Dźwigniki śrubowe krajowe

Dźwigniki śrubowe krajowe produkowane są o udźwigach 3, 5, 10, 20 T i wysokości podnoszenia odpowiednio 200, 300, 325, 350 mm (program uprawnienia budowlane na komputer). Odmianą dźwigników śrubowych są dźwigniki z dodatkową śrubą poziomą, dającą możność przesuwania dźwignika w poziomie na odległość 200-350 mm.

Dźwigniki hydrauliczne (tłokowe). Dźwigniki hydrauliczne (tłokowe) w porównaniu z zębatkowymi i śrubowymi odznaczają się znacznie większym udźwigiem (od 5 do 750 T i więcej). Napęd dźwigników hydraulicznych może być ręczny lub mechaniczny (program uprawnienia budowlane na ANDROID).

Dźwignik hydrauliczny składa się z trzech zasadniczych zespołów: pionowego cylindra z tłokiem, pompki tłokowej i komory z płynem (woda lub olej). W komorze olejowej 1 znajduje się pompka tłokowa 2 uruchamiana ręcznie dźwignią 3. Tłok 7 w cylindrze 6 jest uszczelniony pierścieniem 9; płyn zasysany przez pompkę z komory płynowej poprzez zawór ssawn) 4 przetłaczany jest przez zawór tłoczny 5 do przestrzeni podtłokowej w cylindrze, co powoduje podnoszenie się tłoka wraz ze wspartym na nim przedmiotem. Opuszczanie tłoka odbywa się przez wypuszczenie spod niego płynu za pomocą zaworu łączącego cylinder z komorą płynową (uprawnienia budowlane).

 Zawór ten jest otwierany i zamykany przez pokręcenie śrubowego wrzeciona za pomocą pokrętki.

W łatwo dostępnych miejscach stosowane są dźwigniki hydrauliczne stanowiące jedną całość z pompką, natomiast w miejscach, gdzie trudne jest bezpośrednie operowanie dźwignią, używane są dźwigniki w postaci dwóch połączonych przewodem podzespołów, a mianowicie * oddzielnie cylinder z tłokiem i oddzielnie pompka z komorą płynową (program egzamin ustny).

W dźwigniku hydraulicznym fczęścią dźwigającą bezpośrednio podnoszony przedmiot jest w zasadzie tłok.

Gdy jednak podnosić trzeba na większą wysokość, przekraczającą wysokość jednorazowego skoku, stosuje się dźwigniki, w których nie tłok, lecz cylinder (dźwignik typu „Perpetuum”) jest częścią dźwigającą. Kolejność pracy takiego dźwignika (opinie o programie).

Wciągniki konstruowane

Siłę P wywieraną przez robotnika na koniec dźwigni poruszającej tłok pompki przy udźwigu Q oblicza się ze wzoru (segregator aktów prawnych). Wciągniki znajdują na placach budowy stosunkowo niewielkie zastosowanie (roboty fundamentowe - palowania, wąskie wykopy itp.), natomiast większe znaczenie znajdują w wytwórniach produkcji pomocniczej na budowach, w bazach maszynowych i transportowych, na składach, wreszcie przy montażu maszyn, kotłów itp.

Wciągniki konstruowane są o udźwigu w granicach od 0,1 do 20,0 T, przy prędkości podnoszenia ładunków od 3 do 25 m/min; ogólna wysokość podnoszenia wynosi od 3 do 30, a nawet 40 m. W przypadku wciągników ruchomych prędkość przemieszczania poziomego ładunków waha się od 15 do 30 m/min.

Wciągniki można podzielić na:

• wciągniki łańcuchowe z napędem ręcznym do podnoszenia ładunków o niewielkim ciężarze na małe wysokości; są one podwieszane do kozłów montażowych, trójnogów, belek stropowych itd.;
• wciągniki o napędzie elektrycznym stałe - służące do podnoszenia ciężarów na większe wysokości, oraz ruchome, służące zarówno do podnoszenia ciężarów, jak i do przemieszczania poziomego.

Wciągniki łańcuchowe. Wciągnik łańcuchowy bierze swą nazwę od łańcucha, za pomocą którego wprawiany jest w ruch mechanizm napędowy (ręcznie). Mechanizm napędowy we wciągnikach łańcuchowych może być wyposażony w:

• przekładnię ślimakową najczęściej stosowaną we wciągnikach łańcuchowych, udźwig od 0,5 do 10 T, sprawność r\ = 0,6-0,7; są to tzw. wciągniki ślimakowe;

• przekładnię zębatą, w ostatnich latach coraz częstsze zastosowanie osiągają wciągniki z obiegową przekładnią zębatą (planetarną) ze względu na ich dużą sprawność, dochodzącą przy dobrym wykonaniu do r\ = 0,9 (promocja 3 w 1).

Oba typy wciągników napędzane są ręcznie łańcuchami z ogniwami owalnymi. Jako łańcuchy nośne stosowane są niekiedy również łańcuchy drabinkowe (Galia), przy czym należy zauważyć, iż w odróżnieniu od łańcuchów ogniwowych łańcuchy drabinkowe pozwalają na odchylenie od pionu podnoszonego ładunku tylko w płaszczyźnie prostopadłej do sworzni przegubów łańcucha.