Główne grupy genetyczne

Złoża glin montmorylonitowych dzielą się na dwie główne grupy genetyczne: 1) produkty podwodnej zmiany materiału piroklastycznego (popiół wulkaniczny) i 2) produkty wymycia i wtórnego osadzania się zwietrzeliny w zbiornikach wodnych z następną diagenezą w warunkach hydrotermalnych. Na przykład w glinach montmorylonitowych (bentonitach) Gruzji (Gumbri), Turkmenii (Ogłanły), Azerbejdżanu (Chantar) ujawniono reliktowe struktury popiołowe i nawet szkło wulkaniczne; należą do nich gumbrin, glina askanitowa, askangel, oglangel, kił (kefekelit), gilabi, hanlaryt, nalczykit (program uprawnienia budowlane na komputer).

Wpływ zamiany kationów na charakter montmorylonitu daje się łatwo prześledzić. Przy metamorfozie popiołu wulkanicznego powstawał w Ogłanły montmorylonit sodowy („właściwy bentonit”). Następnie, pcd wpływem wód gruntowych zawierających potas uległ on, wg Piętrowa, przemianie w montmorylonit potasowy (florydyn, analogiczny z bentonitem z Florydy). Można łatwo wytłumaczyć, wg Piętrowa, zmianę wymiennych zasad w złożu askańskim, gdzie w wychodniach na powierzchni kopalni przeważa w montmorylonicie potas (glina askanitowa), na dole natomiast w montmorylonicie występuje sód (askangel) (program uprawnienia budowlane na ANDROID).

W obecnej epoce geologicznej, kiedy przeważały i przeważają warunki terygeniczno-biogeniczne z szybką sedymentacją produktów wdetrzenia, lub naw et w dawnych zbiornikach wodnych, gdzie mogły powstawać w’arunki szybkiej zmiany pH i koagulacji osadów, możliwość diagenezy jest w znacznym stopniu osłabiona. Jako przykład mogą służyć bentonity ze złoża kieleskiego Kazachskiej SRR, złoża czerkaskiego w USRR (Owczarienko i współautorzy) (uprawnienia budowlane).

Pod względem termochemicznym podwyższenie temperatury do 350°C i istnienie warunków hydrotermalnych w środowisku obojętnym wywołują przemianę kaolinitu w substancję pęczniejącą o strukturze montmorylonitu, a w temperaturze 450-600^oC w środowisku alkalicznym (1-2%) tworzy się nie tylko montmorylonit, ale również hydrołyszczyki typu dioktaedrycznego. Dlatego można zaobserwować zarówno przejście od hydrołyszczyków do montmorylonitów lub kaolinitu, jak również od montmorylonitu do kaolinitu i minerałów o mieszanych pakietach (program egzamin ustny).

Zrosty epitaksyczne

Łazarienko i Bryc zbadali właściwości takich formacji podkreślając, że stanowią one połączenia różnych struktur, ale nie zrosty epitaksyczne. Klasyfikację ich podał Frank-Kamieniecki. Minerały o mieszanych pakietach są bardzo rozpowszechnione, ale mało zbadane (opinie o programie).

Schemat powstawania bentonitu askańskiego przedstawił Ratiejew ukazując hydrotermalną przemianę piroplastów. Ratiejew wydzielił pięć kolejnych etapów przekształcania się wyjściowej masy szklistej: 1) dioktaedryczny łyszczyk IM typu minerału podobnego do glaukonitu w obecności zeolitów i kwarcu, 2) pojawienie się i przeważające rozwijanie się fazy o mieszanych pakietach z nieuporządkowaną strukturą pakietów illitu (hydrołyszczyka) i montmorylonitu, w obecności minerału podobnego do kaolinitu, 3) rozwijanie się fazy o mieszanych pakietach i następowanie po sobie pakietów hydrołyszczyka w ilości 70% i montmorylonitu ok. 30%, w obecności trioktaedrycznego clilorytu, zeolitów i kwarcu, 4) tworzenie się fazy o mieszanych pakietach 40% hydrołyszczyku i 60% montmorylonitu, 5) ostateczne przekształcenie 100% montmorylonitu w „askangel” (segregator aktów prawnych).

W minerałach u mieszanych pakietach przeważa zwykle bezładne rozmieszczenie duch warstw, jak hydrołyszczyk, Namontmorylonit, Ca-montmorylonit z chlorytu i wermikulitów. Wymiary cząstek są rzędu 0,2 jam.

Takie minerały o mieszanych pakietach tworzące glinę są charakterystyczne szeregu glin Syberii i Kazachstanu, np. ze złoża tankirskiego, troszkowskiego lipowieckiego. W glinach tankirskich ujawniono pęczniejące i niepęczniejące minerały o mieszanych pakietach, w lipowieckich pęczniejące hydrołyszczyki montmorylonit, troszkowskich podstawowy minerał kaolinit niezwykłej struktury i montmorylonit, a czasami domieszki haloizytu. Gliny troszkowskie nie spiekają się, jeśli nie są obrabiane mechanicznie (promocja 3 w 1).