Fazy suburbanizacji

Procesy były szczególnie charakterystyczne dla najsilniej zurbanizowanych obszarów Wschodniego Wybrzeża oraz rejonu Wielkich jezior; w większości uformowanych tu wielkich obszarów metropolitalnych zakończyły się one na przełomie lat 70. i 80  (program uprawnienia budowlane na komputer). Klasycznym przykładem przejścia z fazy urbanizacji do fazy suburbanizacji jest zespół miejski Detroit, którego miasto centralne w 1950 osiągnęło apogeum zaludnienia: 1850 tys. mieszkańców; od tamtego momentu liczba owa stale się obniżała, osiągając wielkość 1514 tys. w 1970 - jednocześnie następował wzrost demograficzny obszaru metropolitalnego: z 3016 tys. mieszkańców w 1950 do 4535 tys. w 1970. Podobne zmiany redystrybucji zaludnienia charakteryzują takie obszary metropolitalne, jak Nowy )ork, Baltimore, Filadelfia, Chicago, Pittsburgh, Cleveland. Apogeum procesów suburbanizacji osiągnięte zostało w warunkach wzrostu stopy urbanizacji Angloameryki do poziomu 75% (program uprawnienia budowlane na ANDROID).

Najsilniejszą w skali całego kontynentu koncentracją przestrzenną wielkich obszarów metropolitalnych - reprezentujących też, obok zespołu miejskiego Meksyku, czołówkę największych demograficznie organizmów zurbanizowanych - charakteryzuje się strefa Wschodniego Wybrzeża oraz rejon Wielkich lezior. Efektem dokonujących się tutaj procesów suburbanizacji było powstanie formacji osadniczych typu megalopolis (z greckiego megale - „wielkie", polis - „miasto") (uprawnienia budowlane).

Megalopolis

Największa z nich tworzy zurbanizowaną wstęgę o dł. ponad 600 km, rozciągającą się wzdłuż atlantyckiego wybrzeża Stanów Zjednoczonych: od Bostonu na pn., poprzez Nowy Jork, po Waszyngton na pd. Znana pod nazwą BOSNYWASH Megalopolis, liczy 43 min mieszkańców - średnio 330 osób/km² (1996) (program egzamin ustny).

W jej składzie znajduje się I 3 obszarów metropolitalnych o zaludnieniu od 0,4 do 18,1 min osób. Największym potencjałem ludnościowym legitymuje się tu OM Nowy Jork - North New lersey - Long Island. Liczy I8 107 tys. mieszkańców, reprezentując aż 42,1% ogólnego zaludnienia BOSNYWASH Megalopolis (1996). Wysoką rangę mają też w tym zespole: OM Filadelfia - Wilmington - Atlantic City (5967 tys. mieszkańców - 1 3,9% ludności BOSNYWASH Megalopolis), OM Boston - Worcester - Lawrence (5510 tys. - 12,8%), OM Waszyngton (4500 tys. - 10,5%) oraz OM Baltimore (2500 tys. - 5,7%). Charakterystyczną cechą formacji BOSNYWASH Megalopolis jest relatywnie niski udział miast centralnych w jej globalnym zaludnieniu - sięga on 27,9%. Oznacza to bezwzględną dominację w zespole mieszkańców rozległych przestrzennie suburbiów (wielkomiejskich przedmieść) (opinie o programie).

Inną formację osadniczą typu megalopolis w sąsiedztwie Wielkich lezior, z dominacją ośrodków położonych na terytorium Stanów Zjednoczonych. Zespół ten o nazwie CHICATOR Megalopolis rozciąga się na przestrzeni ok. 1000 km, począwszy od Chicago na zach., poprzez Detroit, Cleveland, Pittsburgh, po Buffalo i Toronto na wsch. W liczącym 31 min (1996) mieszkańców zespole CHICATOR Megalopolis największym potencjałem demograficznym legitymują się: OM Chicago - Cary - Kenosha (8590 tys. mieszkańców - 27,7% ogółu ludności CHICATOR Megalopolis), OM Detroit - Ann Arbor - Flint (5280 tys. - I 7,1 %) oraz OM Toronto (4445 tys. - 14,2%). Wśród pozostałych obszarów metropolitalnych znajdujących się w jego składzie znaczącą pozycję zajmuje OM Cleveland - Akron (2900 tys. - 9,45) oraz OM Pittsburgh (2400 tys. - 7,7%) (segregator aktów prawnych). Ameryka Północna to jeden z najbardziej zurbanizowanych kontynentów świata - aż 74,7% ogółu ludności zamieszkuje tu w ośrodkach typu miejskiego. Znaczne dysproporcje regionalne w rozwoju społeczno-ekonomicznym znajduj.) odzwierciedlenie w wyraźnym zróżnicowaniu zarówno poziomu urbanizacji, jak i stopnia zaawansowania procesów urbanizacyjnych (promocja 3 w 1).