzaju izolację cieplną między rozgrzaną masą betonu i otaczającym powietrzem. Łatwo zrozumieć, iż im izolacja ta jest lepsza, tym mniejsza szansa pękania betonu, wobec czego uznaje się, że z punktu widzenia technologii betonów masowych deskowania drewniane są korzystniejsze od stalowych, odznaczających się znacznie większą przewodnością ciepła.

Z tego samego powodu, jeśli nawet względy statyczne za tym nie przemawiają, pożądane są deskowania grube, możliwie nie cieńsze niż 40-50 mm, co zresztą ma pozytywne znaczenie przy ich wielokrotnym użytkowaniu (promocja 3 w 1).