Doświadczeni murarze

Doświadczeni murarze układają jednocześnie po dwie cegły zarówno w rzędzie główkowym, jak i wozówkowym, zagarniając zaprawę od razu dwiema rękami. Murarze powinni być wyszkoleni w pracy zarówno lewą, jak i prawą ręką, aby mogli dobrze układać cegły z lewej strony na prawą jak i z prawej na lewą: chodzi o to, aby po dojściu z układaniem cegieł do końca swego odcinka, mogli od razu zmienić kierunek i nie tracić czasu na przechodzenie (program uprawnienia budowlane na komputer).

Otrzymanie mocnego, szczelnego muru jest przy sposobie „na wycisk" trudniejsze niż przy innych sposobach. Udaje się to tylko doświadczonym murarzom, którzy przeszli dłuższą praktykę. Jednakże po pełnym opanowaniu tego sposobu murarz znacznie podwyższa swoją wydajność bez obniżania jakości muru. Układanie „na wycisk z podcięciem zaprawy". Sposób ten stosowany jest zamiast zwykłego sposobu „na wycisk", gdy zachodzi potrzeba murowania na pełne spoiny (program uprawnienia budowlane na ANDROID).
Zaprawę stosuje się bardziej gęstą niż przy murowaniu „na wycisk". Rozściela się ją tak samo jak przy poprzednim sposobie, ale z odstępem od lica muru tylko o 1 cm. Cegły układa się po jednej sztuce jedną ręką. Jak widać, murarz doprowadza cegłę jedną ręką na miejsce, postukuje po niej z wierzchu rączką kielni trzymanej w drugiej ręce, a po ostatecznym osadzeniu cegły na miejscu ścina kielnią nadmiar zaprawy wystający na zewnątrz spoiny. Wprawni murarze ścinają zaprawę jednym ruchem na długości ok. 50 cm (uprawnienia budowlane).

Kielnią bywa wykorzystana nie tylko do ścinania zaprawy, lecz także do wyrównywania zaprawy i do czyszczenia spoin w licu muru. Układanie „na docisk z kielnią". Sposób ten bywa stosowany, jeżeli zaprawa jest sztywna, to znaczy mało plastyczna, a więc w przypadkach zaprawy cementowej, zaprawy z grubym piaskiem i w ogóle takiej zaprawy, po której trudno przesuwać cegły i formować spoiny przez wycisk. Sposób ten może być celowo zastosowany do układania zewnętrznych rzędów wozówkowych, gdzie trudno jest uzyskać równomierne wąskie pasmo zaprawy oraz trudno wypełnić spoinę poprzeczną bez kielni. Sposób ten można zalecić i w innych przypadkach, gdy zależy na dobrym wykonaniu muru, a nie ma murarzy dostatecznie wyszkolonych w układaniu cegieł „na wycisk". Sposób IV, podobnie jak III, nadaje się do murów w wiązaniu pospolitym, krzyżykowym i wielorzędowym (program egzamin ustny).

Rzędy główkowe

Po rozpostarciu zaprawy pod cegły zewnętrznego rzędu, murarz bierze kielnię w prawą rękę w taki sposób,1 żeby duży palec znalazł się z wierzchu rączki, opiera kielnię na rąb w odległości ok. 10 cm od poprzednio ułożonej cegły, zagarnia nią zaprawę i przyciska ją do poprzedzającej cegły (opinie o programie).

Jednocześnie w lewą rękę bierze cegłę, kładąc duży palec na wozówce, wskazujący na górnej podstawie, pozostałe 3 na przeciwległej wozówce; następnie kładzie cegłę, do- suwając ją w prawo do poprzedniej, naciska ręką, wyjmuje kielnię, ostatecznie dosuwa cegłę do poprzedniej, postukuje z wierzchu rączką kielni i osadza cegłę, a wreszcie zagarnia kielnią nadmiar zaprawy ze spoin. Wewnętrzny rząd cegieł układa się w podobny sposób. Wozówki zewnętrzne i wewnętrzne układane są na zaprawie za pomocą kielni w sposób analogiczny do główek.

Stosując sposób IV murarz ma łatwą możliwość wyrównania zaprawy, należytego wypełnienia spoin i dobrego posadowienia cegły (segregator aktów prawnych). Dzięki temu można bez specjalnego trudu wykonać mur mocny, szczelny i prawidłowy. Jednakże sposób ten jest kosztowniejszy od sposobu ,,na wycisk", a nawet ,,na wycisk z podcięciem zaprawy" ze względu na dużą ilość ruchów murarza. 

Sposób ten znany od dawna w Polsce polega na tym, że po rozpostarciu na całej szerokości foli miękkoplastycznej zaprawy w warstwie o grubości ok. 2,5 cm układa się na niej cegły dociskając każdą cegłę do poprzednio ułożonej i wpychając ją w dół, aż do osadzenia na właściwym miejscu. Zaprawa wypełni przy tym spoiny, a nawet może wystąpić nieco ponad powierzchnię- (wytryśnie) (promocja 3 w 1).

Zasadniczo układa się po 2 cegły równocześnie.