Elementy pionowe jarzma

Zastosowanie tego jarzma do deskowania belki, zawieszonego na dźwigarze typu SL (program uprawnienia budowlane na komputer). Do usztywnienia deskowania belek stosuje się również jarzma złożone z dwóch części łączonych sworzniami. Jarzma te wykonano z kątowników wygiętych w kształcie litery L. Sztywność jarzma uzyskuje się przez zastosowanie 2 sworzni zabezpieczających zawleczkę. Elementy pionowe jarzma są u góry zakończone przyspawaną blachą wsporną służącą do oparcia jarzma na dźwigarach.

Wadą tego rozwiązania jest stała wysokość jarzma, wymagająca użycia podkładek, dostosowanych do wysokości belki. Deskowanie belki żelbetowej opartej na jarzmach. Dźwigary inwentaryzowane można stosować do oparcia deskowań konstrukcji żelbetowych monolitycznych ramowych (program uprawnienia budowlane na ANDROID). Zastosowanie dźwigarów inwentaryzowanych „Senior” firmy Hiinnebeck do oparcia deskowania wsporników konstrukcji ramowej hali przemysłowej. Dźwigary inwentaryzowane zostały podparte na rusztowaniach ze stojaków drewnianych, odpowiednia stężonych usztywnieniami poprzecznymi. Jeszcze lepsze i ekonomiczniejsze rozwiązanie otrzymuje się opierając dźwigary inwentaryzowane stalowe na stojakach stalowych inwentaryzowanych. Głównym elementem deskowania samonośnego są boczne odeskowania żeber i podciągów żelbetowych wylewanych na mokro. Tarcze te są tak skonstruowane, że umożliwiają oparcie deskowania spodniego żeber i podciągów względnie całego stropu.

Samonośność tarcz bocznych polega na przeniesieniu obciążeń stałych (betonu) i użytkowych (podczas betonowania) poprzez swą konstrukcję kratową na podpory deskowania słupów żelbetowych, ścian lub stojaków podporowych. Tarcze samonośne składają się z desek podłużnych oraz poprzecznych zszywających (uprawnienia budowlane).

Deski zszywające

Deski zszywające są przybite do poszycia w postaci krzyżaków i z pasami dolnej i górnej deski tworzą układ kratownicy płaskiej. Na końcach tarcz przybite są deski pionowe, tworząc formę słupków podpory. Tarcze opierane są na poprzecznicach przybitych do deskowania słupów lub ścian budowli. W przypadku stosowania deskowania samonośnego do stropów płytowo-żebrowych przybija się do tarcz w górnej strefie deski podłużne, służące za podporę dla rygli deskowania płyty stropowej. Deskowanie dna żeber lub podciągów jest opierane na listwach podłużnych, przybitych dołem od strony wewnętrznej tarczy lub na specjalnie wyciętych listwach (program egzamin ustny).

W pierwszym przypadku tarcze deskowania stężane są dołem za pomocą listew. Układ takiego oparcia dna jest korzystniejszy ze względów demontażowych. Deskowania samonośne mogą być stosowane dla żeber i podciągów konstrukcji szkieletowych lub przekryć monolitycznych pełnych z płytą. Rozpiętość tarcz może osiągać 8 m. W zależności od rozpiętości tarcz wzrasta ich wysokość. Nie znaczy to wcale, że deskowanie musi być wypełnione betonem na całej wysokości. Potrzebną wysokość żeber uzyskuje się wówczas przez odpowiednie usytuowanie (podniesienie) dna deskowania (opinie o programie).
Deskowanie belek może być podwieszone do węzłów kratownic pasa dolnego lub górnego zbrojenia samonośnego.
W przypadku podwieszenia deskowania do węzłów pasa dolnego stosuje się strzemiona z drutu przyspawane w tych węzłach lub zamocowane do pasów za pośrednictwem kotwi. Podwieszenie do węzłów pasa dolnego może być również wykonane przy zastosowaniu śrub z nakrętkami przyspawanymi do zbrojenia samonośnego (segregator aktów prawnych).

Podwieszenie deskowania do węzłów pasa górnego wykonuje się za pomocą jarzm, opartych na zbrojeniu za pośrednictwem górnej poprzeczki. Deskowanie belek połączonych z płytą, podwieszone do węzłów pasa górnego, zamocowuje się za pośrednictwem śrub umocowanych do górnych poprzeczek. by śruby można było łatwo wyjąć z płyty przy zdejmowaniu deskowania, należy je w obrębie przejścia przez płytę owinąć papierem lub zastosować rurki tekturowe czy klocki betonowe z otworami, albo też w inny sposób zapewnić łatwe ich wyjęcie (promocja 3 w 1).