Dorycka brama

Z czasów antycznych zachowały się do dnia dzisiejszego ruiny zabudowań Akropolu z Partenonem (świątynia Ateny z 448-4 52 p.n.e.), świątynią Nike (jeden z najpiękniejszych zabytków sztuki jońskiej z V w. p.n.e.), Erechtejonem (świątynia Posejdona z 420-406 p.n.e.), Propylejami (monumentalna dorycka brama prowadząca na Akropol; V w. p.n.e.) oraz Teatr Dionizosa (na 17 tys. miejsc), Odeon, resztki agory z zachowaną świątynią Tezeusza, świątynia Zeusa Olimpijskiego (VI w. p.n.e. - II w. n.e.), Luk I ladriana (II w.) i wiele innych. W mieście na uwagę zasługują także: Stadion Olimpijski (zrekonstruowany w 1896), który był areną pierwszej nowożytnej olimpiady, zabytki z XIX w.: Uniwersytet, Biblioteka Narodowa, Parlament (stary zamek) oraz liczne muzea: Muzeum Archeologiczne, Muzeum Bizantyjskie i in., teatry, ogrody (program uprawnienia budowlane na komputer).

Mykeny, ważny w starożytności ośrodek kultury i sztuki (tzw. kultura mykeriska), leżą we wsch. części półwyspu Peloponez, w Argolidzie. Zachowały się tam fundamenty pałacu, zamku z podwójnym systemem fortyfikacji obronnych, słynną Lwią Bramą oraz grobowce - najsłynniejszy to kopułowy tzw. Grób Agamemnona (program uprawnienia budowlane na ANDROID).

Olimpia to słynne sanktuarium Zeusa położone w Elidzie, na półwyspie Peloponez. Miejsce ogólnohelleńskich igrzysk olimpijskich odbywających się co 4 lata, w czasie letniego przesilenia dnia z nocą (igrzyska zostały zabronione w 594 przez cesarza Teodozjusza I, a Teodozjusz II nakazał zburzenie Olimpii). Spośród licznych wykopalisk archeologicznych na uwagę zasługują: ruiny świątyń Zeusa i Hery w tzw. Altis (świętym okręgu), skarbców i in. oraz Muzeum Archeologiczne i Muzeum Igrzysk Olimpijskich (uprawnienia budowlane).

Dolina rzeki

Sparta jest jednym z najsłynniejszych miast starożytnej Grecji. Leży w pd. części półwyspu Peloponez, w dolinie rzeki Ewrotas. Do dziś pozostały tutaj tylko ruiny, m.in. Grobowiec Leonidasa i świątynia Ateny. Atrakcję okolic Sparty stanowi wzmiankowane już wcześniej bizantyjskie miasteczko Mistra (7 km od Sparty) (program egzamin ustny).

Po zdobyciu Konstantynopola przez Turków w I 453, tereny Grecji w ciągu następnych 200 lal znalazły się pod panowanie imperium osmańskiego; najdłużej (do 1797) utrzymały się rządy Wenecjan na Wyspach. Pod panowaniem Tureckim Grecja ubożała, ulegała islamizacji, a nadużycia w sterach rządzących odbijały się na kondycji jej kultury i gospodarki języka i tradycji greckiej stał się Kościół grecki, pozostając y jednak w całkowitej zależność i od władz tureckich. W XVIII w. nastąpił wzrost poczucia świadomość i narodowej Greków, a rozwój handlu śródziemnomorskiego przyczynił się do ukształtowania greckiej burżuazji, która pod koniec XVIII w. stała się rzecznikiem idei kulturalnego i narodowego odrodzenia Grecji. Społeczeństwo greckie nadzieje swe wiązało przecie wszystkim z Rosją, naturalnym wrogiem Turcji, z którą łączyła Greków wspólnota religijna (opinie o programie).

Rewolucji francuskiej oraz zwycięstwo Rosji w wojnie Turcją 11 BOB 1812) pobudziły grecki ruch wyzwoleńczy. Powstające w tym czasie tajne organizacje kulturalno-oświatowe i polityczne, tzw. heterie, przygotowywały zapiec ze materialne, organizacyjne i propagandowe dla przyszłej wojny o niepodległość (segregator aktów prawnych). Pominięcie sprawy Grecji na kongresie wiedeńskim w 1815 doprowadziło do wybuchu powstania greckiego 182 1 1829, które objęło Peloponez i wyspy. Zawiodły nadzieje na pomoc ze strony Rosji; Turcja odpowiedziała licznymi rzeziami Greków, m.in. w Konstantynopolu czy na wyspie Chios. Po opanowaniu znacznej części kraju Grecy proklamowali w 1822 niepodległość, jednak stopniowo szala zwycięstwa zaczęła przechylać się na stronę, która zdobyła Kretę (1824), Peloponez (1825) oraz Ateny (1827) (promocja 3 w 1).