Dopuszczalne ugięcie maksymalne

Dopuszczalne ugięcie maksymalne nie pozwala na dalsze zmniejszenie przekroju. W wyniku zastosowania betonu o wyższej wytrzymałości i zmniejszenia jego zużycia następuje równocześnie zwiększenie zużycia stali. W przytoczonym przykładzie przekrój stali zwiększył się z 29,4 do 34,0 cm2, czyli o 15,6% (program uprawnienia budowlane na komputer).

Możliwość znacznego zmniejszenia zużycia betonu i ciężaru prefabrykatów przez zwiększenie wytrzymałości betonu jest szeroko wykorzystywana w niektórych krajach. I tak na przykład w Szwecji produkowane są dla potrzeb budownictwa przemysłowego płyty żebrowe żelbetowe o rozpiętości do 10 m z betonu o R-g = 400 kG/cm2 oraz teowe dźwigary dachowe o rozpiętościach 10 do 20 m z betonu o R28 = 500 kG/cm2. W konstrukcjach tych stosowane są stale o wysokiej wytrzymałości Rr = 7000 kG/cm2 o granicy plastyczności Qr = 6000 kG/cm2. Dzięki zastosowaniu betonu o wysokiej marce ciężar dźwigarów teowych mógł być znacznie obniżony i zawiera się w granicach od 2,5 do 8.5 T dla obciążeń użytkowych od 0.6 do 1,9 T na 1 m.

Prefabrykowany budynek przemysłowy może być wykonany z prefabrykatów różnych rozmiarów. Rozmiary prefabrykatów zależą od wielu czynników, a przede wszystkim od postępu w rozwoju konstrukcji prefabrykowanych oraz od środków transportowych, jakimi aktualnie dysponuje budownictwo. Ogólnie biorąc, niemal we wszystkich krajach stosowane były początkowo raczej małe ciężary prefabrykatów, dostosowane do istniejących nośności urządzeń przenośnych, tj. transportowych i montażowych (program uprawnienia budowlane na ANDROID). Dlatego też początkowo stosowano do prefabryikacji takie same urządzenia transportowe dla transportu poziomego i pionowego, jakie były w danym okresie stosowane w budownictwie tradycyjnym. Toteż w początkach rozwoju prefabrykacji ciężary prefabrykatów były małe, najczęściej wynoszące kilkadziesiąt i kilkaset kilogramów.

W miarę rozwoju budownictwa z prefabrykatów zaczęto projektować i wykonywać specjalne urządzenia mechaniczne do transportu i montażu coraz cięższych prefabrykatów. Jeszcze około 1954 r. w naszym budownictwie ciężary elementów prefabrykowanych, wytwarzanych fabrycznie, nie mogły przekraczać 3 ton, gdyż wtedy budowy nie dysponowały urządzeniami mechanicznymi do montażu o większym udźwigu (uprawnienia budowlane).

Ciężary prefabrykatów

Stopniowo jednak, w miarę pojawienia się na budowach dźwigników i żurawi o coraz większym udźwigu, zwiększały się stopniowo i ciężary prefabrykatów. Obecnie możemy zca większych trudności montować na budowach prefabrykaty o ciężarze kilkunastu ton, a przy użyciu dźwigów hydraulicznych lub innych specjalizacyjnych dźwignic podnosi się i montuje nawet prefabrykaty o ciężarach przekraczających 20 ton.
Wzrost rozmiarów i ciężaru prefabrykatów daje się zaobserwować wszystkich krajach (program egzamin ustny).

Zastosowanie większych prefabrykatów pozwala zmniejszenie ich liczby oraz liczby kłopotliwych i pracochłonnych połą i styków, które często stanowią słabe miejsca w konstrukcji.

Efektywność i ekonomika budownictwa prefabrykowanego z elementów betonowych (betonowych, żelbetowych i z betonu sprężonego) zależą przede wszystkim od trzech zasadniczych czynników:
1) liczby typów poszczególnych prefabrykatów w danym obiekcie;
2) liczby prefabrykatów w całym obiekcie,
3) stopnia ujednolicenia ciężarów montowanych na budowie prefabrykatowi

Mała liczba typów prefabrykatów wymaga mniejszej liczby kosztownymi form do ich wykonania i powoduje lepsze wykorzystanie tych form. a tym samym niższe koszty produkcji prefabrykatów (opinie o programie). Mała liczba wszystkich prefabrykatów do montażu na danej budowie wpływa na zmniejszenie wykonania budowli oraz na zmniejszenie kosztownej, bo w mniejszym stopniu niż w wytwórni zmechanizowanej robocizny. Wreszcie jednakowe zbliżone do siebie ciężary prefabrykatów poszczególnych typów umożliwiają maksymalne lub bardzo wysokie wykorzystanie kosztownego sprzętu mechanicznego do transportu i montażu.

Z tego wynika, że optymalne warunki ekonomiczne przy budowie danego obiektu prefabrykowanego uzyskuje się przez zastosowanie możliwie dużych i ciężkich prefabrykatów o zbliżonych ciężarach.
Praktycznie biorąc nie jest możliwe zaprojektowanie budynku i jego wykonanie przy użyciu prefabrykatów o tym samym ciężarze (segregator aktów prawnych).

Najczęściej poić prefabrykatami o zbliżonym do siebie ciężarze istnieje pewna liczba prefabrykatów o ciężarach mniejszych nieraz nawet kilkakrotnie. Montaż tych lżejszych elementów przy użyciu tego samego żurawia, którym montuje się ciężkie elementy, powoduje zwiększenie liczby operacji montażowych oraz niewykorzystanie mocy żurawia. Z tego też powodu stosuje się często na budowie dwa urządzenia mechaniczne (jedno o dużym, drugie o małym udźwigu do montażu oddzielnie dużych i oddzielnie małych elementów.

Rozwiązanie to ma jednak tę wadę, że najczęściej obydwa urządzenia mają przestoje i są mało wykorzystywane (promocja 3 w 1).