Głębokie przemiany

Przy rozpatrywaniu organizacji programowej i przestrzennej osiedli wiejskich zachodzi konieczność zajmowania się zazwyczaj w każdym powiecie osiedli różnego stopnia hierarchii sieciowej, która wynika z wielkości wsi, ich położenia i roli w układzie osiedleńczym. Wzajemnie zachodzące mi siebie pola, w których działają ciążenia międzyosiedlowe, pokrywają w zasadzie cały powiat (program uprawnienia budowlane na komputer).

Ponieważ równocześnie w granicach powiatu:

1. zamykają się podstawowe funkcje i przebiegi ludności wiejskiej,
2. zamyka się bilans podstawowych potrzeb tej ludności oraz urządzeń służących do ich zaspokojenia,
3. dokonuje się zestawień statystycznych i bilansów gospodarczych (program uprawnienia budowlane na ANDROID).

Dlatego powiat w obecnych warunkach został w zasadzie przyjęty zarówno w Polsce ,jak w szeregu innych krajów jako obszar przestrzennych opracowań planistycznych wiejskiego układu osiedleńczego, pozwalających na uzyskanie niezbędnych przesłanek i sformułowanie programów racjonalnego rozwoju sieci osadniczej i poszczególnych osiedli wiejskich.  Charakterystyka współzależności elementów wiejskiej sieci osadniczej v. Polsce przedstawiona została na podstawie stanu obecnego w sposób statyczny (uprawnienia budowlane).

Głębokie przemiany społeczno-gospodarcze i przeobrażenia ustrojowe, dokonujące się w naszym kraju po drugiej wojnie światowej, w coraz silniejszym stopniu obejmują również wieś. Państwowe gospodarstwa rolne, państwowe ośrodki maszynowe i spółdzielnie produkcyjne stanowią elementy socjalistycznej przebudowy gospodarki rolnej. Kółka rolnicze, organizujące chłopów dla współdziałania w podnoszeniu poziomu produkcji rolnej i kultury wsi, przygotowują poprzez formy prostej kooperacji podstawy dla unowocześnienia gospodarki rolnej i życia na wsi (program egzamin ustny).

Koncentracja zabudowy

Zarówno względy produkcyjne, jak i warunki bytowe ludności zamieszkałej na wsi wskazują na konieczność dokonania poważnych zmian w istniejącym obecnie wiejskim układzie osiedleńczym. W rozważaniach na ten temat brane są pod uwagę różnorodne przesłanki. Oto niektóre z nich.

W większości krajów, gospodarujących zarówno według modelu kapitalistycznego jak i socjalistycznego, rozdrobniona gospodarka rolna jest zjawisko zanikającym ze względów ekonomicznych. W naszym kraju jest ona nie ii i utrzymania również ze względów społecznych. Przechodzenie na nowoczesną, liną gospodarkę rolną, połączone z mechanizacją, przekreśla sens rozproszonej zabudowy i stawia pod znakiem zapytania celowość egzystencji w przyszłości małych wiosek, przysiółków czy kolonii (opinie o programie).

Koncentracja zabudowy prowadzi do oszczędności terenu, podczas gdy zabudowa w rozproszeniu zużywa w sumie więcej terenu zarówno pod budynki i urządzenia, jak pod dojazdy. Ma to podstawowe znaczenie w naszym kraju o dużej gęstości zaludnienia, dużym przyroście naturalnym i nie najlepszej przeciętnej jakości gleb (segregator aktów prawnych).

Warunkiem unowocześnienia, a więc i wzrostu wydajności produkcji rolnej, jest wyposażenie osiedli wiejskich w szereg urządzeń technicznych, trudnych, a nawet niemożliwych do wprowadzenia w warunkach zabudowy rozproszonej, zwłaszcza drobnych gospodarstw, w koloniach czy małych wioskach. W pierwszym rzędzie należy mieć na uwadze energię elektryczną, wodociąg, drogę o twardej nawierzchni itp. Bez rozwiązania zagadnienia takich urządzeń technicznych trudne, a często niemożliwe będzie przekroczenie progów wydajności produkcji rolnej, osiągniętych w dotychczasowych warunkach. Tak np. bliższa analiza problemu zaopatrzenia w wodę prowadzi do wniosku, że urządzenie wodociągowe wraz z odpowiednim ujęciem staje się w naszych warunkach efektywne ekonomicznie w przeważającej większości przypadków, gdy powstaje dopiero w skupionej zabudowie i o skali kilkuset do tysiąca mieszkańców. Elektryfikacja, która objęła w Polsce około 60″ o wsi, musiała dotychczas pozostawiać poza nawiasem znaczną część gospodarstw indywidualnych, położonych w rozproszeniu, w koloniach (promocja 3 w 1).