Doświadczenia laboratoryjne

Zamiast wykonywania dwóch oddzielnych prefabrykatów można wykonać jeden prefabrykat nacięty w połowie długości od góry i od dołu przez dwa wgłębienia sięgające każde do 1/3 wysokości przekroju; poddając taki prefabrykat zginaniu w jednym kierunku można by wywołać rysy w pozostałej między nacięciami trzeciej części grubości (program uprawnienia budowlane na komputer). Szerokość tych rys byłaby zbliżona do odstępów między powierzchniami walcowymi przegubów stycznych wzdłuż jednej z tworzących.

W rzeczywistości nigdy nie zauważyłem takich rys ani w czasie badań doświadczalnych, ani w wykonanych przegubach mostowych, nawet wówczas, gdy kąt odkształcenia przekraczał 1 :100. Beton bowiem odkształcał się plastycznie bez dostrzegalnych rys (program uprawnienia budowlane na ANDROID).
Doświadczenia laboratoryjne dawały tak dobre wyniki, że mogłem zastosować tego rodzaju przeguby nawet w zwornikach łuków, wywołując naprężenia ściskające o średnich wartościach przekraczających 200 kG/cm2. Tego rodzaju przeguby przenoszące wszystkie siły wyłącznie przez beton mogą być stosowane do rozporów prawie nieograniczonych.

Wykonywałem je we wszystkich konstrukcjach zbudowanych po roku 1910. Niektórzy mylą je niekiedy z przegubami Mesnagera o skrzyżowanych prętach, mogących przenosić zarówno siły ściskające jak i rozciągające. Przeguby Mesnagera są zbyt słabe do przenoszenia tak wielkich sił jak przeguby betonowe, a przy tym trudniejsze w wykonaniu i bardziej kosztowne. Przeguby betonowe mogą również przenosić siły rozciągające, jeżeli sprężymy je kablami biegnącymi wzdłuż ich osi.
Budowa szła bardzo dobrze, aż do próbnych obciążeń włącznie. Przeprowadzono przez most znaczną liczbę ciężkich walców parowych, obserwując jedynie odkształcenia sprężyste o przewidywanych wielkościach.
Radość, której doznałem przy oglądaniu mostu w Veurdre, została wkrótce zakłócona.

Wydawało mi się, że krawędzie poręczy, całkowicie proste podczas prób, stawały się stopniowo wklęsłe (uprawnienia budowlane). Przeguby w zworniku obniżały się. Ponieważ nadchodziła zima, sądziłem, że odkształcenia te są wywołane obniżeniem temperatury i skurczem betonu, ale gdy znowu się ociepliło, stwierdziłem coraz szybszy wzrost tych odkształceń; mój niepokój przeszedł w trwogę. Wkrótce upewniłem się, że łuki mostu ulegają wyboczeniu w płaszczyznach pionowych, gdyż są zbyt wiotkie i niepotrzebnie zaopatrzone w przeguby.

Twardość granitu

Na początku wiosny 1911 roku poziom zworników obniżył się przeszło o 13 cm. Most nie byłby wówczas w stanie wytrzymać próbnego obciążenia, a odkształcenia wzrastały coraz szybciej (program egzamin ustny).
Mimo to sześciany próbne wskazywały regularny wzrost wytrzymałości i sprężystości betonu, przekraczający przewidywane wartości. Beton przęseł zdawał się nabrać twardości granitu. Prowadziło to do wniosku, że odkształcenia mogły się zmieniać w znacznym przedziale wraz z naprężeniami, a szczególnie wraz z czasem ich działania.

Poprzednio zmierzone odkształcenia próbnego łuku, dotychczas nie wyjaśnione, potwierdzały dość dobrze te przypuszczenia (opinie o programie). Stwierdzenia te wskazywały na zupełną błędność oficjalnych orzeczeń o stałości współczynnika sprężystości betonu, analogicznej do stałości współczynnika sprężystości stali. Niemniej błędne były przepisy z roku 1906, oparte na dogmacie stałości współczynnika sprężystości, oraz wszystkie inne przepisy wzorowane na nich. Pierwsze stwierdzenia zmienności współczynnika sprężystości betonu w zależności od czasu trwania obciążenia zostały ogłoszone dopiero 16 lajt później, napotykając wówczas na najbardziej uparte niedowierzanie (segregator aktów prawnych).

Mój referat dotyczący tego zagadnienia, wygłoszony na Kongresie Budowy Mostów w Wiedniu, wywołał grzeczną obojętność. Wyniki badań Fabera z Londynu w roku 1927 były uważane za podejrzane, aż do czasu, gdy doświadczenia Glanville’a potwierdziły jego wnioski.

Dopiero dyskusja na Kongresie w 1930 roku w Liege nad pracami Glanville’a i moimi, uzupełnionymi w Plouga- stel w latach 1925-1929 oraz mnóstwem innych badań, doprowadziła do wyłomu w tym niedowierzaniu.
Zostałem ściśnięty jak w kleszczach między moją niewzruszoną wiarą w naukę oficjalną i w przepisy oraz myślą o nieuniknionym zawaleniu się moich sklepień. Ogarnął mnie niepokój odbierający mi możność jakiegokolwiek działania (promocja 3 w 1).