Glicerydy

Glicerydy - estry gliceryny i kwasów organicznych (oleje i tłuszcze) lub kwasów nieorganicznych (nitrogliceryna); w zależności od liczby grup wodorotlenowych gliceryny zastąpionych resztami kwasów tłuszczowych rozróżnia się jednoglicerydy, dwuglicerydy i trójgliccrydy (program uprawnienia budowlane na komputer).
Gliceryna, glicerol, propanotriol, CH2OH •CHOHCH2OH - najprostszy i najważniejszy alkohol trójwodorotlenowy; ciecz oleista, bezbarwna. o słodkim smaku; występuje w przyrodzie pod postacią glicerydów w tłuszczach roślinnych i zwierzęcych; g. jest stosowana do wyrobu nitrogliceryny, farb graficznych, w przemyśle barwników, spożywczym, farmaceutycznym, tytoniowym i kosmetycznym.

Gliceryna syntetyczna - gliceryna otrzymywana syntetycznie z propylenu metodami chlorową i bezchlorkową.
Glicyna, glikokol, kwas aminooctowy, NH2CH2 • COOH - białe kryształy o bardzo słodkim smaku; najprostszy aminokwas wchodzący w skład wielu białek, bierze udział w tworzeniu kreatyny i kwasu moczowego; łącząc się z niektórymi trującymi związkami unieszkodliwia ich działanie (program uprawnienia budowlane na ANDROID).
Glif, rozglifienie - skośne, płaskie ścięcie ościeży okiennych lub drzwiowych umieszczonych w grubych murach, wykonywane w celu zwiększenia dostępu światła przez otwór okienny lub w celu poszerzenia przejścia przez otwór drzwiowy.
Glikoalkaloidy - alkaloidowe pochodne glikozy, w których aglikonem jest alkaloid.

Glikogen, skrobia zwierzęca, skrobia wątrobiana, (Cf,Hio05)„ - wielocukier dający po hydrolizie a-glikozę; bezbarwny proszek, w wodzie pęcznieje tworząc ciecz opalizującą; g. występuje w drożdżach i grzybach, ale przede wszystkim w organizmach zwierzęcych w wątrobie; stosowany do badań biochemicznych (uprawnienia budowlane).
Glikokol - glicyna.
Glikol etylenowy, CH2OH CH2OH - najprostszy alkohol dwuwodorotlenowy, bezbarwna, gęsta ciecz o słodkim smaku, rozpuszczalna w wodzie i alkoholu jest stosowany w przemyśle organicznym głównie jako rozpuszczalnik, ma również zastosowanie jako obojętny czynnik obniżający temperaturę zamarzania wody, np. w chłodnicach samochodowych.
Glikole - związki organiczne, alkohole dwuwodo- rotlenowe, tj. zawierające w cząsteczce dwie grupy wodorotlenowe przy różnych atomach węgla.

Glikoliza - beztlenowy, odwracalny proces rozpadu cząsteczki glikozy na dwie cząsteczki kwasu mlekowego zachodzący w żywych komórkach (program egzamin ustny).
Glikoproteidy - białka złożone zbudowane z białek prostych i wielocukrów; są nierozpuszczalne w wodzie, rozpuszczalne w cieczach o odczynie alkalicznym; ich roztwory mają postać śluzów, nic ścinają się podczas gotowania; g. stanowią podstawowe składniki wydzielin śluzowatych zwierzęcych; występują również w osoczu krwi, błonach komórkowych, tkankach łącznych, białkach jaj i in.

Glikoza

Glikoza, glukoza, cukier gronowy, dekstroza, CHI2OA - cukier prosty z grupy aldoheksoz;
bezbarwne kryształy o smaku słodkim, rozpuszczalne w wodzie; występuje w wielu płynach ustrojowych zwierząt i roślin, np. w soku owoców, zwłaszcza winogron, także w miodzie; stanowi składnik cukrów złożonych, np. sacharozy, skrobi, celulozy; g. jest stosowana głównie w przemyśle spożywczym i w lecznictwie.
Glikozyda/y - enzymy z grupy hydrolazglikozydo- wych; rozszczepiają one wiązania glikozydowe kilko- lub dwucukrów, przy czym powstają cząsteczki cukrów prostych (opinie o programie).
Glikozydy - pochodne cukrów prostych utworzone przez połączenie cukru z hydroksylowym składnikiem niecukrowym; dzieli się je w zależności od rodzaju składnika cukrowego na g. właściwe (glikoza), mannozydy (manno- za), galaktozydy (galaktoza)  występują powszechnie w świecie roślinnym; stosowane w lecznictwie jako środki nasercowe, przeczyszczające i in.

Glin, aluminium, Al - pierwiastek chemiczny III grupy głównej układu okresowego (borowce), o własnościach amfoterycznych z przewagą własności zasadowych, liczba atomowa 13; g. jest metalem srebrzystym, plastycznym, doskonale odbijającym światło, dobrym przewodnikiem ciepła i elektryczności; g. jest bardzo rozpowszechniony w przyrodzie, szczególnie w postaci glinokrzemianów i krzemianów; g. jest składnikiem licznych stopów (duraluminium, magnal, silumin).
Glina - skała osadowa ilasta będąca mechaniczną mieszaniną iłu, mułu i piasku, niekiedy grubszych frakcji, np. żwiru, staje się plastyczna po zarobieniu wodą; może zawierać domieszki; g. ma szerokie zastosowanie w przemysłach ceramicznym i budowlanym; niektóre g. bogate w wodorotlenki glinu są surowcami glinu .
Glina ałunowa - glina zawierająca dużo drobnego rozsianego pirytu, używana do fabrykacji ałunu.
Glina bentonitowa - bentonit (segregator aktów prawnych).

Glina ceglarska - glina pospolita piaszczysta, mułkowa, lessowa (nawiana), o różnej plastyczności, często zanieczyszczona piaskiem, żwirem, marglem, związkami organicznymi itp., stosowana do produkcji ceramiki czerwonej.
Glina chuda - glina zawierająca ok. 20% minerałów ilastych, najczęściej kaolinitu; czerep jest mało wytrzymały mechanicznie, a odporny na szybkie zmiany temperatury.
Glina formierska - glina stosowana jako materiał wiążący przy sporządzaniu syntetycznych mas formierskich; jako najczęściej są stosowane gliny kaolinowe i bentonitowe.
Glina garncarska - glina stosowana w przemyśle ceramicznym na wyroby garncarskie i kamionkowe.
Glina kamionkowa - glina o ogniotrwałości powyżej 1580‘C, bez zanieczyszczeń piaskiem, żwirem lub maikiem, spiekająca się w temperaturze wypalania kamionki, stosowana do produkcji wyrobów kamionkowych (promocja 3 w 1).
Glina krasowa - skała osadowa składająca się z gliny i rumowisk skalnych wypełniających dno niektórych jaskiń, korytarzy i kawern; w skład niektórych g.k. wchodzą treści zwierzęce i guano.