Grubość ściany wewnętrznej

Najmniejsza w praktyce grubość ściany wewnętrznej nośnej dźwigającej stropy wynosi jedną cegłę, jeżeli jednak w ścianie tej mają być kanały dymowe, to jej grubość przynajmniej na tym odcinku, gdzie są kanały, powinna być powiększona tak, aby od kanału do lica ściany była przegroda o grubości co najmniej V2 cegły (program uprawnienia budowlane na komputer).

Najmniejsza grubość ściany jednolitej czy to z cegły pełnej, czy z dziurawki między dwoma pomieszczeniami mieszkalnymi sąsiednich lokali nie powinna być mniejsza od 1 cegły ze względu na izolację dźwiękową, jednakże dobrą izolację dźwiękową uzyskuje się dopiero przy grubości ściany równej półtorej cegle.

Najmniejsza grubość muru ogniochronnego bez otworów wynosi 1 cegłę.
Najmniejsza grubość ściany zewnętrznej w klatce schodowej przyjmuje się 1,5 cegły (program uprawnienia budowlane na ANDROID).
Najmniejsza grubość ścian wewnętrznych klatki schodowej ogniochronnej przyjmuje się równą 1 cegle, jeśli klatka ma być ogrzewana (centralne ogrzewanie), lub równą 1,5 cegły, gdy klatka nie będzie ogrzewana.

Jeżeli schody żelbetowe, betonowe lub kamienne mają być osadzone wspornikowo w ścianie, to jej grubość przyjmuje się zwykle nie mniejszą od 1,5 cegły. Tylko przy bardzo wąskich biegach może wystarczyć grubość 1 cegły, trzeba to jednak statycznie uzasadnić.

Gdy w ścianach klatki schodowej przewidziane są kanały dymowe lub wentylacyjne, to jej najmniejsza grubość powinna być powiększona o szerokość kanałów.
Jeśli konstrukcja schodów (policzki) jest drewniana, to odległość od niej do wewnętrznej powierzchni kanału dymowego powinna być nie mniejsza od 1 cegły (uprawnienia budowlane).

Przy schodach osadzonych wspornikowo w murze, odległość od powierzchni ściany w klatce do kanałów musi być nie mniejsza od 1 cegły, aby głębokość utwierdzenia była dostateczna. Po ustaleniu grubości ścian w najwyższych kondygnacjach, czy to ze względów izolacji cieplnej bądź dźwiękowej, czy też ze względów przeciwogniowych lub konstrukcyjnych - grubości ścian niżej położonych kolejnych kondygnacji określa się na podstawie obliczenia statycznego (program egzamin ustny).

Empiryczne wzory

Istniał z dawna zwyczaj pogrubiania ścian o V2 cegły co 2 kondygnacje w dół. Ustalenie grubości ścian budynków wielopiętrowych na podstawie tego zwyczaju jak również i różnych empirycznych wzorów może doprowadzić do poważnych omyłek, ponieważ grubość ścian jest funkcją zależną od wielu różnych czynników: od gatunku cegły i rodzaju zaprawy, od obciążeń własnych i użytkowych, od wielkości otworów w murze, od smukłości, od usztywnień (opinie o programie).

Jedynie prawidłowe obliczenie statyczne może te wszystkie czynniki uchwycić. Aby grubość ścian budynków wielopiętrowych nie wypadła duża, należy przy projektowaniu zwracać uwagę na to, ażeby w poszczególnych ścianach wymiary wszystkich filarów (względnie murów) między otworami w kierunku długości ściany były możliwie jednakowe, wtedy bowiem najlepiej można wyzyskać wytrzymałość muru (segregator aktów prawnych).

Jeżeli zaś niektóre filary będą szerokie, a inne bardzo wąskie, wówczas grubość ścian trzeba będzie obliczać wg wąskich filarów: szerokie filary będą wytrzymałościowo nie wyzyskane. Jeśli dni zaprojektować wąski filar, to wtedy często opłaci się zrobić go jak najwęższy, np. 12 cm, nie nośny, podtrzymując go na belce wspartej na sąsiednich szerszych filarach.
Dla orientacji podajemy przykład 4-piętrowego budynku mieszkalnego, ogrzewanego centralnie (kuchnia węglowa) z wyszczególnieniem grubości ścian.

Wysokość partem (od wierzchu podłogi do wierzchu podłogi) wynosi 3,5 m, innych kondygnacji nadziemnych 3,15 m, piwnicy - 2,5 m. Dach drewniany kryty papą (promocja 3 w 1).

Strop nad IV piętrem typu DMS o obciążeniu własnym i ocieplenia 450 kG/m2, pozostałe stropy typu DMS o obciążeniu własnym wraz z klepką na lepiku 330 kG/m2. Szerokość w świetle traktu w górnych kondygnacjach 6,0 m.