Folie polietylenowe

Posiada ona następujące właściwości: ciężar lm² - 195 kG, wytrzymałość na zrywanie paska szerokości 5 cm - 12,5 kG, rozciąganie aż do zerwania - 165%, odporność na działanie wody - dobra, odporność na działanie światła - dobra, współczynnik przewodności cieplnej - 0,035 kcal/°C m • h, przepuszczalność pary wodnej w temp. 20°C przy różnicy wilgotności od 65 do 0% - 3,25 g/24 hm², odporność termiczna 70°C (trwale) i 90°C (krótkotrwałe) (program uprawnienia budowlane na komputer).

Folie polietylenowe są produkowane metodą wytłaczania i rozdmuchiwania z polietylenu wysokociśnieniowego, w postaci rękawa grubości 0,03; 0,04; 0,06; 0,08; 0,10; 0,12 i 0,15 mm (wielkie szerokości ułatwiają zastosowanie.

• Właściwości folii polietylenowych są następujące:
• ciężar właściwy 0,92-0,95, wytrzymałość na rozciąganie 150 kG/cm² wzdłuż i 110 kG/cm² w poprzek, wydłużenie względne 250% wzdłuż i 225% w poprzek, przepuszczalność pary wodnej w ciągu 24 godz przez folie o średniej grubości 0,04 mm - poniżej 4,05 G/m² (program uprawnienia budowlane na ANDROID).

Folie polistyrenowe, przezroczyste, bezbarwne lub kolorowe, o grubości 0,04 m są produkowane metodą wytłaczania. Wytrzymałość na rozciąganie folii w kierunku podłużnym 350 kG/cm², wydłużenie względne 2%>. Folia może być stosowana jako izolacyjna.

Produkcję folii politereftalowych podjęto u nas w małej skali. Mają one doskonałe właściwości fizyczne szczególnie ich własności izolacyjne prawie dorównują folii aluminiowej, jednak folie te mogą ulec zniszczeniu przez wody alkaliczne. Wadę tę usuwa się przez obustronne bitumowanie folii, która - o grubości 0,4 mm - może być stosowana w zakresie temperatur od -10 do +80°C (jej wytrzymałość na rozdzieranie wynosi do 2000 kG/cm²) (uprawnienia budowlane).

Brak surowców

Ze względu na brak surowców nie produkuje się u nas tych bardzo cennych folii do izolacji przeciwwilgociowej i chemoodpornej. Najczęściej folie poliizobutylenowe wzmacnia się dodatkowo tkaniną szklaną (lub włóknami szklanymi), zaimpregnowaną i sklejoną pastą poliizobutyle- nową, gdyż w ten sposób przeciwdziała się płynięciu folii na zimno (program egzamin ustny).

Rury z tworzyw sztucznych są w wielu krajach szeroko stosowane. Wykonuje się je z twardego polichlorku winylu, polietylenu oraz poliestrów wzmocnionych włóknem szklanym. Ponadto w znacznie mniejszym zakresie są produkowane w niektórych krajach rury z polipropylenu (stosowane w instalacjach pracujących w temperaturze ok. 100°C), z poliwęglanu, ABS (do przewodów ciśnieniowych na wodę gorącą), z octano- maślanu celulozy (przewody na ropę, gdyż na ściankach przewodów nie osadzają się stałe produkty wydzielane z ropy) oraz polimetakrylanu metylu (opinie o programie).

Kształtki do łączenia tych rur produkuje się metodą wtryskową w zasadzie z tych samych tworzyw co rury, ale możliwe są również inne kombinacje. Rury dla wody pitnej nie powinny zawierać składników szkodliwych (toksycznych, smakowych, zapachowych); w tych przypadkach do stabilizacji polichlorku winylu stosuje się organiczne związki cynowe, natomiast sole ołowiowe, kadmowe, wapienne itp. nie są zalecane. Rury polietylenowe w Polsce nie są obecnie produkowane, ale produkcja ta zostanie wkrótce uruchomiona (segregator aktów prawnych). Rury polietylenowe są odporne na działanie kwasów, zasad, roztworów soli itp., zaś nieodporne na związki aromatyczne (benzen, fenol) i związki metylowe. Nie ulegają elektrolizie i są obojętne fizjologicznie, nie mają smaku i zapachu, stosowane są więc do wody pitnej. Są gładkie, lekkie i odporne na niskie temperatury, ale łatwopalne.

Rury nie narażone na działanie promieni ultrafioletowych mogą być barwy białej (przezroczyste). W celu uodpornienia na promieniowanie słoneczne dodaje się wypełniacze o wysokim stopniu rozdrobnienia (np. sadza aktywna); w tym przypadku rury mają barwę czarną (promocja 3 w 1). Rury polietylenowe są dostarczane w zwojach o długości od 30 do 300 m (zależnie od średnicy i grubości ścianki), są więc łatwiejsze w montażu od rur z PCW. Stosuje się przede wszystkim rury twarde (z polimeru otrzymywanego metodą niskociśnieniową); mniejsze znaczenie mają rury miękkie (z polimeru wysokociśnieniowego).