Działanie korozji

Skutkiem działania korozji jest zmniejszenie przekroju drutów, zwiększenie kruchości stali i utrata jej cech ciągliwości. W zależności od istniejących warunków, okres zniszczenia drutu 0 5 mm przez korozję wżerową może trwać od pół roku do kilku lat (program uprawnienia budowlane na komputer).
Postępującej korozji w kablach towarzyszą rysy w betonie, odkształcenia konstrukcji, oddzielanie się warstw otulających zbrojenie i wreszcie nagle pękanie drutu.

Ochronę przed korozją stanowi:
a) stosowanie drutów ze stali wysokowęglowej przeciąganej na zimno,
b) dokładne wykonawstwo, a szczególnie staranna i kontrolowana iniekcja kanałów kablowych zawiesiną cementowo-wodną,
c) stosowanie otulin torkretowych o grubości ponad 15 mm, nie zawierających wmlnego wapnia, a więc stosowanie napowietrzanych zapraw aktywowanych,
d) ocynkowanie lub powleczenie powierzchni drutów odpowiednim lakierem bądź asfaltem.

Podstawowym czynnikiem chroniącym beton przed korozją jest jego szczelność, przede wszystkim na zewnętrznych powierzchniach konstrukcji (program uprawnienia budowlane na ANDROID). W związku z tym, powierzchnie betonu wymagają starannego i dokładnego zatarcia na gładko, co może mieć szczególne znaczenie w przypadkach występowania w produkcji zakładu rozmaitych materiałów pylastych, jak soda lub sztuczne nawozy.
Poza tym może być potrzebne przygotowanie betonu odpornego na działanie agresywnego środowiska oraz zastosowanie powłok antykorozyjnych na zaprawach z żywic poliestrowych lub epoksydowych.

Ognioodporność konstrukcji. Istotne znaczenie dla ognioodporności konstrukcji betonowych i zbrojonych ma skład kruszywa oraz grubość warstwy betonu otulającego zbrojenie nośne (uprawnienia budowlane). Najlepsze do tego celu są kruszywa spiekane, a grubość otuliny betonowej przyjmuje się od 1,5 do 10 cm, w zależności od klasy odporności ogniowej wymaganej dla danego elementu.
Z uwagi na znaczny spadek wytrzymałości stali w wysokich temperaturach, jak również powstawanie trwałych odkształceń konstrukcji oraz stałe obniżenie się wytrzymałości stali o ok. 30% po jej ochłodzeniu, stosowanie stali sprężającej dla takich warunków jest niewskazane (program egzamin ustny).

Siła sprężająca

Wzmocnienie bądź też naprawę istniejącej konstrukcji można wykonać stosunkowo łatwo i szybko przez sprężenie kablami strefy rozciąganej lub jej części, w której kable mają zastąpić albo uzupełnić dotychczasowe niewystarczające jej zbrojenie. Konieczne jest przy tym ustalenie czy siłę sprężającą kable wzmacniające przekazuje się na konstrukcję istniejącą, czy też, w przypadku jej poważniejszych uszkodzeń, na dodatkowy element ściskany, tzw. obudowę kabli.

Jeśli beton istniejącej konstrukcji do potrzeb wytrzymałość, a wykazuje tylko lokalne zniszczenia, to korzystniejsze może się okazać naprawienie uszkodzeń zamiast projektowania nowej obudowy kabli (opinie o programie).
Siłę sprężającą wprowadza się do istniejącej konstrukcji bądź też do nowej obudowy poprzez żelbetowe lub stalowe bloki oporowe. Przy projektowaniu można też wykorzystać jako opory do naciągu kabli istniejące konstrukcje na końcach wzmacnianych elementów, a więc np. podciągi, wieńce, głowice słupów itp.
Wzmacnianie kablami podciągu żelbetowego. Wzmacnianie takie może być wykonane w następujący sposób (segregator aktów prawnych).

W poziomie spodu żeber opartych na podciągu, na jego bokach, odkuć beton otulający istniejące strzemiona, a w miejscach odkrytych strzemion przekuć na spodzie podciągu poprzeczne bruzdy obnażające strzemiona podciągu. Następnie boki i spód podciągu nakuć powierzchniowo, aby uzyskać dobrą przyczepność nowego betonu ze starym, i oczyścić stalowymi szczotkami nakute powierzchnie podciągu.
Zbrojenie części nowej, o charakterze strzemion, przyspawać do strzemion istniejących w podciągu (promocja 3 w 1).

Zmyć powierzchnię podciągu strumieniem wody pod ciśnieniem, a następnie założyć osłonki (kanały) dla kabli i podbudować podciąg odpowiednim deskowaniem. Zabetonować część wzmacniającą podciąg i prowadzić należytą pielęgnację nowego betonu.