Naprawy pokryć dachowych

Stosuje się u nas bardzo dobre sposoby wykonania kołnierzy i rynien z tkaniny jutowej, przeważnie w narożach wklęsłych (cofniętych). Obróbka taka jest mniej pracochłonna i nie wymaga pracy blacharzy (program uprawnienia budowlane na komputer).
Jako spoiwa używa się masy izolacyjnej, przeważnie stosowanej na zimno. Wnęki wypełnia się niekiedy obmurówką z cegieł na płask lub płytkami betonowymi na zaprawie wapienno-cementowej. Juta na masie dobrze przylega do podłoża. Powinna być wciśnięta luźno bez naciągania. Jeżeli juta odstaje wskutek skurczu przepony, można ją w czasie pierwszej naprawy przeciąć (w miejscu oznaczonym linią) i ponownie podkleić masą, a na przecięciu dać dodatkowy pasek z tkaniny jutowej na masie izolacyjnej na zimno.

Naprawy pokryć dachowych po pierwszym roku eksploatacji są koniecznością, zwłaszcza kiedy roboty dekarskie są wykonywane zimą. Pokrycia dachowe uzupełnione w okresie naprawy trwają próbki poprawione już po skurczu papy są bardzo trwałe. Z tego powodu pierwsza naprawa po rocznej eksploatacji uważana jest za końcowy etap układania pokrycia i powinna być wkalkulowana w koszty nowego pokrycia (program uprawnienia budowlane na ANDROID).
Do pokryć tarasów stosuje się prawie wyłącznie przepony ze sklejanych materiałów rolowych. Pierwotnie stosowane szeroko powłoki wyszły prawie zupełnie z użycia. Są one jeszcze i dziś stosowane w krajach bogatych w szlachetne gatunki asfaltów i azbestów. Powłoki te układa się z fileryzowanych i uplastycznionych asfaltów naturalnych. Jeżeli pokrywa się je z wierzchu asfaltami utwardzonymi, służą one jednocześnie jako nawierzchnie tarasowe.

Trwałość przepon zależy przede wszystkim od jakości materiałów rolowych i mas izolacyjnych. Poza tym przepony muszą mieć dostateczną grubość, ażeby były odporne na działanie mechaniczne (uprawnienia budowlane).
Przepony mogą być układane bez klejenia do podłoża. Ten sposób układania zaleca się przy robotach zimowych oraz wtedy, kiedy przepona oddziela elementy konstrukcyjne.

Przepona izolacyjna

Jak wiadomo, głównym składnikiem warstwy izolacyjnej jest spoiwo bitumiczne zawarte w papie i masie izolacyjnej. Papy zawierają ściśle określoną
ilość masy impregnacyjnej i powłokowej, dlatego też ilość masy bitumicznej zwiększa się powiększając ilość warstw papy w przeponie izolacyjnej lub zawartość w przeponie mas izolacyjnych. Ponieważ spoiwo bitumiczne starzeje się i ulega z czasem zanikowi, papy jałowieją i stają się coraz bardziej kruche i mniej szczelne (program egzamin ustny).

Masa izolacyjna uzupełnia ubytek spoiwa w papie, przedłużając jej trwałość. Z tego też powodu masa izolacyjna jest głównym czynnikiem stanowiącym o trwałej szczelności przepony izolacyjnej.
Przepona do pokryć zakrytych powinna być złożona co najmniej z trzech warstw papy bitumicznej nr 500 i zawierać masę izolacyjną do sklejenia 3 warstw papy i dwóch powierzchni stykowych w ilości co najmniej 8 kg/m3. Przy bardziej odpowiedzialnych pokryciach tarasowych, zamiast środkowej warstwy papy stosuje się warstwę juty asfaltowanej, a ilość masy powiększa się do 9 kg/m (opinie o programie).
Przepony tarasów przekryte grubszymi warstwami gruntu lub nawierzchnią jezdni powinny składać się z 2 warstw papy i 2 warstw juty oraz zawierać masy izolacyjnej około 10 kg/m2 (segregator aktów prawnych).

W szczególnie trudnych przypadkach lub kiedy chodzi o budowle monumentalne miąższość przepon izolacyjnych powinna być odpowiednio podwyższona. Przepony mogą być wzbogacone również o warstwę folii igelitowej.
Przepona izolacyjna wysychając i tracąc swoją miąższość jest stale dociskana przez nawierzchnię i komprymując się nie zmienia swojej szczelności.

Z tego powodu zjawiska odciągania przepony w miejscach obróbek w praktycznym znaczeniu nie występują (promocja 3 w 1).. Trwałość przepony znacznie przedłuża ochrona jej przed działaniem promieni słonecznych. Dlatego można uważać, że przykrycie przepony stwarza jej ogólnie lepsze warunki niż pozostawienie jej w stanie nie przykrytym.