Działanie belkowe
Analizując energię sprężystą można wykazać, że momenty zginające znalezione za pomocą metody belkowej obliczone są z zapasem, natomiast wielkość sił błonowych otrzymywana jest z niedomiarem. Przy stosowaniu metody belkowej zakłada się, że przekrój poprzeczny nie ulega zmianie (program uprawnienia budowlane na komputer). Wobec tego jednak, że przekrój poprzeczny ulega zarówno pewnemu ugięciu jak i obrotowi, metoda ta może być stosowana jedynie do powłok, w których możliwe jest nieograniczone przemieszczenie przekroju poprzecznego. Ten warunek jest spełniony wówczas, gdy przekrój poprzeczny powłoki (wraz z belkami krawędziowymi, o ile powłoka je posiada) nie jest połączony z innymi konstrukcjami. W takim przypadku wszystkie siły wewnętrzne dają się określić z warunków równowagi, a przekrój poprzeczny można przyjąć jako statycznie wyznaczalny. Jeśli natomiast przekrój poprzeczny jest podparty, to oznacza, że jest on krotnie statycznie niewyznaczalny, gdzie n liczba podpór (program uprawnienia budowlane na ANDROID).
Istnieją jednak powłoki o statycznie niewyznaczalnym przekroju poprzecznym, do których można stosować metodę analogii belkowej. Jeśli np. konstrukcja składa się z szeregu identycznych powłok równoległych, obciążonych symetrycznie, to w przypadku powłok wewnętrznych ich działanie belkowe uzewnętrznia się jedynie w ugięciu pionowym, a więc nie zachodzi wzajemne oddziaływanie na siebie poszczególnych powłok. Wobec tego działanie belkowe można przyjąć, jako statycznie wyznaczalne (uprawnienia budowlane). Natomiast statyczna niewyznaczalność wystąpi przy obliczaniu samego łuku.
Metoda analogii belkowej
Również powłoki wewnętrzne zwykłego dachu pilastego są przykładem statycznie niewyznaczalnych przekrojów poprzecznych, podczas gdy działanie belkowe jest statycznie wyznaczalne. Metoda analogii belkowej jest wyłożona. W paragrafie omówiony jest najprostszy przypadek powłok symetrycznie obciążonych. Powłoki takie rozpatrywane są jako belki poddane zginaniu jedynie w płaszczyźnie pionowej (program egzamin ustny). W paragrafie mowa jest o powłokach zginanych ukośnie o powłokach skręcanych.
W większości statycznie niewyznaczalnych przekrojów poprzecznych możliwość przemieszczeń nieodkształconych jest tak znacznie ograniczona, że metoda analogii belkowej w jej czystej postaci nie może być stosowana. Odnosi się to np. do powłok poprzecznie podpartych, gdzie nieodkształcony przekrój nie może przesunąć się pionowo. W takim przypadku wszelkie działanie belkowe wydaje się niemożliwe (opinie o programie). Pomimo tego jednak wydaje się, że większość obciążenia przekazuje się w kierunku podłużnym. Dlatego metoda analogii belkowej została rozszerzona w tym sensie, że uwzględnia się odkształcenia przekroju poprzecznego. W rozszerzonej metodzie analogii belkowej, założenie nieodkształcalności przekroju zastąpiono założeniem, że rozkład sił normalnych Nx zgodny jest z zasadniczą metodą belkową.
Rozszerzona metoda analogii belkowej nadaje się w zasadzie do wszystkich powłok długich, w których ma miejsce działanie belkowe. Aby mogło ono wystąpić, konieczne jest, aby przekrój poprzeczny miał pewną swobodę przemieszczeń. Nie wyklucza się jednak przypadku szeregu podpór, a to dlatego, że siły działające prostopadle do powłoki w wezgłowiach, powodują stosunkowo znaczne odkształcenia (segregator aktów prawnych).
Powłoka poprzecznie i podłużnie podparta ma dwie nadliczbowe reakcje pionowe. Nawet w przypadkach, gdy jedna krawędź podparta jest w dwóch kierunkach, a druga może uginać się jedynie w kierunku normalnym do powłoki, wystąpi działanie belkowe. Tak na przykład krawędź przesuwa się poziomo w przypadku, a pionowo w przypadku c. Jeśli natomiast powłoka na obu krawędziach podparta jest w kierunku stycznym do powłoki (jak w przypadku d), obciążenie przekazuje się nieomal wyłącznie w kierunku poprzecznym(promocja 3 w 1). W takim przypadku nie może być mowy o działaniu belkowym, a konstrukcję trzeba obliczać tak samo jak sklepienie usztywnione.
