Gotowy produkt

Po wysuszeniu materiał przechodzi do komory pyłowej 13 suszami i stąd rynną do podnośnika 18. Pyłowe zanieczyszczenia są odciągane i osadzane w cyklonie osadowym 14, 75, 16. Materiał z elewatora podawany jest rynną 19 zaopatrzoną w zasuwę rozdzielczą 20 do zbiorników działu mielenia. Dział ten zaopatrzony jest w dwa młyny kulowe 23 trójkomorowe, które mielą materiał podawany przez zasilacz talerzowy 22 (program uprawnienia budowlane na komputer).

Gotowy produkt przechodzi do zbiorczej rynny 25, a następnie przenośnikiem 26 okrytym szczelnie do składu, skąd jest ładowany bezpośrednio do krytych wagonów’. Należy wspomnieć również, że technika drogowa radziecka produkuje w dużym zakresie wypełniacze przez przemiał kamienia wapiennego uprzednio otoczonego asfaltem. Tego rodzaju wytwórnie są przeważnie połączone z wytwórniami mas bitumicznych. Zaletą tego rodzaju wypełniacza jest łatwość przechowywania, mola higroskopijność i możność wprowadzenia do masy bitumicznej wypełniacza zawierającego domieszkę bitumu (program uprawnienia budowlane na ANDROID).

Większe zakłady produkujące masy bitumiczne do układania na gorąco lub na zimno, zwłaszcza zakłady typu stałego, stosują przeważnie wypełniacze przygotowane we własnym zakresie bądź jako wypełniacze z kruszywa wapiennego czystego, bądź też otoczonego uprzednio bitumem. Na nawierzchnię drogową działają niszcząco następujące czynniki: czynniki atmosferyczne i ruch drogowy. Woda atmosieryczna nie tylko rozluźnia spójność nawierzchni, lecz działa także i na materiał kamienny. Nasiąkający wodą materiał kamienny staje się mniej wytrzymały (uprawnienia budowlane).

Nagrzewanie nawierzchni w ciągu dnia przez promienie słoneczne powoduje niejednokrotnie duże różnice temperatur w stosunku do otoczenia oraz powstanie naprężeń wewnętrznych w materiale kamiennym. Gdy wahania temperatury powtarzają się wielokrotnie, powstają odpryski, szczególnie na narożach i krawędziach materiałów brukowych. Wpływ mrozu przejawia się w rozsadzającym działaniu zamarzającej wody, znajdującej się w porach materiału kamiennego. Powoduje to nie tylko osłabienie jego własności wytrzymałościowych, lecz nawet całkowity rozpad (program egzamin ustny).

Koła pojazdów

Koła pojazdów znajdujących się na drodze powodują powstawanie następujących sił działających na nawierzchnię:

• siłę normalną pionową do nawierzchni, wywołaną ciężarem pojazdu, działającą zarówno podczas ruchu, jak i postoju pojazdu;
• siły styczne powstałe wskutek działania siły obwodowej (napędowej lub hamującej) na kołach; siły te działają jedynie w czasie ruchu pojazdu, a wielkość ich zmienia się zależnie od prędkości, z jaką porusza się pojazd;
• siły boczne działające prostopadle do kół pojazdu, które występują w iczasie zakrętu lub zarzucenia pojazdu;

• siły uderzeniowe, powstałe wskutek uderzenia kół pojazdu o nawierzchnię, spowodowane nierównościami drogi;
• opór przyssawania opony do powierzchni drogi (opinie o programie).

Siły normalne powodują obciążenie statyczne. Dopuszczamy nacisk jednej ośli pojazdu, którym można obciążyć drogę bez powstawania trwałych odkształceń, określa tzw. wytrzymałość drogi. Siły styczne i siły boczne powodują ścieranie nawierzchni, a siły uderzeniowe - miażdżenie kruszywa w nawierzchniach wałowanych, odpryskiwanie naroży i krawędzi oraz tworzenie się tzw. ,,kocich łbów" na nawierzchniach brukowych.

Opór przyssawania opony powstaje wskutek szybkiego odrywania się opony od nawierzchni w miejscu dotyku. W nawierzchni, w której między cząstkami materiału znajduje się powietrze (np. nawierzchnie zwykłej drogi tłuczniowej lub żwirowej), przy odrywaniu się opony następuje nagłe jego rozrzedzenie (segregator aktów prawnych).

Szkodliwy skutek tego działania przejawia się w rozluźnieniu nawierzchni zbudowanych z kruszywa, którego ziarna są słabo ze sobą powiązane (promocja 3 w 1). W nowoczesnym budownictwie drogowym wprowadzone zostały wskutek lego lepiszcza bitumiczne i cement w celu silniejszego powiązania ziarn i przeciwstawienia się ssącemu działaniu opon samochodowych. Wielkość oporu przyssawania osiąga w praktyce przeważnie 0,5 kG/cm, dochodząc niekiedy nawet do 1 kG/cm².