Drogi wodne

Dla dróg wodnych w nasypach zwiększa się głębokość o 1,0 do 2,0 m dążąc, aby dno drogi znajdowało się w gruncie rodzimym; wpływa to zarówno na zmniejszenie ilości robót ziemnych, jak i na bezpieczeństwo uszczelnienia drogi wodnej, które w nasypach ma szczególnie ważne znaczenie.

Określenie racjonalnej pod względem ekonomicznym powierzchni przekroju drogi wodnej przeprowadza się na podstawie ustalonego obrotu towarowego, wyrażonego w tonach w okresie rocznym (program uprawnienia budowlane na komputer). Ponieważ jednak obrót roczny obejmuje sumę ładunków przewożonych w dwóch kierunkach, należy przyjąć jako miarodajny przeważający obrót w jednym kierunku zwiększony o 100%.
Przechodząc od obrotu rocznego do dobowego (który musi być określony z odpowiednio dużym zapasem) i konfrontując ów obrót z ilością dopuszczalnych śluzowań w ciągu doby, ustala się maksymalną ładowność statku (barki) dla danej drogi wodnej.

Mając ustaloną ładowność statku można określić jego wymiary i przystąpić do określenia wielkości powierzchni przekroju poprzecznego drogi wodnej. Badania ekonomiczno-eksploatacyjne wykazały, że minimalna wielkość powierzchni przekroju poprzecznego drogi wodnej określana jest przede wszystkim względami na bezpieczeństwo ruchu statków na drodze dwukierunkowej. Zwiększenie oporów ruchu statku wskutek zmniejszenia powierzchni przekroju poprzecznego nie okazuje tak wyraźnego wpływu na koszty eksploatacji, ażeby z tego powodu potrzebne było zwiększenie przekroju poprzecznego w stosunku do wielkości przekroju podyktowanego względami bezpieczeństwa ruchu.
Mając powyższe na uwadze, należy użyteczną szerokość drogi wodnej przyjmować za równą co najmniej czterem szerokościom statku, czyli aby B„ = 4 B. Wtedy odstęp między mijającymi się statkami wyniesie jedną szerokość statku, a odstęp od statku do krawędzi drogi - 0,5 szerokości statku (program uprawnienia budowlane na ANDROID).

Dla głębokości H = 1,2 hs (hs - zanurzenie statku) powierzchnia przekroju użytecznego Fu = = 4 B • 1,2 hs, czyli wartość stosunku n powierzchni przekroju użytecznego do zanurzonej na owrężu części statku wyniesie 4,8. Dla drogi wodnej o przekroju trapezowym wartość stosunku n dla całego przekroju będzie większa od 5, zależnie od nachylenia skarp.

Poszerzenia

Ze względu na miejscowe warunki terenowe droga wodna nie przebiega po linii prostej; na załamaniach trasy stosuje się łuki kołowe, których promień powinien być nie mniejszy od 5 do 6 długości statku (uprawnienia budowlane). W wyjątkowo trudnym terenie dopuszczalne jest zmniejszenie promienia do 3 długości statku.
Na lukach szerokość drogi wodnej nie może pozostać taka sama jak na odcinkach prostych, gdyż na jednotorowej drodze wodnej statek nie mógłby w ogóle przejść, zaś na dwutorowej statki nie mogłyby mijać się (program egzamin ustny). W celu umożliwienia swobodnego mijania się taboru na lukach szerokość drogi wodnej zwiększa się zależnie od promienia luku i długości statku.
Poszerzenia należy dawać ze strony brzegu wypukłego drogi wodnej. Między poszerzonym w luku, a kanałem o normalnej szerokości umieszcza się odcinek przejściowy kanału o długości od 1 do 1,5 długości najdłuższego statku (opinie o programie).

Przy częstym występowaniu wiatrów o kierunku równoległym do drogi wodnej występuje podwyższenie zwierciadła wody w jednym końcu z równoczesnym obniżeniem w drugim. Wskutek tego różnica poziomów wody na długich odcinkach drogi wodnej dochodzi do 0,50 m. Z tego względu przy wyznaczaniu trasy dróg wodnych należy unikać długich prostych (segregator aktów prawnych).
W przypadku przechodzenia drogi wodnej nad drogami lądowymi lub rzeką stosuje się mosty kanałowe. Ze względu na duże koszty mostów kanałowych ich przekrój poprzeczny ulega zmniejszeniu nawet do wymiarów kanału jednokierunkowego.

W celu zmniejszenia wielkości strat, jakie mogą powstać w przypadku rozmycia nasypu drogi wodnej, wywrócenia się głowy śluzy lub zniszczenia wrót wspornych ewentualnie innych urządzeń i budowli hydrotechnicznych bardzo długie stanowisko drogi wodnej dzieli się na krótsze odcinki około 30-kilometrowe, na granicach których umieszcza się bramy awaryjne (promocja 3 w 1).