Falochrony palisadowe wypełnione piaskiem

Wał ziemny stanowiący tu korpus falochronu ograniczony jest od wody dwoma rzędami ścianek szczelnych, które mogą być drewniane, stalowe lub żelbetowe (program uprawnienia budowlane na komputer).

Falochron zbudowany jest tylko z dwu rzędów ścianek, wzajemnie stężonych ściągami, i z piasku wypełniającego, przykrytego nawierzchnią.
Ścianki szczelne drewniane mogą być przykryte szkieletową konstrukcją nadwodną z żelbetu, która stanowi również stężenie poprzeczne.
Ścianki szczelne stalowe mogą być wbijane w rzucie poziomym jak ścianki grodz kolistych, tj. odcinkami łukowymi, stężanymi przeponami poprzecznymi. Przestrzeń pomiędzy tymi ściankami wypełniana jest piaskiem. Jedynie przy powierzchni piasek może być przykryty grubszą (50-100 cm i więcej) warstwą betonu (program uprawnienia budowlane na ANDROID).
Falochrony opisanego typu stosowane są najczęściej jako ostrogi wewnątrz portów. Bardzo dużą uwagę należy przywiązywać do szczelności ścianek i zabezpieczenia piasku wypełniającego przed wymywaniem, gdyż powstawanie ubytków w korpusie falochronu może prowadzić do katastrofy. Najlepiej pod tym względem zachowują się ścianki stalowe.

Nowoczesne rozwiązanie ostrogi-pirsu o szerokości 28 m (służącego jako przystań dla przeładunku ropy naftowej w porcie Dakar) (uprawnienia budowlane). Ścianki stalowe Larssen IV tworzą ściany ostrogi, skotwione ze sobą wzajemnie w dwu poziomach ( 1,00 i 4,00 m) ściągami stalowymi o średnicy 30 i 60 mm. Nad każdą ścianką nadbudowano żelbetowe oczepy jako nadbudowę i równocześnie fundamenty pachołów cumowniczych. Przeciwległe pachoły połączono ze sobą trzecim poziomem ściągów stalowych, obetonowanych w części środkowej w celu lepszego przeniesienia ciągnień na grunt wypełnienia (program egzamin ustny).

Oczepy te, wykonane z prefabrykatów, opierają się (bez połączenia) z jednej strony na ściankach, z drugiej na podsypce o grubości 60 cm i szerokości 3,40 m. Na wypełnieniu piaskowym ułożono żelbetowe galerie dla rurociągów doprowadzających ropę i wodę do miejsca przeładunku. Galerie te połączono trzema poprzecznymi tunelami, służącymi do połączenia rurociągów lewostronnych z prawostronnymi i usprawnienia przeładunku. Przestrzeń między galeriami zasypano piaskiem i ułożono na nim nawierzchnię.

Falochrony

Falochrony o ścianach pochyłych mają zwykle charakter narzutów kamiennych lub nasypów o skarpach wzmacnianych blokami lub okładzinami (opinie o programie).
Falochrony te nie odbijają fali, lecz łamią ją na swych skarpach. Dzięki temu narażone są wprawdzie na większe siły uderzenia, ale łatwiej je znoszą, mając szeroką rozłożystą budowę, i nie powodują ani fali stłoczonej, ani stojącej, które są szkodliwe dla żeglugi, a także nie odbijając fal utrudniają przenikanie ich do portu.

W zależności od materiału, z jakiego są wykonywane, można falochrony te podzielić na: narzutowe z kamienia lub bloków bezładnie usypanych, oraz ziemne, będące nasypami drobniejszego materiału, jak piasek, żwir, gruz czy drobny kamień. Mogą być również rozwiązania złożone: ziemno-narzutowe lub masywno-narzutowe.
Bloki betonowe (rzadziej żelbetowe) stanowić mogą obok lub zamiast kamienia łamanego czy polnego podstawowy element konstrukcyjny falochronów narzutowych bądź też element ochronny układany lub usypywany na skarpach tych falochronów. Niekiedy spełniają obie role naraz w tym samym falochronie (segregator aktów prawnych).

Bloki betonowe prostopadlościenne wykonywane są w różnych wymiarach, zależnie od wielkości przewidywanego falowania. Wymiary ich i ciężar można wyznaczać wzorami empirycznymi, najlepiej jednak przez zbadanie modelu falochronu w laboratorium.
Kształty ich bywają rozmaite od sześciennych do wydłużonych prostopadłościanów o różnych stosunkach długości krawędzi. Stosowane są także bloki w zasadzie prostopadlościenne, ale o sfazowaniach dostosowanych do lokalnego kształtu falochronu (promocja 3 w 1).