Energia ruchów cieplnych

Kationy te są stale związane z powierzchnią graniczną i są na niej unieruchomione. Ładunki elektryczne kationów pierwszej warstwy nie równoważą w pełni ładunków anionów. Wskutek tego w przyległej do cząstki wodzie, dalej od powierzchni granicznej, układa się następna, druga warstwa jonów, jednoimiennych z przyległymi do powierzchni granicznej (program uprawnienia budowlane na komputer). Warstwa ta nosi nazwę warstwy dyfuzyjnej. Jony w roztworze podlegają ruchom cieplnym i jednocześnie przyciąganiu przez wszystkie sąsiadujące ze sobą koloidy i jony w zawiesinie. Energia ruchów cieplnych jest większa od energii przyciągania jonów do powierzchni cząstki wskutek tego ich położenie w warstwie dyfuzyjnej jest wypadkową wszystkich sił na nie działających, ulegających stałej zmianie. Dzięki temu

są one w ciągłym ruchu, wytwarza się równowaga ruchoma. Jony w tej warstwie tworzą jak gdyby atmosferę dookoła cząstki trwałej i zachowują się podobnie jak powietrze w atmosferze ziemskiej (program uprawnienia budowlane na ANDROID).

W opisany wyżej sposób powstaje dookoła cząstki zawieszonej w wodzie podwójna warstwa elektryczna. Pierwszą warstwę stanowią w niej aniony na powierzchni granicznej cząstki, drugą warstwa kationów trwale związana z powierzchnią cząstki i warstwa dyfuzyjna (uprawnienia budowlane). Gęstość ładunku warstwy dyfuzyjnej maleje w miarę oddalania od powierzchni granicznej. Grubość warstwy dyfuzyjnej zależy od wielu czynników, między innymi od koncentracji elektrolitów rozpuszczonych w wodzie. Przy wzroście koncentracji grubość warstwy dyfuzyjnej maleje i odwrotnie, przy zmniejszeniu koncentracji wzrasta (program egzamin ustny).

Spadek potencjału

Spadek potencjału w podwójnej warstwie elektrycznej. Maksymalna różnica potencjałów pomiędzy potencjałem na powierzchni granicznej i na zewnątrz powierzchni warstwy dyfuzyjnej stanowi potencjał termodynamiczny. Eóżnica potencjałów w granicach warstwy dyfuzyjnej potencjał elektrókinetyczny. Zależy on od grubości warstwy dyfuzyjnej; w miarę zmniejszania się jej grubości maleje i odwrotnie, przy powiększaniu się jej grubości wzrasta. Zjawiska elektrokinetyczne na powierzchni granicznej są funkcją tego potencjału, a więc w pewnym stopniu zależą od grubości warstwy dyfuzyjnej. Wielkość i znak potencjału są związane poza tym ze składem mineralogicznym cząstki, z rodzajem i ilością jonów wymienionych, znajdujących się w roztworze wodnym oraz od temperatury (opinie o programie).

Potencjały termodynamiczny i elektrókinetyczny determinują wytwarzanie się wód związanych na powierzchni cząstki. Warstwa dyfuzyjna stanowi zbiór jonów znajdujących się w ośrodku wodnym zbudowanym z molekuł wody o charakterze dipolowym. Ponieważ powierzchnia cząstki stanowi warstwę elektryczną naładowaną ujemnie wszystkie dipole wody w polu elektrycznym orientują się swoimi biegunami dodatnimi w kierunku powierzchni granicznej cząstki i są przyciągane do tej powierzchni (opinie o programie). Z chwilą gdy potencjał elektrodynamiczny spadnie do zera ustaje wpływ pola elektrycznego na dipole wody, molekuły wody tracą orientację i woda przechodzi ze stanu wód związanych w wodę wolną, podległą prawu grawitacji. Zagadnienie to jest szerzej omówione w następnym podpunkcie.

Podział wody występującej w gruncie może być oparty na wielu zasadach. W niniejszej pracy podany jest podział oparty na zasadzie wpływu wody na własności wytrzymałościowe gruntu. Wychodząc z tych przesłanek można zaproponować następujący podział wód gruntowych. Woda gruntowa grawitacyjna, poruszająca się swobodnie pod wpływem siły ciężkości, wypełniająca wszystkie pory w gruncie, lub nieruchomo umiejscowiona w soczewkach.

1. Woda przesączająca się będąca w drodze pomiędzy powierzchnią terenu, a zwierciadłem wody grawitacyjnej. Przesącza się ona przejściowo lub ‘tale w grunt wskutek opadów atmosferycznych, źródeł zanikających itp.
2. Woda wloskowata (kapilarna), znajdująca się w porach gruntu na skutek działania napięcia powierzchniowego.
3. Woda związana z powierzchnią cząstek (promocja 3 w 1).

o) Woda wchodząca w skład minerałów.

1. Woda w postaci pary.
2. Woda w stanie stałym w postaci soczewek lodu.