Zniszczenie ściany betonowej

Siła T przenoszona przez całe nadproże rozdziela się w tym drugim przypadku proporcjonalnie do momentu bezwładności obu części składowych, których sztywności obliczone są oddzielnie (program uprawnienia budowlane na komputer). Ściana betonowa obciążona siłą skupioną może ulec zniszczeniu bezpośrednio w strefie przyłożenia obciążenia skupionego na skutek miejscowego docisku. W strefie tej uzyskuje się znacznie wyższą wytrzymałość betonu na ściskanie niż w przypadku obciążenia rozłożonego na całej powierzchni wsporczej elementu.

Ze względów praktycznych wprowadzone zostało nawet pojęcie tzw. wytrzymałości betonu na docisk (R_d), a samo zjawisko tłumaczy się tym, że masa betonu wokół bezpośrednio obciążonej części elementu przeciwstawia się jej odkształceniom poprzecznym i zwiększa w ten sposób jej wytrzymałość. W strefie tej mam} zatem do czynienia ze złożonym stanem naprężenia, który może być określany jedynie w oparciu o teorię sprężystości (program uprawnienia budowlane na ANDROID).

Trzeba jednak stwierdzić, że jakkolwiek rozwiązania uzyskane metodami teorii sprężystości dość dobrze tłumaczą zachodzące przy miejscowym docisku zjawiska, np. powstawanie normalnych naprężeń rozciągających a_y w przekroju pod siłą skupioną, to jednak nie pozwalają na uzyskanie dostatecznie ścisłych wyników ilościowych, zgodnych z wynikami badań. Składa się na to wiele przyczyn, z których jako najważniejsze wymienić można wpływ kształtu i usytuowania powierzchni docisku oraz zjawiska związane z uplastycznieniem betonu w złożonym stanic naprężeń (uprawnienia budowlane).

Zniszczenie ściany betonowej w strefie docisku następuje przy osiągnięciu przez naprężenia normalne w przekroju pionowym pod siłą skupioną wy trzy małości betonu na rozciąganie. W obrazie zniszczenia elementów doświadczalnych obserwuje się powstawanie pod płytką przekazującą obciążenie charakterystycznego klina powodującego rozłupanie elementu. Zniszczenie elementów obciążonych siłą skupioną na krawędzi przebiega w identyczny sposób, z tym jednak że klin formujący się pod powierzchnią docisku napotyka od strony krawędzi mniejszy opór betonu, co odpowiednio zmniejsza nośność ściany (program egzamin ustny).

Nośność ściany na docisk

Nośność ściany na docisk miejscowy można znacznie zwiększyć stosując odpowiednio zbrojenie poprzeczne, przeciwdziałające rozłupywaniu betonu przez formujący się klin. Przy dostatecznym zbrojeniu formowanie się klina przestaje być już tak widoczne i w stanic granicznym wyczerpania nośności widać już tylko siatkę nieregularnych rys obejmujących dość znaczny obszar współpracy (opinie o programie).

Nośność elementu betonowego obciążonego silą skupioną zależy przede wszystkim od wytrzymałości betonu na docisk R_d, będącej funkcją podstawowej wytrzymałości betonu na ściskanie R_b oraz stosunku powierzchni docisku F„, tj. powierzchni, na którą przykładane jest obciążenie, do powierzchni rozdziału F_ri tj. powierzchni współpracującej przy przenoszeniu tego obciążenia.

Dla H 20 m wielkość w„ obliczona na podstawie wzoru jest równa wartości ze wzoru, natomiast dla H = 50 m o ok. 1/3 mniejsza. W obliczeniach konstrukcji na działanie sił poziomych wielkość zo_g dodaje się do wartości zv (segregator aktów prawnych). Uwzględnianie w_g nie ma większego znaczenia przy sprawdzaniu konstrukcji w kierunku poprzecznym, stanowi jednak istotny czynnik dla kierunku podłużnego; we wzorze B jest wtedy długością budynku.

Siły poziome w_o3 na które oblicza się konstrukcję, nie powinny być mniejsze od pewnych wartości minimalnych zapewniających ogólną stateczność konstrukcji. Międzynarodowe Podstawy Obliczeń za wartość taką uważają siłę poziomą równą 0,01 G (nominalnego ciężaru własnego), co dla budynku o stałym przekroju równoważne jest parciu poziomemu (promocja 3 w 1).

Analogiczne zalecenia na temat znaleźć można w normach szeregu krajów zachodnich. W niektórych przypadkach są to nawet wymagania wyższe, np. w normie angielskiej jest to 0,015 G, a w normie duńskiej 0,02 G.