Granica plastyczności zbrojenia podłużnego

Granica plastyczności zbrojenia podłużnego wynosiła 2555 kG/cm2, a uzwojenia 2580 kG/cm2. Jako wyniki przyjęto średnio z 3 wartości. Widać z niej, że wpływ uzwojenia na nośność słupów w próbkach o rdzeniu kwadratowym jest wyraźnie mniejszy niż w próbkach o rdzeniu kołowym (program uprawnienia budowlane na komputer).

Okazało się przy tym, że w obu rodzajach słupów gorsze wyniki dały strzemiona, lepsze spirala. Szczególnie w słupach o rdzeniu kołowym spirala jest skuteczniejsza od strzemion. Objawem zniszczenia próbek jest odłupywanie się otuliny zewnętrznej. Występuje ono we wszystkich słupach w momencie, kiedy ciśnienie w betonie osiąga wartość niszczącą dla słupa niezbrojonego (Iis).
Mórsch twierdzi, że ciśnienie uzwojenia na beton nie jest pionowe, ale przekazuje się pod pewnym kątem. Fakt ten wynika z kolistego przekroju prętów zbrojeniowych (program uprawnienia budowlane na ANDROID). Ukośne przekazywanie ciśnień przez uzwojenie powoduje powstawanie sił odłupujących otulinę.

W samej otulinie powstają naprężenia rozciągające. Otulina odłupuje się wobec tego po osiągnięciu przez element obciążenia rysującego. Ukośne siły cisnące przekazują się na rdzeń przez rodzaj sklepień betonowych, jakie powstają pomiędzy poszczególnymi prętami uzwojenia. Jeżeli rozstaw zwojów jest zbyt duży, wtedy sklepienia są albo bardzo płaskie i uzwojenie jest mało skuteczne, albo sklepienia nie mogą się w ogóle utworzyć i wtedy uzwojenie nie odgrywa żadnej roli w zwiększeniu nośności elementu.

Najnowsze badania w tej dziedzinie zawdzięczamy Kurylle, który wykonał je w 1949 r (uprawnienia budowlane). Program badań Kuryłly, podobnie jak Salię/era, obejmował przekroje kołowe i kwadratowe. Zmienność wartości procentów uzwojenia fiu była prawie ciągła 1,45-7,08%, ze skokami w granicach od 0,34 do 0,93%. Wymiary próbek zostały dostosowane do mocy prasy 150 T. Celem badań było wykrycie wpływu zmiany przekroju i skoku uzwojenia na udźwig rdzenia. Badaniom poddano dwie serie słupów, różniące się marką betonu. W obydwu seriach były elementy kwadratowe i okrągłe. W każdej grupie i serii elementów badano także słupy bez wkładek (program egzamin ustny).

Małe zniszczenie rdzenia

Wysokość słupów przyjęto 60 cm, średnica koła wpisanego przekroju ośmiobocznego albo wymiar boku kwadratu wynosiły 20 cm. Zbrojenie podłużne słupów ośmiobocznyeh o kwadratowym przekroju rdzenia stanowiło 8 wkładek 0 12 do 16 mm. Uzwojenie wykonano z drutu 0 5 do 10 mm. Skok uzwojenia c wynosił 3,2 do 4 cm. Słupy kwadratowe miały po 4 wkładki podłużne średnicy 12 do 16 mm. Średnice i skok uzwojenia były takie, jak w słupach ośmiobocznyeh.

Zbadano 12 słupów betonowych, 112 słupów uzwojonych i 60 kostek próbnych. Analizowano średnio wyniki z 3 próbek (opinie o programie). Niektóre słupy odciążano i obciążano powtórnie. Dotyczyło to głównie słupów ośmiobocznyeh, które wykazywały z reguły małe zniszczenie rdzenia, nawet w najbliższej okolicy siły niszczącej. Szkielety zbrojenia były bądź to spawane, bądź wiązane drutem. Okazało się przy tym, że sposób przymocowania uzwojenia do wkładek nie odgrywa istotnej roli. Natomiast wzmocnienie uzwojenia wyraźnie wpływa na nośność słupów.

Zwiększenie procentu uzwojenia przy rdzeniu kołowym w granicach od 1,45 do 7,08 dawało podwyższenie nośności o ok. 50% u słupów z betonu Rw = 200 at, a ok. 90% - z betonu R}l. = 110 at. Najistotniejszą różnicą, jaką zaobserwowano w czasie zgniatania słupów o rdzeniu kołowym było to, że w słupach z betonu marki 110 występowały widoczne odkształcenia, podczas gdy słupy z betonu marki 200 ulegały gwałtownemu niszczeniu (segregator aktów prawnych). Obciążenie niszczące w obu przypadkach było prawie identyczne, nieco niższe przy marce 110.

Pierwsze rysy występowały przy obciążeniu wynoszącym 2/3 obciążenia niszczącego (promocja 3 w 1). Słupy o rdzeniu kwadratowym posiadały dużo niższą nośność od słupów z rdzeniem kołowym. Natomiast wzrost nośności słupów, związany ze zwiększeniem stopnia zbrojenia, był w nich dużo wyraźniejszy niż w słupach o rdzeniu kołowym.