Głębokość kamieniołomu

Obszar zajęty pod sam kamieniołom zależy głównie od rozmiaru przewidywanego wydobycia. Przede wszystkim zależnie od wyniku studiów przedwstępnych należy wyznaczyć zasięg w kierunku poziomym zalegania pokładów nadających się ze względu na jakość kamienia oraz grubość wierzchniej nieużytecznej warstwy. Na tym obszarze należy unikać stawiania trwałych budynków, ani nie należy odkładać ziemi czy gruzu pochodzących z odkrywki (program uprawnienia budowlane na komputer). Poza tym może on służyć pod place robocze i składowe. Jeżeli przyjąć, że przewiduje się wydobycie 200.000 ton kamienia rocznie, to ilość ta odpowiada z pewnym zapasem i odsetkiem na odpadki objętości około 100.000 m’! zwartego pokładu skalnego. A więc w okresie 20 lat przewiduje się wydobycie ok. 2,000.000 m3. Przyjmując średnią głębokość kamieniołomu (poza odkrywką) na 20 m przy uwzględnieniu odbudowy tarasami, otrzymamy potrzebną powierzchnię kamieniołomu zajętą po 20 latach intensywnej eksploatacji na 100 000 m2 czyli 10 ha (program uprawnienia budowlane na ANDROID). Powierzchnia, którą należy zachować na odkładanie odkrywki zależy całkowicie od jej grubości i od miejscowych warunków. Po należytym przeprowadzeniu studiów prostym rachunkiem, można ją choć w przybliżeniu ustalić. Przeprowadziwszy więc każdorazowo przy przystępowaniu do zakładania kamieniołomu podobną kalkulację można dojść do praktycznych wniosków co do zapotrzebowania terenu (uprawnienia budowlane).

W wypadku, gdy mamy do czynienia z wytwórnią tłucznia całkowicie zmechanizowaną, obszar potrzebny poza terenem samego kamieniołomu, do którego zastosowanie mają przytoczone poprzednio uwagi, ogranicza się do placu pod budynki fabryczne wytwórni i w razie czego siłowni, warsztatów, magazynów itp., oraz miejsca dla torów stacyjnych, estakad i składów gotowych wyrobów produkowanych na zapas (program egzamin ustny).

Zbywanie towaru

Dla przykładu można podać, że szeroko pod tym względem zaprojektowany teren wytwórni kamieniołomu „Puhacz“ w Klesowie, posiadający własną siłownię, warsztaty, wytwórnię tłucznia, grysów, oraz masy mineralno-bitumicznej łącznie ze stacją rozrządową na 5 torów, ma długość ok. 800 m i szerokość ok 50m, a więc powierzchnie okrągło 40.000 m2 tj. nieco ponad 4 hektary (opinie o programie). Nie obejmuje to terenu właściwego kamieniołomu i miejsca na odkład dla odkrywki, ani placów pod kolonię robotniczą, budynki mieszkalne dla administracji, budynki biurowe itp.

Ogromnie ważnym momentem dla podniesienia rentowności niektórych wytwórni kamieniarskich jest kwestia wykorzystania odpadków, a raczej przerobienie odpadków, które stanowią balast dla każdego zakładu, na materiał użytkowy i to w takiej postaci, która by się nadawała na zbyt z możliwie największą korzyścią. Dotyczy to przede wszystkim kamieniołomów produkujących materiały budowlane, w których odpadki mogą nie raz stanowić bardzo duży odsetek materiału o znacznych niejednokrotnie rozmiarach, ale już bezużyteczny na wymiarowe wyroby budowlane jak płyty okładzinowe. Najbardziej charakterystycznym przykładem tego są doświadczenia i próby Kieleckiego Przemysłu Marmurowego uwieńczone zresztą bardzo dobrym wynikiem (segregator aktów prawnych).

Jak wspomniano książki niniejszej, mar mury krajowe dają już po przetarciu bloków na płyty bardzo duży odsetek płyt spękanych, tak na skutek naturalnych rys w blokach, których nie sposób rozpoznać przed przystąpieniem do przecierania (tzw. sztychy ukryte), jak również na skutek pękania płyt od nieostrożnego obchodzenia się z nimi robotników. Częste to bywa szczególnie zimą, kiedy płyty składowe na otwartym placu przymarzają do siebie i do ziemi. Dalej wobec niewielkich rozmiarów bloków, rzadko się zdarza, by wymiary uzyskiwanych z przetarcia płyt zgadzały się z poszukiwanymi wymiarami lub stanowiły ich wielokrotność, przez co pozostaje większa ilość obrzynków, powiększając hałdy bezużytecznych odpadków. Trzeba wspomnieć, że są to odpadki drogie, w której nie tylko włożono koszt wydobycia i przewozu w blokach do wytwórni, ale jeszcze znacznie od tego większy bezużyteczny koszt przecierania.

Całą tę bezpowrotnie straconą pracę usiłowano poprzednio wkalkulować w koszt gotowych płyt okładzinowych, co niepomiernie podnosiło cenę sprzedażną a przez to utrudniało zbywanie towaru (promocja 3 w 1). W ostatnich latach rozpoczęto natychmiast po przetarciu i przesortowaniu płyt wyrzynanie tzw. znormalizowanych płytek z odpadków poczynając od wymiaru 10X10 cm wzwyż, dodając po 5 cm i magazynowania tych płytek wg rodzajów i wymiarów. Z płytek tych montuje się następnie normalne okładziny marmurowe (przeważnie posadzki), a udatny dobór wymiarów pozwala na układanie z nich najrozmaitszych ciekawych deseni przez łączenie rozmaitych kolorów i wymiarów.