Dopuszczalne wartości koncentracji substancji

Największe dopuszczalne wartości koncentracji substancji w powietrzu nie są ustalone jednoznacznie (inne wartości dla miast, inne dla bezpośrednich okolic zakładów przemysłowych). Orientację mogą tu stanowić wartości proponowane w Rosji. Interesujące są również wartości podane przez Szelejchowskiego (program uprawnienia budowlane na komputer).

Sposobami określenia ilości różnych substancji w powietrzu zajmują się normy radzieckie GOST 5602-50 do 5612-50 (11 norm) dla amoniaku, pyłu, tlenku węgla, anilinu, benzolu itd. Normy różnych krajów lub przepisy lokalne ograniczają również ilość wylatujących zanieczyszczeń (emisję pyłów) np. do ok. 1 g/m3 spalin. Niekiedy stosuje się kontrolę zaczernienia dymu. Czym ciemniejszy dym, tym więcej pyłów wg istniejącej skali zaczernienia, tzw. skali Ringelmanna, dającej najłatwiejsze i najszybsze kryterium oceny emisji pyłów (program uprawnienia budowlane na ANDROID).
Skala Ringelmanna ma 5 stopni (całkowicie czarny dym ma stopień 5), przy czym przeważnie dopuszcza się dla kotłowni stopień 3, ewentualnie chwilowo (przez kilka minut) nawet wyższe.
Osobnej wzmianki wymaga sprawa zanieczyszczenia powietrza dwutlenkiem siarki SO.

Otóż bardziej niż ludzie uczulone są na jego działanie rośliny, szczególnie lasy iglaste. Ostatnie badania amerykańskie wykazały, że stężenie średnie 0,25 mg/m3 jest znoszone przez lasy iglaste, a chwilowo dopuszczalne może być nawet 0,75 mg/m3 (uprawnienia budowlane). Wg tych samych danych granica wyczuwalności SO, przez człowieka wynosi 1 do 3 mg/m3 (średnio 2 mg/m3) co dla roślin jest już szkodliwe.
Minimalna wysokość kominów - jeśli nie może być określona z obliczeń dopuszczalnego zanieczyszczenia, powinna być określona orientacyjnie wg przepisów (zagranicznych), przy czym należy stosować raczej wyższe kominy, bowiem późniejsze ich podwyższanie jest kłopotliwe i kosztowne.

Obecnie w Polsce przy dużych elektrowniach cieplnych (o mocy powyżej 200 MW) uważa się wysokość 120 m za minimalną. W mniejszych kotłowniach w miastach i osiedlach wysokość ta powinna wynosić co najmniej 2,5-krotną wysokość otaczających budynków (program egzamin ustny). W Rosji przepisy regulują minimalną wysokość kominów kotłowni wg ilości zużytego paliwa.

Pasy ochronne

Pasy ochronne, czyli obszary niezabudowane budynkami mieszkalnymi ze względu na zadymienie i szkodliwe wpływy, stosuje się obecnie zawsze przy
budowie nowych zakładów przemysłowych. Mają one u nas szerokość 500-1000 m.
Lokalizacja i konstrukcja komina zależy od przyjętego ogólnego układu technologicznego danego zakładu.
Droga, jaką odbywają gazy, z paleniska (czy z miejsca wytworzenia) do komina powinna być jak najkrótsza (opinie o programie).

Przed wejściem kanałów dymowych (czopuchów) do komina, gazy przechodzą jeszcze przez odpylacze i wentylatory. Układ pierwszy pokazuje odprowadzenie gazów z czterech kotłów do jednego komina, stojącego osobno poza budynkiem elektrowni. Układ drugi pokazuje odprowadzenie gazów do komina umieszczonego na budynku elektrowni. Układ ten wymaga mniej miejsca, ale umieszczenie wszystkich urządzeń na dużej wysokości oraz komina na budynku może powiększyć znacznie koszty konstrukcji.
Przy mniejszych kotłowniach, gdy spaliny przechodzą bezpośrednio do komina, najprostszy układ technologiczny (segregator aktów prawnych).

Czopuchy prowadzone są pod ziemią i dochodzą do komina przez jeden otwór. Nie ma tu odpylaczy ani wentylatorów podmuchu, gdyż korzysta się z ciągu naturalnego.
Do kominów wentylacyjnych gazy muszą być tłoczone przez wentylatory, stąd kominy te są zwykle odsunięte od budynku

Jako przykład podano układ technologiczny dla wytwórni karbidu.
Odprowadzanie części stałych, a więc żużla, popiołów i pyłów wychwyconych przez urządzenia odpylające oraz osadzających się w lejach odpopielających komina następuje najczęściej za pomocą spłukiwania wodą. Popiół i żużel kotłowy wraz z wodą odpływa osobnym systemem rurociągów na hałdę (promocja 3 w 1).