Dynamiczne działanie

Do obciążeń stycznych przypadających na jednostkę powierzchni rzutu poziomego przekrycia przyjmuje się C = C_t, gdzie C, jest współczynnikiem obciążenia stycznego, określonym wg załącznika 1 (program uprawnienia budowlane na komputer).

Do obciążeń sumarycznych stosowanych przy obliczaniu elementów i ustrojów konstrukcyjnych oraz ustalanych na jednostkę długości tych elementów przyjmuje się C = C_x, gdzie C_x jest współczynnikiem obciążenia całkowitego (program uprawnienia budowlane na ANDROID). Zasady określania współczynnika działania porywów wiatru. Wartość współczynnika p zależy od podatności budowli na dynamiczne działanie wiatru. Za podatne uważa się takie budowle,które pod wpływem porywów wiatru mogą być wprowadzone w drgania powodujące wzrost wytężenia ponad wartość wynikającą z obciążenia statycznego. Wszystkie pozostałe budowle uważa się za niepodatne (uprawnienia budowlane).

W celu określenia grupy, do której zalicza się rozpatrywaną budowlę, należy obliczyć jej okres drgań własnych T (z wzorów lub w literaturze) oraz przyjąć wartość logarytmicznego dekrementu tłumienia A, stosownie do rozwiązania konstrukcyjnego. Jeżeli punkt wyznaczony przez te wartości znajdzie się na polu A, budowlę zalicza się do podatnych na dynamiczne działanie wiatru, jeżeli na polu B do niepodatnych. Do obliczeń budowli niepodatnych na dynamiczne działanie wiatru wartość p należy przyjmować równą 1,8 (program egzamin ustny).

Do obliczeń budowli podatnych na dynamiczne działanie wartość p należy określać wg wzoru.

• Czynniki mające wpływ na wartość obciążenia wiatrem. Określając obciążenie wiatrem projektowanej budowli, należy rozważyć i w razie potrzeby uwzględnić warunki, które w czasie wykonywania i użytkowania budowli mogą zmienić przyjmowane schematy lub wartości obciążeń.
• Pominięcie obciążenia wiatrem. Obciążenie wiatrem może być w obliczeniach statycznych pomijane tylko w tych przypadkach, gdy z góry można przewidzieć, że nie doprowadzi ono do wystąpienia żadnego ze stanów granicznych nośności lub użytkowania konstrukcji. Przypadki takie mają miejsce, jeżeli:
• udział obciążenia wiatrem w całości obciążeń zmiennych krótkotrwałych działających na konstrukcję jest znikomy (tj. jeżeli po zastosowaniu współczynnika jednoczesności obciążeń łączne obciążenie konstrukcji wyznaczone z uwzględnieniem obciążenia wiatrem jest nie większe od sumy obejmującej wszystkie obciążenia zmienne krótkotrwałe poza obciążeniem wiatrem),
• wymiary przekrojów konstrukcji określane są względami użytkowymi i są większe od wymiarów wynikających z warunku zapewnienia odpowiedniej nośności konstrukcji (opinie o programie).

Ciśnienie prędkości wiatru

Prędkość i ciśnienie prędkości wiatru. Charakterystyczne ciśnienie prędkości wiatru. Wartości charakterystycznego ciśnienia prędkości q_k dla poszczególnych stref obciążenia wiatrem należy przyjmować.

Wartości q_k należy zmniejszyć o 20% dla:

• budowli w stadium montażu,
• budowli tymczasowych o przewidzianym okresie użytkowania nie przekraczającym 10 lat,
• budowli o wysokości niższej od 5 m,
• budowli w strefie III znajdujących się w dolinach i kotlinach zamkniętych ze wszystkich stron (segregator aktów prawnych).

Wartości q_k należy zwiększyć o 20% dla budowli monumentalnych. Strefa I obejmuje przeważającą część kraju (leżące w granicach strefy I pasmo górskie Łysogór zalicza się do strefy II).Inne oddziaływania dynamiczne. Budowle o nietypowych lub skomplikowanych kształtach, a także o małej masie i małym tłumieniu drgań mogą być narażone na dodatkowe oddziaływania dynamiczne wiatru, do których zalicza się:

• samowzbudzanie bocznych sił aerodynamicznych (galopowanie),
• drgania owalizujące,
• łopotanie (flatter),
• trzepotanie (drgania w śladzie aerodynamicznym innej budowli) (promocja 3 w 1).

Możliwość wystąpienia takich drgań oraz występujące obciążenia należy określać w oparciu o literaturę techniczną.