Warsztaty i składy

Zakres stosowania pierwszych: mniejsze wytwórnie, warsztaty i składy, pomieszczenia wydzielone, domy towarowe,
większe sklepy, hotele, sanatoria, szpitale i ich zakres drugich ochrona ciężkich płynów w zbiornikach zamkniętych, szybów naftowych itd.

Urządzenia powyższe dotychczas u nas nie były stosowane (program uprawnienia budowlane na komputer). Ze względu jednak na ich dużą skuteczność i względną taniość należy sądzić, że z chwilą rozpracowania właściwych przepisów technicznych projektowania i wykonania tych urządzeń oraz zapewnienia im opłacalności na drodze przyznania rabatów ubezpieczeniowych, zostaną też stworzone, odpowiednie warunki do ich rozpowszechnienia.
Urządzenia te mogą być zasadniczo stosowane w tych samych warunkach, jak i woda rozpylona (program uprawnienia budowlane na ANDROID). Do gaszenia cieczy w otwartych zbiornikach para wodna jest mało skuteczna. Mogą jednak przy jej pomocy być ugaszone inne palące się przedmioty w tym samym pomieszczeniu, przez co zostanie ułatwiony dostęp do ogniska pożaru i umożliwione użycie właściwych środków. Ważną zaletą pary w porównaniu z wodą jest fakt, że może być ona użyta z powodzeniem tam, gdzie za pomocą wody nie można byłoby dosięgnąć ogniska pożaru.

W instalacjach parowych parę wypuszcza się przez dysze, do których zostaje ona doprowadzona pod nieznacznym ciśnieniem z kotłowni. Dysze parowe uruchomione są zwykle ręcznie, aczkolwiek istnieje zautomatyzowania całego urządzenia przy użyciu pobudzaczy lub termostatów (uprawnienia budowlane).
Instalacje pianowe używane są do gaszenia łatwopalnych płynów w zbiornikach otwartych i zamkniętych. Poza tym mogą one znaleźć zastosowanie do gaszenia mniejszych pożarów ciał stałych. Stosowanie piany natomiast jest niebezpieczne do gaszenia pożarów urządzeń elektrycznych, a mianowicie z uwagi na jej przewodność.
Instalacje pianowe mogą być wykonywane w 3 odmianach (program egzamin ustny).

Ilość zużywanej piany

W pierwszym wykonaniu instalacja jest zaopatrywana w pianę z 2 osobnych zbiorników, w których znajdują się gotowe roztwory. Przy ich połączeniu wywiązuje się piana na drodze chemicznej. Od zbiorników prowadzą osobne przewody do stacji pomp i mieszalnika, skąd gotowa piana tłoczona jest przewodami na miejsce pożaru. Instalacja ta może być uruchamiana ręcznie i samoczynnie.
W drugim wypadku instalacja jest zasilana z t.zw. akumulatorów pianowych o określonej pojemności, zawierających suchy proszek pianotwórczy, który w połączeniu z przepływającą pod ciśnieniem wodą daje pianę chemiczną (opinie o programie).

W trzecim wykonaniu instalacja jest zasilana z generatorów pianowych, do których w czasie pracy może być dosypywany proszek, wytwarzający z wodą pianę chemiczną lub też doprowadzany specjalny roztwór, który po rozcięczaniu wodą daje przy zastosowaniu specjalnych prądownic zasysających powietrze (eżektorów) pianę mechaniczną. W ostatnim wypadku właściwym generatorem piany jest eżektor, zaś przyrząd doprowadzający płyn pianotwórczy odgrywa rolę mieszalnika.
Pierwsze dwa systemy znajdują zastosowanie, gdy z góry może być określone dokładnie zapotrzebowanie piany. Trzeci system może pracować bez ograniczenia czasu, o ile do dyspozycji jest odpowiedni zapas wody oraz proszku lub płynu pianotwórczego (segregator aktów prawnych).
Wszystkie opisane systemy mogą być uruchomiane ręcznie i samoczynnie.

Ilość zużywanej piany zależy od rodzaju płynu łatwopalnego, jego powierzchni w zbiorniku oraz od właściwości samej piany. Przeciętnie z 1 litra pianotwórczej mieszaniny roztworów otrzymuje się 5 litrów piany chemicznej. Z 1 kg proszku pianotwórczego i 10 litrów wody można otrzymać około 50 litrów piany.
Instalacje pianowe mają znaczenie nie tylko jako urządzenia służące do gaszenia pożaru w zarodku, lecz także w składach paliw, rafineriach ropy itd. Służą też one jako urządzenia przeznaczone do zwalczania pożaru maksymalnego (promocja 3 w 1).

Instalacje pianowe podlegają specjalnym przepisom dla instalacji przeciwpożarowych i wymagają należytej konserwacji i kontroli. Oparte są one na wykorzystaniu właściwości gaśniczych niektórych gazów, głównie dwutlenku siarki (SO) i dwutlenku węgla (CO). Pierwszy posiada wybitne właściwości trujące i jest stosowany raczej w celach dezynfekcyjnych (okręty) z jednoczesnym wykorzystaniem instalacji sanitarnej dla celów gaśniczych. Drugi natomiast znajduje najczęściej zastosowanie w instalacjach, przeznaczonych dla celów wyłącznie pożarowych.