Dostrzegalny ślad

Dla uzyskania większej dokładności i szybkości docierania, płytkę wkłada się do drewnianego wzornika mającego ścięcie częstymi i niezbyt silnymi uderzeniami rogiem ostrego końca młoteczka; (powstaje w ten sposób ledwie dostrzegalny ślad. Następnie, jednym mocnym uderzeniem młoteczka w środek nadbitej linii, rozłupuje się płytkę (program uprawnienia budowlane na komputer). Przy wielkiej ilości rozłupywanych płytek terakotowych stosuje się przyrząd Krawcowa. Na tym przyrządzie można rozłupywać płytki w kierunku podłużnym, poprzecznym i po przekątnej.

Przyrząd taki składa się z trzech podstawowych części:

• napędu z dwóch kół zębatych,
• korby i wahacza,
• wału z młoteczkiem - punktakiem (program uprawnienia budowlane na ANDROID).

Przy obracaniu rączki 1 duże koło zębate 2 obraca małe koło zębate 3 wraz z korbą 4. Połączony z korbą za pomocą drążka 6 wahacz 5 nadaje wałowi 7 ruch wahadłowy. Na wale 7 osadzona jest iglica 8. Przy ruchu wahadłowym wału młoteczek uderza wielokrotnie w powierzchnię płytki za pośrednictwem zakończenia w formie punktaka 9 (punktak wykonany ze stopu „pobiedit“ przyspawany jest do łba młoteczka). W celu wybicia na płytce nięprzerwanej linii prawą ręką obraca się napędową rączkę warsztatu przesuwając równocześnie lewą ręką płytkę pod punktakiem wzdłuż prowadzącej listwy 10 (ruchem „do siebie"). Dla uzyskania właściwej szerokości odłamywanej części płytki, listewkę prowadzącą można zbliżać do punktaka lub oddalać za pomocą obracania rączki 11 ślimacznicy 12 (uprawnienia budowlane).

Przyrząd Krawcowa zmontowany jest w skrzynce o wymiarach 25 x 40 x 25 cm. Wewnętrzna pokrywa skrzynki służy jako stolik, na którym rozłamu je się płytkę. Mechanizm przyrządu zajmuje około V₄ wewnętrznej przestrzeni skrzynki; resztę przestrzeni wykorzystuje się do przechowywania narzędzi (program egzamin ustny).

Stopień plastyczności zaprawy

Zaprawą cementową nazywamy dokładnie wykonaną mieszaninę cementu z piaskiem i zarobioną wodą. Skład zaprawy określamy w następujący sposób: jeden do dwóch (1 :2), jeden do czterech (1:4) itd. Znaczy to, że do jednej części cementu (objętościowo) należy dodać w pierwszym wypadku dwie części, zaś w drugim wypadku cztery części piasku. Przytoczone są niektóre dane określające ilości cementu, piasku i wody potrzebne do przygotowania 1 m³ zaprawy. Do układania płytek stosuje się zazwyczaj zaprawę cementową o stosunku 1 : 2,5-1 : 3 (opinie o programie).

Stopień plastyczności zaprawy wpływa na trwałość okładziny i wydajność pracy robotnika. W celu zwiększenia plastyczności zaprawy cementowej zaleca się dodanie ciasta wapiennego w ilości 0,2-h0,3 objętości cementu. W pewnych wypadkach można w celu zwiększenia plastyczności użyć zamiast ciasta wapiennego gliny o średniej tłustości w ilości 5-7% objętości piasku; duża ilość gliny zmniejsza wytrzymałość zaprawy cementowej (segregator aktów prawnych).

Przy okładzinach z płytek, które narażone są na znaczne wahania temperatury (za grzejnikami, w pobliżu trzonów kuchennych itp.), należy .stosować zaprawy o możliwie najmniejszym skurczu, tzn. chudsze niż zwykle (o stosunku 1 : 4) z dodatkiem piasku gruboziarnistego, a nawet drobnego tłucznia. W celu przygotowania zaprawy miesza się naprzód na sucho cement i piasek, wymierzone według ustalonej proporcji za pomocą skrzyni bez dna. Mieszanie składników odbywa się na tzw. stole (szczelnym pomoście z desek) za pomocą łopat i grabi. Przygotowanie suchej mieszaniny zaczyna się od odmierzenia potrzebnej ilości piasku i rozsypania go na stole w formie grządki. W środku grządki robi się wgłębienie, do którego wsypuje się potrzebną ilość cementu. Przez umieszczenie cementu wewnątrz grządki z piasku zapobiega się rozrzucaniu cementu w trakcie mieszania (promocja 3 w 1).

Mieszanie cementu z piaskiem wykonuje dwóch robotników, którzy ustawiają się naprzeciw siebie po obu stronach jednego końca grządki, podnoszą materiał na łopatach i przerzucają go na odległość 0,75 m. Aby przyspieszyć mieszanie i uzyskać większą jednorodność mieszaniny, trzeci robotnik miesza grabiami materiał odrzucony łopatami. Kiedy cała grządka jest przerzucona, następuje odrzucanie materiału w taki sam sposób, lecz w kierunku przeciwnym. Operację powtarza się nie mniej niż ‘trzy razy dopóty, dopóki mieszanina nie nabierze jednolitej szarej barwy.