Blog

06.04.2021

Fosy obronne

W artykule znajdziesz:

Fosy obronne

Fosy obronne

W kompozycjach ogrodowych wykorzystywano stawy, strumienie i dawne fosy obronne. Funkcjonalnie powiązane z dworami były zabudowania gospodarcze, wśród których naczelne miejsce zajmowały spichlerze. Oprócz nich budowano przy dworach osobne budynki kuchni z piekarniami i spiżarniami, stajnie, chlewy, kurniki, wędzarnie, sernice itp. Historia karczmy sięga czasów zamierzchłych (program uprawnienia budowlane na komputer).

Wielokrotnie zmieniała ona swój układ funkcjonalny i formę. Do XVIII w. karczmy budowano wyłącznie z drewna, później wznoszono karczmy murowane, nawiązując jednak układem i formą do ich prototypów drewnianych. Karczmy budowano w każdej niemal większej wsi i miasteczku; liczba ich była znaczna i do dziś zachowały się jeszcze tu i ówdzie przykłady tych obiektów. Karczmy lokalizowano w miejscach, gdzie najłatwiej było o klientów, tj. najczęściej w środku wsi lub w pobliżu kościoła.

Czasem lokalizowano karczmę w oddaleniu od wsi, na granicy posiadłości dziedzica i przy traktach komunikacyjnych, aby obsługiwały mieszkańców z większego obszaru oraz podróżnych. Karczmy budowano w różny sposób, zależnie od tradycji panującej na danym obszarze i od programu użytkowego obiektu. W skromnych założeniach program ten obejmował następujące pomieszczenia: sień, izbę szynkową, pokoik karczmarza i komorę. W zajazdach (gościńcach), czyli karczmach usytuowanych przy traktach komunikacyjnych i handlowych, program użytkowy był bogatszy, przystosowany do udzielania podróżnym noclegu, a wozom, brykom i koniom - schronienia (program uprawnienia budowlane na ANDROID).

Gdy nastąpił rozwój komunikacji pocztowej, powstało wiele specjalnych stacji (zajazdów pocztowych), w których dokonywano wymiany koni przy karetach pocztowych. a podróżującym udzielano gościny. W zajazdach obok części karczemnej znajdowały się także pokoje gościnne i stany, czyli stajnie i wozownie. Stan mógł występować jako osobny budynek w podwórzu lub był dobudowany do karczmy i mieścił się z nią pod wspólnym dachem. Na ziemiach leżących na wschód od Wisły dość rozpowszechniony był typ karczmy o układzie szerokofrontowym, symetrycznym, z podcieniem podłużnym i ze stanem mieszczącym się w przedłużeniu szerokiej, centralnie usytuowanej sieni przejazdowej.

Budowano też karczmy z przejazdem skrajnym. Budynek karczmy o układzie dośrodkowym (dwutraktowy, asymetryczny) przylegał do stanu, do którego przejazd prowadził wzdłuż ściany frontowej pod szerokim podcieniem (uprawnienia budowlane). Podobne rozwiązanie można zaobserwować w karczmie w Małszewie (woj. warmińsko-mazurskie). Karczma z Podwilka, przeniesiona na teren Parku Etnograficznego w Zubrzycy Górnej, urzeka nadal piękną formą dachu łamanego, karczma z Poświętnego służy jako plebania na Woli Justowskiej w Krakowie, przy drewnianym kościółku przeniesionym z Komorowie. Niestety, wiele karczem podzieliło los innych obiektów architektury drewnianej i zniknęło z polskiego krajobrazu (program egzamin ustny).

Budynki sakralne

Spośród innych zabudowań wsi karczmy wyróżniały się nieco okazalszą formą, bryłą dachu i podcieniami, które występowały w większości obiektów. Istniało nawet porzekadło: ,.Karczma bez podcienia, człowiek bez sumienia" (opinie o programie).
Zachowane do dziś przykłady karczem możemy jeszcze spotkać w Zawoi, Jeleśnej, Suchej Beskidzkiej i Sławkowie.
Do najcenniejszych zabytków budownictwa drewnianego w’ Polsce należą obiekty architektury sakralnej.

Wartość ich polega m.in. na tym, że są:
- najstarszymi zabytkami budownictwa drewnianego w Polsce,
- najlepiej zachowanymi,
- największymi osiągnięciami sztuki ciesielskiej, wyrosłej z rodzimych tradycji ulegających oddziaływaniu stylów architektonicznych poszczególnych epok w stopniu bez porównania większym niż przejawia się to w’ innych obiektach budownictwa drewnianego (segregator aktów prawnych).

Budynki sakralne tworzyli mistrzowie cechowi, co gwarantowało wysoki poziom techniki budowlanej. W źródłach archiwalnych jest wiele nazwisk budowniczych kościołów drewnianych. Często nazwiska ich są uwidocznione na belkach kościołów. Niektórzy byli specjalistami w zakresie budownictwa sakralnego. Jednak mecenat pozostawał w kręgu środowisk prowincjonalnych, a i duża część wykonawstwa w rękach cieśli chłopskich; dlatego zachował się w tych obiektach swoisty ludowy charakter (promocja 3 w 1).

Najnowsze wpisy

25.03.2024
Egzaminy dla osób ukaranych

Osoby ukarane z tytułu odpowiedzialności zawodowej zgodnie z artykułem 96 Ustawy Prawo Budowlane, które zostały zobowiązane do ponownego zdania egzaminu,…

22.03.2024
Wniosek o ponowny egzamin na uprawnienia budowlane

Wniosek o ponowne wyznaczenie terminu egzaminu na uprawnienia budowlane należy złożyć w przypadkach, kiedy nie możesz uczestniczyć w wyznaczonym terminie…

53 465

użytkowników zdobyło uprawnienia budowlane z nami

98%

powtarzalności bazy pytań na egzaminie pisemnym i ustnym

32

sesje egzaminacyjne doświadczeń i nauki razem z nami

53 465

użytkowników zdobyło uprawnienia budowlane z nami

98%

powtarzalności bazy pytań na egzaminie pisemnym i ustnym

32

sesje egzaminacyjne doświadczeń i nauki razem z nami