Dziedziny morfogenetyczne

W wielu pasmach górskich występują intensywne procesy wulkaniczne. W modelowaniu obszarów o suchym klimacie, a także wyższych partii gór istotną funkcję pełni deflacja. Dziedziny morfogenetyczne Ameryki Północnej wykazują wyraźny związek zarówno z równoleżnikowo ułożonymi strefami klimatycznymi, jak i południkowo przebiegającymi gł. formami terenu  (program uprawnienia budowlane na komputer).

W strefie klimatu polarnego czynnikiem determinującym rodzaj i intensywność procesów morfogenetycznych jest występowanie zjawiska wieloletniej marzłoci. Podstawowym typem wietrzenia jest zamróz, intensywnie zachodzi deflacja, niwacja i różnorodne procesy peryglacjalne. Intensywność procesów - bardzo niewielka w okresie zimowym, gdy ziemia jest zamarznięta i pokryta śniegiem - rośnie w okresie polarnego lata, kiedy wierzchnia część gruntu rozmarza. Topniejąca woda gromadzi się w zagłębieniach powierzchni, znaczna jej część zasila rzeki uwolnione sezonowo od pokrywy lodowej (program uprawnienia budowlane na ANDROID). Dlatego latem zachodzą tu intensywne procesy fluwialne. W górach istotną rolę odgrywają procesy grawitacyjne: na stokach bardziej stromych odpadanie i obrywanie, na łagodniejszych - soliflukcja. Lądolód grenlandzki, a także czapy lodowe na Wyspie Ellesmere’a, wyspie Devon i Ziemi Baltina oraz niektóre pasma Kordylierów są obszarami rozwoju procesów lodowcowych (uprawnienia budowlane).

W strefie umiarkowanej zróżnicowanie procesów morfogenetycznych zależy przede wszystkim od ukształtowania powierzchni. Na obszarach nizinnych zaznacza się wyraźna przewaga wietrzenia chemicznego nad mechanicznym. Zwietrzały materiał przemieszczany jest gł. na skutek spłukiwania (program egzamin ustny). Ważną rolę odgrywają tu procesy fluwialne, przy czym w górnych odcinkach cieków przeważa erozja wgłębna, w dolnych - erozja boczna i akumulacja. Część transportowanych ciekami osadów akumulowana jest w zbiornikach jeziornych, część - u ujścia rzek do morza. Na terenach pozbawionych zwartej pokrywy roślinnej zachodzi deflacja. one o sobie znać w strefie zwrotnikowej oraz w kotlinach śródgórskich stref umiarkowanej i podzwrotnikowej. W wietrzeniu skal podstawowe znaczenie ma tu insolacja. Spłukiwanie i procesy fluwialne, choć miejscami intensywne, zachodzą sezonowo lub epizodycznie - po dużych opadach (opinie o programie).

Procesy fluwialne

W strefie podrównikowej i równikowej wzrasta rola wietrzenia chemicznego. Na obszarach o klimacie wilgotnym silnie przesycona wodą warstwa zwietrzeliny podlega procesowi cieczenia. Duże znaczenie mają procesy fluwialne: erozja, transportacja i akumulacja. Na obszarach cechujących się występowaniem pory suchej i deszczowej szczególnie intensywnie zachodzi spłukiwanie (segregator aktów prawnych).

W niektórych, położonych w różnych strefach klimatycznych pasmac h Kordylierów występują intensywne procesy wulkaniczne. Zachodzą one również w górach Ameryki Środkowej, zarówno w jej części lądowej, jak i na niektórych wyspach (Małe Antyle). Na części obszarów Kordy lierów i Ameryki Środkowej do ważnych czynników uruchamiających procesy grawitacyjne należą ruchy sejsmiczne.

Ameryka Północna cechuje się wielkim bogactwem gleb. Wynika to z rozciągłości południkowej kontynentu: od strefy polarnej po równikową, a także ze zróżnicowania podłoża, ukształtowania powierzchni i modelujących ją procesów mortogenetycznych. Strefowy układ gleb - od tundrowych na pn. po tropikalne na pd. - dobrze uwidacznia się tylko we wsch. części kontynentu; w części zach. zaburza go występowanie wielkiego systemu górskiego Kordylierów (promocja 3 w 1).

Dla strefy równikowej, sięgającej w Ameryce Północnej w okolice zwrotnika Raka, oraz wilgotnych obszarów strefy podrównikowej typowe są kwaśne ferralsole (czerwone i żółte gleby tropikalne). Powstają one pod wiecznie zielonymi lasami równikowymi i podrówniko- wymi. Charakterystyczne barwy przybierają dzięki związkom żelaza i glinu. Miejscami towarzyszą im ilaste nitisole (czerwonoziemy tropikalne).