Fluorokrzemian cynowy

Fluorokrzemian cynowy stosowany jest tak samo, jak magnezowy w roztworze wodnym. Jednak zabarwia on kamień na biało.
Fluorokrzemian glinowy jest związkiem fluoru o bardziej kwaśnym odczynie od innych związków fluorowych. Wypełnia on szczelnie pory kamieni i powoduje szybkie twardnienie najbardziej miękkich skał (program uprawnienia budowlane na komputer).

Fluorokrzemian chromowo miedziowy używany jest do barwienia wapieni. Huste plamy usuwa się za pomocą kawałka sukna zmoczonego w estrze amylowym kwasu octowego i w acetonie. Inny sposób usuwania tłustych plan polega na ostrożnym nagrzewaniu i równoczesnym powlekaniu poplamionych miejsc warstwą azbestu nasyconego amylowym estrem kwasu octowego.
Trzeci sposób polega na dwukrotnym lub trzykrotnym powleczeniu kamienia kaszkowatym rozczynem wodnym wapna chlorowanego i pianki morskiej, ,a następnie naświetleniu promieniami słonecznymi. Usunięcie świeżej plamy tłustej z marmuru może być dokonane za pomocą niezbyt rzadkiego ciasta gipsowego (program uprawnienia budowlane na ANDROID).

Plamy naftowe na marmurze można usunąć za pomocą okładów z mieszaniny: dwóch części sody, jednej części sproszkowanego wapń a i jednej części przesianego pumeksu.
Plamy rdzy wywabia się następującą mieszaniną:

1 część węglanu sodowego,

2 części gaszonego wapna,

3 części rzadkiego mydła,

4 części trocin.

Mieszaninę należy przegotować. Na poplamione- miejsce nada się grubą warstwę powstałego po przegotowaniu ciasta. Po upływie 24 godzin zmywa się je dokładnie.

Przy usuwaniu rdzawych plam z kamieni twardych dodaje się do mieszaniny większą ilość wapna (uprawnienia budowlane).
Do wywabiania zielonych plam tworzących się w miejscach kontaktu z miedzianymi kotwami służy pasta złożona z chlorku amonowego, talku i wody amoniakalnej.
Plamy od atramentu na marmurze usuwa się za pomocą roztworu boraksu i sody. Można również zastosować mieszaninę z jednej części sublimatu i dwóch części kwasu szczawiowego rozpuszczoną w wodzie. Mieszaninę rozprowadza się za pomocą pędzla.

Szczotki druciane

Z biegiem czasu, zwłaszcza w dużych miastach i w okręgach przemysłowych, okładzina budynków pokrywa się brudem pochodzącym z pyłu, sadzy, kopciu, z działania różnych czynników chemicznych itp. Brud ten najłatwiej gromadzi się na okładzinie niepolerowanej i w dolnych częściach budynku. Jest kilka sposobów usuwania takich zanieczyszczeń z oblicowanej powierzchni (program egzamin ustny).
Sposób polegający na powtórnym ociosaniu ręcznym powierzchni jest drogi, ponieważ zabiera dużo czasu i wymaga pracy kwalifikowanych robotników.
Oczyszczanie plaskiem wydmuchiwanym pod ciśnieniem ze specjalnego aparatu umożliwia usuwanie brudu w miejscach trudno dostępnych (gzymsy, ornamenty, narożniki itp.). Wadą tej metody jest ścieranie krawędzi i ornamentów or.az niszczenie kamienia silnym strumieniem piasku (opinie o programie).

Szczotek drucianych używa się do kamieni miękkich o równych powierzchniach. Nie można nimi czyścić naroży, gzymsów, odlewów itp. Szczotki pozostawiają często rysy na powierzchni kamienia.
Tanim i prostym sposobem jest zmywanie zimną wodą z sikawki pożarowej. Może on być jednak stosowany jedynie przy niezbyt dawnym zabrudzeniu (do trzech lat). Ściany budynku należy myć co rok, a takie części, jak balustrady, balkony, itp. częściej (segregator aktów prawnych).
Do zmywania gorącą wodą służy przenośny kocioł parowy. Do mieszacza doprowadza, się jednym wężem parę z kotła, drugim - zimną wodę. Po zmieszaniu z parą, nagrzaną wodę doprowadza się do zmywanej powierzchni. Woda zmywa sadzę, kopeć i brud unosząc je ze sobą.

Najlepszym sposobem jest oczyszczanie parą. Parę doprowadza się specjalnym wężem z przenośnego kotła parowego. Uderzenie strumienia pary wystarcza do oczyszczenia brudu, ale nie jest tak silne, aby niszczyć powierzchnię kamienia (promocja 3 w 1).
Kolor cementu do terrazzo dobierany jest w poszczególnych wypadkach w zależności od rodzaju przyjętego desenia, od jakości wykończenia i od ogólnych wymagań architektonicznych w stosunku do danej budowli.

Obecnie stosuje się szary cement portlandzki do zwykłych okładzin terrazzowych w budynkach mieszkalnych, szkolnych i przemysłowych, natomiast biały i kolorowy cement - do ozdobnych okładzin w teatrach, klubach itp.